Ο εθνικοί μας μύθοι και το μέσα μας κενό…

Οσο µεγαλύτερο είναι το κενό που πρέπει να καλύψει εντός του ένας λαός τόσο εντονότερο και θερµότερο είναι το «χάιδεµα» των εθνικών του µύθων. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το εν λόγω «χάιδεµα» συναντάται περισσότερο στους πιο φτωχούς λαούς και στις πιο υποβαθµισµένες χώρες. Χωρίς ουδείς βέβαια να παραγνωρίζει ότι και οι µεγάλες χώρες έχουν ανάγκη να συντηρούν και να «φουσκώνουν» ανάλογους µύθους. Η βιοµηχανία του κινηµατογράφου στις ΗΠΑ είναι η καλύτερη απόδειξη. Από την παραπάνω συνθήκη δεν ξεφεύγει ούτε η Ελλάδα. Και φυσικά τα µίντια που πάντα πρωτοστατούν σε τέτοιες συµπεριφορές. Είναι το βαρύ τους πυροβολικό. Συνεπώς, δεν προκαλεί εντύπωση η υστερία των µίντια στη χώρα να «εκµεταλλευτούν» την ελληνική βοήθεια στη σεισµόπληκτη Τουρκία σε µια λογική «αυτοί µας απειλούν ότι θα ’ρθουν νύχτα κι εµείς ήρθαµε µέρα µεσηµέρι για να τους βοηθήσουµε»! Είναι περιττό να προτάξουµε τη λογική προκειµένου να υπενθυµίζουµε ότι ο τελευταίος που µας απειλεί είναι ο εγκλωβισµένος στα ερείπια, για παράδειγµα, στην Αντιόχεια. Το βίντεο µε τον Ελληνα διασώστη να κλαίει αγκαλιάζοντας συνάδελφό του επειδή κατάφεραν να βγάλουν από τα ερείπια ένα 6άχρονο κορίτσι είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η ανθρωπιά δεν µπαίνει στο ζύγι. Σπεύδεις να βοηθήσεις χωρίς δεύτερες σκέψεις όπως αυτές που κάνουν οι καρεκλοκένταυροι στα ζεστά τους γραφεία στην προσπάθειά τους να εργαλειοποιήσουν τα πάντα. Κατασκεύασαν ακόµη και εξαδάχτυλο άντρα της ΕΜΑΚ σε µια fake φωτογραφία να σώζει ένα κοριτσάκι την οποία έσπευσαν να ποστάρουν αβίαστα στα social media και πολιτικοί όπως η κυρία Μπακογιάννη. Για λίγα ψηφαλάκια, για ένα στιγµιαίο χάιδεµα, για µια απατηλή αίσθηση ανωτερότητας της φυλής, του DNA ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Οµως η αλληλεγγύη είναι κάτι άλλο, κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι οι τρεις γιαγιάδες στη Λέσβο που πήραν το προσφυγόπουλο αγκαλιά και το τάισαν µε το µπιµπερό το 2015 χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι ο διασώστης στην Τουρκία που κλαίει στην αγκαλιά του συναδέλφου του, είναι χιλιάδες ανώνυµοι συµπατριώτες µας που συνδράµουν καθηµερινά τους έχοντες ανάγκη βοηθείας και που πολλές φορές λοιδορήθηκαν και λοιδορούνται από τα κυρίαρχα µίντια για τη στάση ζωής τους. Κοντολογίς, να µάθουµε να ξεχωρίζουµε την αλήθεια από το ψέµα, τον ανθρωπισµό από τη χρησιµοθηρία, τη φιλοπατρία από την πατριδοκαπηλία. Πίσω από τα δάκρυα µπορεί να κρύβεται ένας κροκόδειλος… Στον βούρκο της ελληνικής τηλεόρασης είναι εξαιρετικά πιθανόν…