Εκπαιδευτικοί και φοιτητές στην πρώτη γραμμή κατά του φασισμού
Ο πόλεμος απέναντι στον φασισμό δεν σταματά με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Γιατί ο φασισμός είναι ακόμα παρών… Είναι παρών στις Μανωλάδες, στα μπλόκα κατά των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, στις σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις, στη στοχοποίηση των οροθετικών γυναικών, στις επιθέσεις των ΜΑΤ σε πολίτες που διαδηλώνουν, στην καλλιέργεια του προτύπου τελειότητας και αριστείας. Είναι παρών και θεριεύει στις ανισότητες και στους αποκλεισμούς.
Η εκπαιδευτική κοινότητα, που βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων, στέλνει ηχηρό μήνυμα μέσω του Documento για την επόμενη ημέρα, φέρνοντας προ των ευθυνών της και την ίδια την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως.
Καθηγητές, δάσκαλοι, φορείς της εκπαίδευσης, φοιτητικοί σύλλογοι και φοιτητές σχολιάζουν την ιστορική δικαστική απόφαση και δηλώνουν ότι θα βρίσκονται πάντα μπροστά στο μέτωπο για την προάσπιση και τη θωράκιση της δημοκρατίας.
«Και η διδασκαλία της ιστορίας για αφύπνιση εθνικής συνείδησης;»
Γιώργος Χριστόπουλος – Γενικός Γραμματέας ΟΙΕΛΕ
Οποιος θεωρεί ότι ξεμπερδέψαμε με το αυγό του φιδιού στην Ελλάδα είναι βαθιά νυχτωμένος. Σαφώς η απόφαση του δικαστηρίου και ο χαρακτηρισμός της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης είναι πολύ σημαντικά όπλα και θα αποτελέσουν ανασχετικό παράγοντα για οποιαδήποτε ενέργεια συγκρότησης κάποιου ναζιστικού μορφώματος στο εγγύς μέλλον.
Ωστόσο όσο στην Ελλάδα μέσω της παιδείας, εκκλησιαστικών κύκλων και των συγκεκριμένων συντηρητικών κοινωνικών θεσμών αναπαράγεται το στρεβλό ιδεολόγημα-τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία –οικογένεια, όσο τα παιδιά μας μεγαλώνουν με τη μυθολογία του υπέρτατου εκλεκτού έθνους, όσο η ιδιότητα του πολίτη θεωρείται υπόθεση αίματος και DNA, όσο καλλιεργούνται ο φόβος και το μίσος απέναντι στο εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό και σεξουαλικό «άλλο», όσο κυριαρχούν φαλλοκρατικά, πατριαρχικά, ρατσιστικά στερεότυπα, όσο η ψευτοπαλικαριά θεωρείται μαγκιά και η βία μέσα ή έξω από την οικογένεια καθαγιάζεται τόσο το σπέρμα του φασισμού θα είναι έτοιμο να βλαστήσει ξανά.
Και με την ευκαιρία αυτή, δύο ερωτήματα στην υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως: θεωρεί πως η απόφασή της το μάθημα της ιστορίας να μη διδάσκεται ως επιστημονικό αντικείμενο αλλά ως εργαλείο «αφύπνισης της εθνικής συνείδησης» ενισχύει τη δημοκρατική συνείδηση των μαθητών και τους βοηθάει να γίνουν πολίτες του κόσμου;
Η απόφαση αυτή βοηθάει στην κατεύθυνση της καταπολέμησης του εθνικισμού και ακραίων αντιλήψεων που εγχαράσσονται ως ιδεολογική ταυτότητα στις νέες γενιές και βοηθούν στην εκκόλαψη νέων Μιχαλολιάκων, Κασιδιάρηδων και Λαγών;
«Ο φασισμός προσπαθεί να επιβληθεί στον δημόσιο λόγο με τρόπο δόλιο»
Μαρία Γεωργαρίου – Εκπαιδευτικός, γγ του ΔΣ του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ
Κομβική και ιστορικής σημασίας είναι η δικαστική απόφαση για καταδίκη των μελών της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Ελπιδοφόρα ήταν η αντίδραση των πολιτών στην απόφαση της Τετάρτης, αλλά και όλα αυτά τα πεντέμισι χρόνια της διάρκειας της δίκης.
