Η ενδυνάμωση της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικού κέντρου, παράπλευρα ή και μαζί με τις ΗΠΑ, είναι αυτό που τους «δονεί». Μια «συγκατοίκηση» στελεχών από ΚΙΝΑΛ, ΝΔ αλλά και από το ΜέΡΑ25 σε κοινή διακήρυξη υπέρ της πολιτικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν εκπλήσσει. Δείχνει όμως πιο καθαρά ότι οι διαφορές τους σε μείζονα ζητήματα είναι σχετικά μικρές και η συναίνεση είναι υλοποιήσιμη εκδοχή της πολιτικής διαχείρισης.
Η έκκληση για τη δημιουργία Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, με το μυστρί της καπιταλιστικής αρχιτεκτονικής, βρίσκει πολλούς θιασώτες. Στη διακήρυξη για μεταρρύθμιση των Συνθηκών της ΕΕ με στόχο την πολιτική της ενοποίηση «συναντήθηκαν» ως υπογραφές η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής σήμερα του «Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη» Αννα Διαμαντοπούλου, πολλοί παροικούντες την Χαριλάου Τρικούπη, «γαλάζιοι» πολιτικοί αλλά και ο καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γραμματέας του ΜέΡΑ 25, συνιδρυτής του κινήματος DiEM25 Γιάνης Βαρουφάκης!
Την έκκληση-ψήφισμα που κατατίθεται στο πλαίσιο της Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης, υπογράφουν στελέχη της ΝΔ, όπως ο ευρωβουλευτής της Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάνης, ο δήμαρχος Τρικκαίων και πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας Δημήτρης Παπαστεργίου. Δίπλα τους οι υπογραφές στελεχών προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ όπως ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Αθήνα Είσαι Εσύ» και πρώην υπουργός επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Παύλος Γερουλάνος, ο πρώην υπουργός Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης Γιάννης, ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιώργος Φλωρίδης , η πανεπιστημιακός και επί χρόνια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός Εύη Χριστοφιλοπούλου ο πρώην υπουργός Μεταφορών Χρήστος Βερελής, η πρώην Ευρωβουλευτής- πρώην Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων, Δρ. Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ Αννα Καραμάνου.
Στην έκκληση σημειώνεται ότι οι πολιτικές στους τομείς ενέργειας και άμυνας απαιτούν επενδύσεις από πλευράς ΕΕ και, συνεπώς, μια δημοσιονομική ένωση, η οποία θα εξουσιοδοτεί την ΕΕ σε δημοσιονομικά ζητήματα και θα της παραχωρεί δανειοληπτική ικανότητα μέσω ενός ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών και μια ενιαία εξωτερική πολιτική. Μάλιστα, όπως αναφέρει μεταξύ άλλων το κείμενο, αυτό συνεπάγεται «μια πραγματική πολιτική ένωση, με την Επιτροπή ως «ομοσπονδιακό» εκτελεστικό όργανο υπεύθυνο ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπεύθυνο για τη διαχείριση των νέων ενεργειακών, δημοσιονομικών, εξωτερικών και αμυντικών πολιτικών, η οποία θα συνοδεύεται από τη συναπόφαση μεταξύ του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την πλήρη κατάργηση της ομοφωνίας σε ολόκληρο το σύστημα λήψης αποφάσεων της ΕΕ». Ετσι καλλιεργείται σιγά σιγά στην κοινή γνώμη ακόμα και η προοπτική ενός ευρωστρατού με ισχυρή αποτρεπτική ισχύ!
Όπως ενημερώνει στον ιστότοπό του το «Δίκτυο» , το κείμενο του ψηφίσματος ενόψει του τέλους της Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης συνέταξαν οι Yves Bertoncini (πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κινήματος Γαλλίας και πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ, Γαλλία), Άννα Διαμαντοπούλου (πρόεδρος της δεξαμενής σκέψης “Το Δίκτυο” και πρώην επίτροπος, Ελλάδα), Ulrike Guerot (διευθύντρια του European Democracy Lab, Γερμανία), Daniel Innerarity (διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοκρατικής Διακυβέρνησης, Ισπανία) και Roberto Castaldi (διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, Ιταλία).
Μεταξύ άλλων έχουν υπογράψει ο Καθηγητής- Αντιπρόεδρος του Δικτύου Σέργιος Θεοδωρίδης, η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνικής Πολιτικής- Πάντειο Πανεπιστήμιο και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Γυναικών Πανεπιστημιακών Μαρία Στρατηγάκη, η διευθύντρια του περιοδικού Marie Claire Γαλάτεια Λασκαράκη, ο δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Mαλούτας , ο πρώην πρύτανης Πανεπιτημίου Θεσσαλίας Κωνσταντίνος Μπαγιάτης, ο πρώην υποδιοικητής της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης και του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων Κωνσταντίνος Νικόλης κ.ά.Ολόκληρο το κείμενο με τίτλο «Ώρα για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης!» είναι το εξής:
«Εμείς, οι ευρωπαίοι πολίτες ανησυχούμε για την επιστροφή του πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποκαλύπτει τις αδυναμίες και τις εξαρτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της, καθώς και την αδυναμία τους να προβάλλουν την ειρήνη και τη σταθερότητα. Οι ευρωπαίοι και ιδιαίτερα οι Ουκρανοί πολίτες, υποφέρουν από το κόστος της μη-Ευρώπης στους τομείς της ενεργειακής, φορολογικής, εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Τα κράτη μέλη της ΕΕ δαπανούν από κοινού για την άμυνα υπερδιπλάσια ποσά από τη Ρωσία, χωρίς να διαθέτουν σημαντική αποτρεπτική ικανότητα.
