Σύμφωνα με πολλά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα (ναι, συμπεριλαμβάνεται και η ΕΡΤ) «η Μέρκελ υποδέχτηκε τον Μητσοτάκη με στρατιωτικές τιμές», πράγμα που σημαίνει μάλλον και κάτι άλλο πέρα από το ότι πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη ως πρωθυπουργός στη Γερμανία.
Από τη μέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε τα ηνία της χώρας χειροκροτείται και αποθεώνεται για τα γερμανικά που μιλάει, για το πώς χειρίζεται τα αγγλικά και (mon Dieu) πώς διαπρέπει στη χρήση της γαλλικής. Οπως πάει το πράγμα και αφού τελειώσουν τα αφηγήματα, η αποτίμηση των πολιτικών επιτυχιών του Ελληνα πρωθυπουργού θα συνίσταται στις διαπιστώσεις ότι περπατάει στα δύο πόδια ενώ μπορεί να μασάει τσίχλα και να περπατάει ταυτόχρονα.
Σε άλλα νέα, αυτά που δεν καταγράφουν ξεσκονίστρες, παρκετέζες και σφουγγαρίστρες των συγκροτημάτων, ξεχάστε τα περί μείωσης των πλεονασμάτων που υποσχόταν ο Μητσοτάκης, ξεχάστε το ξήλωμα της συμφωνίας των Πρεσπών από τον αρχηγό πασών των «μακεδονομάχων» και τα θετικά μέτρα φοροελαφρύνσεων στη μεσαία τάξη «όταν θα πιάσουμε ανάπτυξη 4%».
Μόλις την Πέμπτη ο Μητσοτάκης μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα «FAZ» διευκρίνισε μέσω Γερμανίας στους Ελληνες ιθαγενείς πως η ανάπτυξη σχετίζεται με τη διεθνή συγκυρία και ελπίζει στην Ελλάδα να φτάσει το 3%. Αρα, επειδή φταίει η διεθνής συγκυρία ή ο ανάδρομος Ερμής, η ανάπτυξη δεν θα φτάσει το 4% και όσοι περιμένουν φοροελαφρύνσεις να τις ξεχάσουν, καθότι, όπως επίσης δήλωσε ο Μητσοτάκης, θα συνεχίσει «τις μεταρρυθμίσεις των μνημονίων». Τώρα που βγήκαμε από τα μνημόνια ο ΚΥΜ έχει τρόπο να τα επαναφέρει.
Το σύστημα, ή αν θέλετε η επικοινωνιακή ομάδα του Κυρ. Μητσοτάκη, εμφανίζεται με έντονο άγχος να παρουσιάσει τον πρωθυπουργό ως γρήγορο, αποτελεσματικό, ανυποχώρητο , εκτελεστικό και κυρίως διαπρέποντα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και της εξουσίας. Ο επικοινωνιακός οίστρος που έσπρωξε τον Μητσοτάκη ως την εξουσία αποτελεί τη συνταγή της επιτυχίας, η οποία ανακυκλώνεται. Την ίδια ώρα όμως ο Μητσοτάκης παραβλέπει ότι όλα δεν γίνονται με τις κάμερες ή για τις κάμερες.
Το συμπέρασμα θα γίνει πιο σκληρό όταν οι καναλάρχες με τις μεγάλες προσδοκίες τους αρχίσουν να τον χτυπάνε για να πετύχουν όσα θέλουν. Ανάμεσα στα λάθη που θα φανούν πολύ γρήγορα (και ίσως αναγκαστεί να τα πληρώσει γρηγορότερα απ’ ό,τι θα ήθελε) είναι πως ο Μητσοτάκης παραβλέπει και τα πολιτικά δεδομένα της χώρας και τον κοινοβουλευτικό πολιτισμό της. Από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης, νομοσχέδια φτάνουν στη Βουλή και φωτογραφικές τροπολογίες εμφανίζονται ακόμη και αφού συζητηθούν τα νομοσχέδια, υπουργοί παρακάμπτονται, θεσμικά όργανα του κοινοβουλίου μπαίνουν σε αχρηστία και προωθούνται «ρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις» με πρωτοφανή τρόπο.