Ο φασισμός όμως είναι ακόμα παρών στις Μανωλάδες, στα μπλόκα κατά των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, στις σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις, στη στοχοποίηση των οροθετικών γυναικών, στις επιθέσεις των ΜΑΤ σε πολίτες που διαδηλώνουν. Κάποιες φορές μάλιστα φοράει γραβάτα ή κρατάει μικρόφωνο και προσπαθεί να επιβληθεί στον δημόσιο λόγο με τρόπο δόλιο.
Οι εκπαιδευτικοί, αντλώντας έμπνευση και δύναμη από μια πλούσια παρακαταθήκη αγώνων, δεν μπορούμε παρά να διαθέσουμε και τα δικά μας μέσα στην πάλη κατά του φασισμού, όπως άλλωστε πράξαμε όλον αυτό τον καιρό που το φίδι καραδοκούσε τη νέα γενιά προσπαθώντας να βρει υποστηρικτές. Η καλλιέργεια της ελεύθερης βούλησης και της κριτικής σκέψης, η γνώση και η τέχνη είναι τα δικά μας όπλα. Ενα σχολείο ανοιχτό στη διαφορετικότητα, στον διάλογο και τον σεβασμό κλείνει τις πόρτες στον φασισμό. Γι’ αυτό οι αγώνες μας για δημόσιο δημοκρατικό σχολείο για όλα τα παιδιά είναι αγώνες για δημοκρατική κοινωνία. Γιατί ο φασισμός θεριεύει στις ανισότητες και στους αποκλεισμούς.
«Η Χρυσή Αυγή υπάρχει και θα υπάρχει, έστω και με άλλο όνομα»
Γιώτα Μαρέ – Φιλόλογος
Αυτό που ζήσαμε το 2012-13 ήταν η εισβολή της Χρυσής Αυγής μέσα στα σχολεία με δύο τρόπους: ο ένας ήταν η δημιουργία οργανώσεων μέσα στους μαθητές λυκείου – σε κάθε τμήμα υπήρχε μικρός πυρήνας που γοητευόταν από τα μηνύματά της. Αυτός ο μικρός πυρήνας έκανε παρεμβάσεις σε κάθε εκδήλωση απαιτώντας να έχουμε περιεχόμενο πατριωτικό – εθνικιστικό. Απαιτούσαν στις γιορτές να βάζουμε τον εθνικό ύμνο για να κάνουν ναζιστικό χαιρετισμό. Ευτυχώς στο δικό μας σχολείο δεν το κατάφεραν. Μας απειλούσαν με αναφορές σε περίπτωση που υπήρχαν υπαινιγμοί κατά της Χρυσής Αυγής. Εφερναν τους πυρηνάρχες στις εκδηλώσεις μας για να σκορπίσουν φόβο κυρίως στα παιδιά και αυτό το κατάφερναν.
Την επόμενη μέρα από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα τα ίδια παιδιά έβγαλαν τα μαύρα ρούχα, έβαλαν διαφορετικού χρώματος και ήταν σαν να μη γνώριζαν την προηγούμενη στάση τους. Σταμάτησαν να υπερασπίζονται και την οργάνωση και το ιδεολόγημά της. Μέσα σε μια νύχτα άλλαξε εντελώς η στάση τους. Αυτά τα παιδιά έφυγαν από το σχολείο και έρχονται οι επόμενες γενιές που δεν ασχολούνται με το θέμα, φτάνοντας στο σημείο μία ημέρα πριν από την απόφαση του δικαστηρίου να κάνουμε αναφορά και να μη γνωρίζουν παρά ελάχιστα ποια είναι η Χρυσή Αυγή και τι ακριβώς γινόταν με τη δίκη της.
Μία ημέρα μετά την απόφαση με το που μπήκα μέσα στην τάξη όλα τα παιδιά ήθελαν κάτι να πουν για τη δίκη. Αλλα είχαν ενημερωθεί για τις πράξεις της Χρυσής Αυγής από το YouTube, άλλα στάθηκαν στην παρουσία της Μάγδας Φύσσα και μιλούσαν για τη συγκίνηση που τους προκάλεσε η στάση της.
Η Χρυσή Αυγή όμως υπάρχει και θα υπάρχει, έστω και με άλλο όνομα. Η βία γοητεύει τα παιδιά. Αρα ότι ξεμπερδέψαμε με αυτήν τη Χρυσή Αυγή μας δίνει ανάσα, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτές οι θεωρίες δεν θα γοητεύσουν ξανά τους νέους, γιατί η Χρυσή Αυγή υπάρχει και στις οικογένειες των παιδιών. Θέλει πολλή δουλειά.
«Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα δεν είναι πάντα αυτονόητος»
Γιάννης Κανελλόπουλος – Εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Η εβδομάδα που πέρασε τελειώνει αφήνοντάς μας μια γεύση μεγάλης ανακούφισης. Αρχικά γιατί με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης ικανοποιήθηκε το κοινό περί δικαίου αίσθημα και έπειτα επειδή η καταδίκη της σηματοδοτεί μια δικαίωση της ιστορίας αυτού του τόπου που έχει δώσει αιματηρούς αγώνες για τη δημοκρατία και ενάντια στον φασισμό.
Παρά την αρχική μας ικανοποίηση, ειδικά εμείς οι εκπαιδευτικοί που έχουμε την ευθύνη διαπαιδαγώγησης των επόμενων γενιών θα πρέπει να αναλογιστούμε εάν θεωρούμε ότι ξεμπερδέψαμε οριστικά από
Πολλές φορές ο σεβασμός στη διαφορετικότητα που έχει να κάνει με τη φυλή, τη θρησκεία, τον σωματότυπο, το χρώμα, τον μετανάστη, τον πρόσφυγα δεν είναι πάντα αυτονόητος. Επιπλέον, όταν ως πολιτική επιλογή διαμόρφωσης ενός εκπαιδευτικού συστήματος επιδιώκεται η καλλιέργεια ενός προτύπου τελειότητας και αριστείας που σχετίζεται είτε με τη σχολική επίδοση είτε με το οικονομικό – κοινωνικό επίπεδο των ανθρώπων, όταν υπάρχουν παιδιά που στην ουσία ωθούνται εκτός της τυπικής εκπαίδευσης που γίνεται ολοένα και περισσότερο ανταγωνιστική –προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς– τότε πρέπει να ανησυχούμε ιδιαίτερα ότι τελικά με τον φασισμό και τις παραφυάδες του δεν θα ξεμπερδέψουμε έτσι εύκολα. Εάν δεν είμαστε σε εγρήγορση όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, το αυγό του φιδιού θα εκκολαφθεί γρήγορα και θα επανέλθει.
Γι’ αυτό η μάχη απέναντι στον φασισμό δεν σταματά. Συνεχίζεται καθημερινά, όπως και η προάσπιση και θωράκιση της δημοκρατίας. Σε αυτήν τη μάχη οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε και θα είμαστε στην πρώτη γραμμή.
«Ποιος θα καταδικάσει τους δολοφόνους του Ζακ, το μπλόκο στα Καμένα Βούρλα;»
Σ.Γ – Φοιτήτρια θετικών επιστημών, ΕΚΠΑ
Η Μάγδα, η πολιτική αγωγή, ολόκληρο το αντιφασιστικό κίνημα μέτρησε μια νίκη. Μια νίκη που περιμέναμε επτά χρόνια και που δεν χαρήκαμε ούτε για ένα ολόκληρο λεπτό, αφού μας πνίξανε στα δακρυγόνα προτού προλάβουν οι κραυγές χαράς να γίνουν σύνθημα. Μια νίκη που μας συγκινεί αλλά δεν μας αρκεί. Γιατί κάποιοι άλλοι, που δεν καταδικάστηκαν σήμερα, βγάλανε μαχαίρια σε λαϊκές, κάποιοι χτύπησαν μετανάστες και αγωνιστές και κάποιοι ψήφισαν για να έχουν θέση σε δημοτικά συμβούλια και στο κοινοβούλιο. Κάποιοι δολοφόνησαν τον Ζακ στη μέση του δρόμου, τον Εμπουκά μέσα στο ΑΤ, κάποιοι εμπόδισαν να φτάσει φαγητό σε προσφυγόπουλα στα Καμένα Βούρλα. Ολους αυτούς ποιος θα τους καταδικάσει;
Το φοιτητικό κίνημα δεν επαναπαύεται. Αντιφασιστικό αγώνα κάναμε πάντα και θα συνεχίσουμε για όσο χρειαστεί. Με γενικές συνελεύσεις, με δράσεις αλληλεγγύης, συγκεντρώσεις και πορείες. Κυβερνήσεις η μια μετά την άλλη μας στερούν την υγεία και την παιδεία, ρητορεύουν με έπαρση για πολεμικούς εξοπλισμούς και υποχρεωτικές στρατεύσεις.
Εμείς σαν φοιτήτριες/τές θα είμαστε πάντα απέναντι στις ρητορικές τους, παλεύοντας για μόρφωση και δουλειά με αξιοπρέπεια, για ειρήνη και ελευθερία, ενάντια σε κάθε είδους φασισμό, ρατσισμό, σεξισμό.
