Καβούρια στο πιάτο και στην τσέπη του είχε τέως υφυπουργός, ο οποίος αποπειράθηκε να χρεώσει στο Δημόσιο τις γαστριμαργικές του εμπειρίες. Λατρεύει τα σούσι και δεν το κρύβει, σε αντίθεση με το πορτοφόλι του που προτιμά να μην το εμφανίζει σχεδόν ποτέ.
Ανέλαβε καθήκοντά αμέσως μετά τις εκλογές και η υπουργοποίησή του διαφημίστηκε όσο λίγες. Εξυπηρετούσε το αφήγημα της «παντρειάς» τεχνοκρατισμού και πολιτικής. Θήτευσε σε έναν κολοσσό παγκόσμιας εμβέλειας και ήταν πλέον έτοιμος να μεταλαμπαδεύσει τη μεστωμένη εμπειρία του στο επιτελικό κράτος. Φευ.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι με την απότομη στροφή καριέρας έγινε περιφερόμενο καλάμι. Κατά το κοινώς λεγόμενο την ψώνισε και νόμιζε πως όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει. Ο πολιτικός του προϊστάμενος έβλεπε, άκουγε και δεν μιλούσε. Ώσπου αποφάσισε να στήσει τη γκιλοτίνα σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, ο οποίος ποντάρει πολλά στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο και ειδικά στον συγκεκριμένο υπουργό.
Έτσι, στον τελευταίο ανασχηματισμό ο υφυπουργός κράτησε το καλάμι αλλά όχι και την υπουργική καρέκλα! Όσος ντόρος έγινε για τη μεταπήδησή του από τον ιδιωτικό τομέα στο υπουργικό γραφείο, τόσο αθόρυβα ήρθε η καρατόμηση. «Τον έσφαξε με το βαμβάκι» σχολίαζαν γνωρίζοντες για τον υπουργό που δρομολόγησε την εκπαραθύρωση χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Το καλύτερο, όμως, είναι όσα έμαθε ο υπουργός μετά την αποπομπή του υφισταμένου του. Εκτελώντας γραφειοκρατικές υποχρεώσεις (αν και τις σιχαίνεται), ο «δήμιος με το βαμβάκι» βρέθηκε πάνω σε αποδείξεις που άφησε… κληρονομιά ο τέως υφυπουργός. «Τι είναι αυτά;» ρώτησε ξαφνιασμένος και όταν τον ενημέρωσαν ότι πρόκειται για λογαριασμούς από εστιατόρια ιαπωνέζικης κουζίνας που προσπάθησε να χρεώσει ο… καρατομημένος στο υπουργείο, είπε: «Πάρτε τα και πείτε του να τα πληρώσει από την τσέπη του».