Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετά την συμφωνία 10 δις με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την θετική δυναμική, κανονικοποιώντας τις σχέσεις με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία.
Επιταχυντής των εξελίξεων η οικονομία
Η συμφωνία με τα ΗΑΕ ήταν σανίδα σωτηρίας για τον Ερντογάν, αφού ήρθε σε μία κρίσιμη στιγμή για την τουρκική λίρα και οικονομία. Τα συναλλαγματικά αποθέματα εξατμίζονταν με γοργούς ρυθμούς και κυρίως η εμπιστοσύνη των αγορών προς το τουρκικό νόμισμα είχε κατακρημνιστεί.
Σύμφωνα με τις αγορές, αυτό συνέβη λόγω της επιμονής του Τούρκου προέδρου στα χαμηλά δανειακά επιτόκια που σπρώχνουν τον πληθωρισμό προς τα πάνω, φτάνοντας στο 20%.
Από την άλλη, ο Ερντογάν πιστεύει πως κρατώντας τα επιτόκια χαμηλά, συντηρεί τους ρυθμούς της οικονομικής μεγέθυνσης υψηλούς δημιουργώντας παράλληλα νέες θέσεις εργασίας.
Βέβαια, τα φαραωνικά έργα, όπως η νέα διώρυγα του Βοσπόρου και τα ογκωδέστατα αμυντικά προγράμματα που θα εκπονούνταν με κρατικούς πόρους ενδεχομένως να μπουν στον πάγο ελέω έλλειψης πόρων.
Η στροφή της Τουρκίας
Ο Ερντογάν φαίνεται ότι θα προσανατολίσει την τουρκική εξωτερική σε μια νέα εποχή, μετά τις τριβές που προκάλεσε η αραβική άνοιξη.
Ο ίδιος, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, φαίνεται αποφασισμένος να αποσύρει την υποστήριξη του προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα και να «γιατρέψει» τις πληγές με τους αιγύπτιους και τους σαουδάραβες.
Την ίδια στιγμή, ένα «άδειασμα» στους Παλαιστίνιους, ειδικά της Χαμάς, θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες για μια αμοιβαία κατανόηση με το Ισραήλ.
Άλλωστε, ο Ερντογάν ξέχασε τις αιτιάσεις του κατά των ΗΑΕ όταν επισκέφτηκε την Τουρκία ο de facto ηγέτης των ΗΑΕ, Σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ.
Η ομαλοποίηση της κατάστασης στην Λιβύη, το πάγωμα της σύγκρουσης στη Συρία, η άσχημη οικονομική κατάσταση της Τουρκίας, τα μέτωπα με τη Γαλλία, την Ελλάδα και τις ΗΠΑ φαίνεται ότι συνέβαλλαν στην μεταστροφή της τουρκική εξωτερικής πολιτικής.
Το άνοιγμα στην Κεντρική Ασία
Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν από το Ασγκαμπάτ, πρωτεύουσα του Τουρκμενιστάν, όπου βρέθηκε, δήλωσε ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας του τουρκικού κόσμου.
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση δεν είναι καινούργια στην τουρκική γεωπολιτική σκέψη αλλά η χρονικότητα της δεν είναι τυχαία. Έρχεται μετά την ήττα των Αμερικανών στο Αφγανιστάν και την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν.
Η Τουρκία βλέπει ένα παράθυρο ευκαιρίας και ένα κενό, και σπεύδει να το εκμεταλλευτεί ενισχύοντας τους δεσμούς της με τους τουρανικούς πληθυσμούς της Κεντρικής Ασίας.