Επόμενο ορόσημο και πάλι το εφετείο, στη δίκη για τη δολοφονία της Zackie (του ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου) την 21η Οκτωβρίου.
«Ο φασισμός είναι ακόμα παρών στις Μανωλάδες, στα μπλόκα κατά των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, στις σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις, στη στοχοποίηση των οροθετικών γυναικών, στις επιθέσεις των ΜΑΤ σε πολίτες που διαδηλώνουν»
«Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!»
Χρύσα Λεμπέση Τάκου – Μέλος ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Φιλοσοφικής, πρόεδρος φοιτητών Ιστορικού – Αρχαιολογικού
Τόσα χρόνια βλέπαμε να ξεπλένουν τη Χρυσή Αυγή και τον φασισμό. Το μεγάλο ποτάμι των φοιτητών, των μαθητών, των εργαζομένων που έπνιξε τους δρόμους γύρω από το εφετείο ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη ότι επικυρώθηκε η ετυμηγορία όλων πως η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση. Μια ιστορική απόφαση, μια πρώτη δικαίωση.
Από εδώ και πέρα όμως δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Η οργάνωση θα πρέπει να δυναμώσει πάλι. Ο αγώνας για την απομόνωση του χρυσαυγιτισμού, του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας μέσα σε σχολές, σχολεία και γειτονιές δεν τελείωσε. Το φοιτητικό κίνημα πάλεψε για να φτάσουμε σε αυτήν τη μέρα και θα συνεχίζει να παλεύει. Οπως έγραψε άλλωστε και ο Φώντας Λάδης στο γνωστό τραγούδι «Ο φασισμός», «Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για μένα. Ο φασισμός δεν θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον».
«Δεν δεχόμαστε ως μέλη φασίστες»
Σπύρος Τσούνης – Μέλος ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής ΕΚΠΑ
Κρατάμε ως παρακαταθήκη την καταδικαστική απόφαση. Κανείς πλέον δεν μπορεί να πει ότι δεν ξέρει ή ότι δεν είναι σίγουρος. Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Αυτό θα φωνάζουμε. Είναι σημαντική κατάκτηση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος.
Ως φοιτητικός σύλλογος μέσω των καταστατικών μας δεν δεχόμαστε ως μέλη φασίστες και άτομα που εκφέρουν ρατσιστικό λόγο. Θα συνεχίσουμε να δίνουμε τον παλμό στον αντιφασιστικό αγώνα.
«Μια νίκη που μας συγκινεί αλλά δεν μας αρκεί. Κάποιοι δολοφόνησαν τον Ζακ στη μέση του δρόμου, τον Εμπουκά μέσα στο ΑΤ, κάποιοι εμπόδισαν να φτάσει φαγητό σε προσφυγόπουλα στα Καμένα Βούρλα. Ολους αυτούς ποιος θα τους καταδικάσει;»
«Όσο υπάρχει αυτή η ρίζα, θα παλεύουμε να την ξεριζώσουμε»
Χρυσάνθη Κόκκου – Πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Αρχιτεκτονικής
Η δικαίωση ήρθε, αλλά εμείς συνεχίζουμε. Αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοιες δυνάμεις και μορφώματα θα αξιοποιούνται πάντα από κάποιους.
Όσο λοιπόν υπάρχει αυτή η ρίζα, εμείς θα παλεύουμε να την ξεριζώσουμε. Να απομονωθούν όλοι οι φασίστες και να τιμωρηθούν.
«Το ξερίζωμα του φασιστικού συμβόλου δεν είναι πανάκεια»
Ρωμανός Αναστασίου – Φοιτητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, ΕΚΠΑ
Οσο συγκρατημένα ή αποστασιοποιημένα κι αν παρακολουθούσε κανείς τη δίκη, πολύ δύσκολα δεν νιώθει έστω ένα ψήγμα ικανοποίησης με την έκβασή της – προϋποθέτοντας φυσικά την ιδεολογική εναντίωση με την –πλέον νομικά αναγνωρισμένη– εγκληματική οργάνωση, της οποίας οι υποστηρικτές δεν αποκλείεται διόλου να συνεχίσουν να αντλούν και οι ίδιοι κάποια ευχαρίστηση από την αναπόφευκτη αφήγηση του «δύσμοιρου αντισυστημικού σωτήρα που προσπαθούσε να βοηθήσει αλλά οι εκφυλισμένοι δεν τον άφησαν να κάνει την ηρωική δουλειά του».