Τα στοιχεία αυτά κακώς ίσως γίνονται αντιληπτά από την αντιπολίτευση ως ο κυνισμός του συντηρητικού οδοστρωτήρα που δεν λογαριάζει το σαβουάρ βιβρ ή την ουσία της δημοκρατίας.
Η ουσία όσων συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν σχετίζεται με τον ρόλο που έχει αναλάβει ο Μητσοτάκης. Εκλέχθηκε πρωθυπουργός μετά τη συστηματική προσπάθεια του συστήματος να απαλλαγεί από τον Τσίπρα και να διορθώσει τη ζημιά που προκλήθηκε από τη διακυβέρνησή του. Για τον λόγο αυτό δαπανήθηκαν δεκάδες εκατομμύρια για τη χειραγώγηση του κόσμου και αυτήν τη φορά κυρίως μέσω social media. Σε αντάλλαγμα για την εκλογή του ο Μητσοτάκης, ο οποίος δεν είχε στην πραγματικότητα ερείσματα στο κόμμα και ανέλαβε μάλιστα την ηγεσία του με τρόπο που κάποια στιγμή πρέπει να διερευνηθεί, πρέπει να ολοκληρώσει εργολαβίες και έργα που έχει αναλάβει.
Οι άνθρωποι της επιχειρηματικής ελίτ δεν είναι στην άλλη γραμμή κάποιας τηλεφωνικής γραμμής για να πιέζουν αλλά στο Μαξίμου. Μόλις την Παρασκευή ανακοινώθηκε το ΔΣ του ΕΟΤ που είναι γεμάτο από εκπροσώπους μεγαλοξενοδόχων, λες και ο τουρισμός στην Ελλάδα είναι υπόθεση πέντε ξενοδοχειακών συγκροτημάτων. Ο ΚΥΜ είναι περικυκλωμένος από συμβούλους υποβολείς και ελεγκτές επιχειρηματικών συμφερόντων. Η παλιά αντίληψη ότι κυβερνά όποιος είναι συμβατός με τους νταβατζήδες αυτής της χώρας δεν έχει καμιά πρακτική σημασία. Σήμερα κυβερνάνε οι νταβατζήδες και ο Κυρ. Μητσοτάκης ως εργολάβος και ανάδοχος έργου αναλαμβάνει τη διεκπεραίωση.
Αυτός είναι ο λόγος που κάνει τραγικά λάθη, τα οποία δημιουργούν πρόωρες αντιδράσεις στο κόμμα του και το εσωτερικό της κυβέρνησης. Η καταπάτηση του κοινοβουλευτισμού, η παράβλεψη ακόμη και της αναγκαίας τήρησης προσχημάτων είναι παράγωγα της αδηφάγας αντίληψης των εργολαβιών. Εχει να παραδώσει έργο και πρέπει να το παραδώσει όποτε οριστεί. Με την έννοια αυτή, ακόμη και η προσχηματική τήρηση των κανόνων είναι αναποτελεσματικότητα. Οι αποτελεσματικοί εργολάβοι πρώτα ρίχνουν τσιμέντο και μετά κάνουν τις περιβαλλοντικές μελέτες, πρώτα μπαζώνουν και μετά ανησυχούν για το τι έθαψαν.
Η επιχειρηματική ελίτ βιάζεται να αποκαταστήσει τις ζημιές της διακυβέρνησης Τσίπρα και να επαναφέρει την κανονικότητα που δέρνει και φτωχοποιεί κόσμο στους δρόμους αλλά ηδονίζεται αιμομικτικά στα σαλόνια. Γι’ αυτό κινεί τα νήματα της φιγούρας, ενώ οι μιντιάρχες φωτίζουν τη φιγούρα με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται η παράστασή της και όχι το χέρι και το νήμα από πάνω της. Τώρα αν το έργο ονομάζεται επιτελικό κράτος ή ο Μητσοτάκης φούρναρης έχει λίγη σημασία.