Η αύξηση των εθνικών αμυντικών δαπανών στο 2% θα αυξήσει μόνο τη σπατάλη, εκτός αν στοχεύει στη δημιουργία μιας πραγματικής αμυντικής ένωσης. Αυτό το εγχείρημα θα μπορούσε να ξεκινήσει με τη δημιουργία μιας Δύναμης Ταχείας Ανάπτυξης (Rapid Deployment Force) 60.000 ατόμων, όπως αποφασίστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι το 1999, την «κοινοτικοποίηση» του Ευρωστρατού που θα παρέχει στη Στρατιωτική Επιτροπή της ΕΕ το «έμβρυο» μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής δομής διοίκησης και ελέγχου, απαραίτητης για τη δημιουργία και τη διαχείριση της Δύναμης Ταχείας Ανάπτυξης καθώς και τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού κέντρου εκπαίδευσης για στρατιωτικά στελέχη για την ανάπτυξη μιας κοινής ευρωπαϊκής στρατηγικής κουλτούρας.
Η αμυντική ένωση θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί με τη συγκέντρωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των αυξήσεων των αμυντικών δαπανών που αποφασίζονται σήμερα από τα κράτη μέλη, ή ενός ορισμένου ποσοστού των εθνικών αμυντικών δαπανών, όπως έγινε με τη συγκέντρωση του 20% των εθνικών αποθεματικών κατά τη δημιουργία της Νομισματικής Ένωσης. Παράλληλα, οι εθνικές συνεισφορές προς το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ειρήνης θα μπορούσαν να εξαιρεθούν από τον υπολογισμό του διαρθρωτικού ελλείμματος, όπως εκείνες προς το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων. Αντίστοιχα, θα μπορούσε να γίνει και για το μερίδιο των εθνικών στρατιωτικών δαπανών που αφιερώνεται σε ευρωπαϊκά σχέδια, όπως στο πλαίσιο της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας, είτε για ευρωπαϊκές αποστολές.
Η άμυνα της ΕΕ πρέπει να βρίσκεται στην υπηρεσία της Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ και, ως εκ τούτου, απαιτεί μια πολιτική ένωση με ενιαία εκπροσώπηση της ΕΕ στα διεθνή θεσμικά όργανα και στη διεθνή σκηνή.
Μια διαρθρωτική λύση για την ενεργειακή κρίση έγκειται σε μια ενεργειακή ένωση και στην επιτάχυνση της πράσινης μετάβασης μέσω αυξημένων επενδύσεων σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στην ενεργειακή απόδοση. Η τιμή της ενέργειας θα μπορούσε να μειωθεί στο μισό μέσω ενός ενιαίου δικτύου ενέργειας και φυσικού αερίου της ΕΕ, της κοινής αγοράς ενέργειας 2 από τρίτες χώρες, όπως για τα εμβόλια, και ενός στρατηγικού αποθέματος της ΕΕ, όπως στις ΗΠΑ. Οι πολιτικές στους τομείς ενέργειας και άμυνας απαιτούν επενδύσεις από πλευράς ΕΕ και, συνεπώς, μια δημοσιονομική ένωση, η οποία θα εξουσιοδοτεί την ΕΕ σε δημοσιονομικά ζητήματα και θα της παραχωρεί δανειοληπτική ικανότητα μέσω ενός ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών και μια ενιαία εξωτερική πολιτική. Αυτό συνεπάγεται μια πραγματική πολιτική ένωση, με την Επιτροπή ως «ομοσπονδιακό» εκτελεστικό όργανο υπεύθυνο ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπεύθυνο για τη διαχείριση των νέων ενεργειακών, δημοσιονομικών, εξωτερικών και αμυντικών πολιτικών, η οποία θα συνοδεύεται από τη συναπόφαση μεταξύ του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την πλήρη κατάργηση της ομοφωνίας σε ολόκληρο το σύστημα λήψης αποφάσεων της ΕΕ.
Στη Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης οι επιτροπές πολιτών και οι προτάσεις της ψηφιακής πλατφόρμας συγκλίνουν στο αίτημα για μια πιο ενωμένη, αποτελεσματική, κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη, βασισμένη σε ένα πραγματικό Σύνταγμα.
Εμείς, οι ευρωπαίοι πολίτες πιστεύουμε ότι αυτή είναι η καθοριστική ώρα για την ΕΕ. Ως εκ τούτου, καλούμε:
– τη Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης -με τη συμμετοχή ευρωπαϊκών και εθνικών θεσμικών οργάνων, της κοινωνίας των πολιτών και κάθε πολίτη ξεχωριστά – να ωθήσει προς ένα νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα για την εγκαθίδρυση μιας πολιτικής ένωσης κρατών , συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής πολιτικής, της πολιτικής ασφάλειας, της πολιτικής άμυνας, της δημοσιονομικής και της ενεργειακής πολιτικής.
– το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να συντάξει και να προτείνει μια συνολική μεταρρύθμιση της Συνθήκης ή ένα νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα με βάση τα αποτελέσματα της Διάσκεψης και τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία,
– το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αποφασίσει την έναρξη μιας νέας Συνέλευσης που θα έχει ως βάση το σχέδιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».