Το να ξεριζώνεται το πλέον σύγχρονο φασιστικό σύμβολο από το ελληνικό πολιτικό προσκήνιο είναι ταυτόχρονα σημαντικό και κατά κάποιο τρόπο αναλγητικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί πανάκεια. Οπως είχαμε τη δυνατότητα το 2012 να επιτρέψουμε στο μόρφωμα να εμφανιστεί στο κοινοβούλιο, είναι ίσως πιο κρίσιμο πλέον για το φοιτητικό κίνημα –ή οποιοδήποτε κίνημα ενδιαφέρεται για την καταπολέμηση της καλλιέργειας της φασιστικής ιδεολογίας– να είναι προϊδεασμένο ότι η Χρυσή Αυγή δεν θα μπορούσε να προέλθει απ’ τον αιθέρα, αλλά μόνο από ένα εξαιρετικά εύφορο για φασιστικές ιδεολογίες έδαφος, που παρ’ όλη την εμφανή αγαλλίαση μεγάλου μέρους του κοινού παραμένει έτοιμο να παραγάγει εξίσου τοξικά ιδεολογικά ζιζάνια.
«Τα κανάλια ξεχνούν ότι αυτά ξέπλεναν τη Χρυσή Αυγή»
Ασημίνα Ηλιοπούλου – Φοιτήτρια Νομικής
Ο,τι συνέβη στον δρόμο έξω από το εφετείο ήταν συγκλονιστικό. Ο κόσμος με το άκουσμα της καταδικαστικής απόφασης έκλαιγε με λυγμούς. Ηταν ιστορική ημέρα με όλη τη σημασία της λέξης. Ηταν μια νίκη για τη νέα γενιά.
Το φοιτητικό κίνημα πάλεψε τόσα χρόνια στους δρόμους και συνέβαλε στον αγώνα και στην καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Δεν ξέρω τι θα είχε γίνει εάν δεν βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια σε εγρήγορση. Τόσα χρόνια τα κανάλια δεν ανέφεραν μισή κουβέντα και τώρα ξαφνικά συγκινούνται με τη Μάγδα. Ξεχνούν ότι αυτά είναι που ξέπλεναν τη Χρυσή Αυγή.
Δεν τελειώσαμε με τον φασισμό. Αν δεν σταματήσει το ίδιο το σύστημα να τον γεννά, να τον αναπαράγει και να τον στηρίζει, θα καραδοκεί παντού: στις σχολές μας, στα σχολεία μας, στις γειτονιές μας, στους χώρους εργασίας μας. Είναι χρέος και ευθύνη να τον πολεμάμε σε κάθε του μορφή. Το φοιτητικό κίνημα θα βρίσκεται πάντα μπροστά στον αγώνα.
«Σήμερα ξεκινάει υπό άλλους όρους ο πραγματικός αγώνας»
Βιβή Λυγερού – Μέλος Φοιτητικού Συλλόγου Παντείου
Βουρκώσαμε και ανατριχιάσαμε με την απόφαση. Ηταν μια στιγμή δικαίωσης για τα θύματα, για εκείνους που παλέψαμε όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό της Χρυσής Αυγής, για όλους.
Ομως δεν επαναπαυόμαστε. Δεν σημαίνει ότι έχουμε σπάσει το αυγό του φιδιού και ξαφνικά δεν υπάρχουν πια φασισμός, ρατσισμός, σεξισμός, ξενοφοβία. Σήμερα ξεκινάει υπό άλλους όρους ο πραγματικός αγώνας εναντίον τους. Εμείς ως φοιτητικό κίνημα θα στεκόμαστε πάντα απέναντι, με παρουσία στους δρόμους, στις πλατείες και τις γειτονιές.
«Να καταδικάσουμε τον φασισμό σε όλες τις μορφές του»
Μαρία Γεωργακοπούλου – Μέλος ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου ΕΜΜΕ, ΕΚΠΑ
Ημασταν εκεί σε κάθε δικάσιμο. Είναι ιστορική απόφαση. Πρέπει από εδώ και στο εξής να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Να δώσουμε το μήνυμα ότι ο αντιφασισμός πρέπει να κυριαρχήσει. Να καταδικάσουμε τον φασισμό σε όλες τις μορφές του. Οπου κι εάν φυτρώνει. Μέσα στα πανεπιστήμια, τα σχολεία, στις γειτονιές, τις πλατείες. Σε όλη την κοινωνία. Θα βρισκόμαστε απέναντί του.
