Στις_x000D_
μεγάλες του δόξες ο Εσκομπάρ υπολογίζεται πως είχε πάνω από 15.000 ανθρώπους_x000D_
στη δούλεψή του: πεινασμένους καλλιεργητές κόκας, χημικούς, μεταποιητές,_x000D_
μεταφορείς και φυσικά διάφορους φορείς των νόμιμων επιχειρήσεών του, γιατί είχε_x000D_
και τέτοιες.
Πιστός δε στο δόγμα που θέλει κάθε εγκληματία που σέβεται τον εαυτό του να έχει και μια ποδοσφαιρική ομάδα, ο Πάμπλο Εσκομπάρ είχε και ποδοσφαιριστές και διαιτητές και δημοσιογράφους στη δούλεψή του. To 1982 επιχείρησε να μπει στην πολιτική αλλά οι αποκαλύψεις πως σκότωνε τους πολιτικούς του αντιπάλους κατέστρεψαν το όραμά του. Το 1989 το περιοδικό «Forbes» τον ανακήρυξε έβδομο πλουσιότερο στον κόσμο. Τελικώς τον Δεκέμβριο του 1993 ο αρχηγός του καρτέλ του Μεδεγίν σκοτώθηκε από τα πυρά των διωκτών του. Πρακτικά άφησε 15.000 εργαζομένους στον δρόμο.
Είναι άγνωστο αν στην Κολομβία υπήρχε ο αντίστοιχος Αδωνης και Κυριάκος οι οποίοι έκλαψαν για το γεγονός πως έμειναν στον δρόμο τόσοι εργαζόμενοι, πάντως στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί (και το εκφράζουν ως επίσημη πολιτική θέση κόμματος) που υποστηρίζουν πως η ανεκτικότητα απέναντι στην επιχειρηματικότητα είναι συνάρτηση του αριθμού των εργαζομένων. Με αυτήν ακριβώς τη λογική, οι απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης ή μάλλον των ελληνικών νόμων για τον τρόπο που επιχειρεί η El Dorado είναι η καταστροφή της επιχειρηματικότητας.
Αυτή όμως είναι λογική που νομιμοποιεί τον κάθε Εσκομπάρ, στρεβλώνει την πραγματικότητα και δικαιώνει την παρανομία. Τον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί κάποιος τον ελέγχει ο νόμος. Είτε αφορά τη φορολογία είτε αφορά τον σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων και το περιβάλλον.
Σε αυτή την Ελλάδα του Εσκομπάρ, με την πολιτική αντίληψη πως μπορούν να υπάρχουν Εσκομπάρ αρκεί να είναι οι δικοί μας Εσκομπάρ, κάθε φορά που εφαρμόζεται ο νόμος ανακαλύπτονται οι εργαζόμενοι. Αλλά μόνο τότε. Ούτε όταν δουλεύουν σαν σκλάβοι ούτε όταν είναι απλήρωτοι. Οταν και μόνο όταν πρόκειται να γίνουν ασπίδα για τον Εσκομπάρ που αρέσει στον Κυριάκο και τον εγκρίνει η ομάδα επικοινωνιολόγων της ΝΔ.
Η χώρα δεν είναι Κολομβία αν και σε πολλές περιπτώσεις πολλοί τη θέλουν έτσι. Ο επιχειρηματίας είναι ωφέλιμος και αρεστός όταν είναι νόμιμος. Οταν σέβεται τους κανόνες και όχι όταν απλώς κερδίζει. Οσοι θέλουν να υποβιβάσουν την υγιή επιχειρηματικότητα σε ένα σύνολο δεικτών και αριθμών δεν νοιάζονται για την επιχειρηματικότητα αλλά για τις καλές σχέσεις τους με τον επιχειρηματία. Γιατί η υγιής επιχειρηματικότητα δεν χρειάζεται ερμηνείες, απλώς ανταποκρίνεται σε κανόνες και στάνταρ.
Τα συμφέροντα και η σχέση με τα συμφέροντα είναι οι μοναδικοί λόγοι που αποτινάσσουν τους κανόνες για να κρίνουν τον επιχειρηματία κατά περίπτωση. Ετσι η οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό μπαίνει στην πολιτική ατζέντα και ο εφοπλιστής από το Πέραμα ρυπαίνει, αλλά η El Dorado απλώς τρέφει εργαζομένους και τις οικογένειές τους ακόμη και αν δηλητηριάζει το σύμπαν. Απλώθηκαν οι κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών στις παραλίες, αλλά ποτέ δεν βρήκαν τον δρόμο για τις Σκουριές παρά μόνο για να καλύψουν τις προσευχές των γυναικών των μεταλλωρύχων.
Οπαδοί της νομιμότητας και της νοικοκυροσύνης όταν πρόκειται για τα Εξάρχεια, λάτρεις της τάξης και των κανόνων όταν πρόκειται για κανέναν πορτοφολά ή μετανάστη αποκτούν τη σχετικότητα του ανόητου όταν πρόκειται να μιλήσουν για συμφέροντα. Η σιωπή τους γίνεται χρυσός και εξαργυρώνεται με διαφημίσεις, πολιτικό χρήμα και συμπάθεια από τους ισχυρούς.
Ατυχήματα όπως αυτό στην Πετρόλα του Λάτση ή στα μεγάλα εργοτάξια των εργολάβων δεν υπήρξαν ποτέ για τα μέσα ενημέρωσης. Αντιθέτως υπήρξαν οι υπαίτιοι ως ευεργέτες, βραβευμένοι και χρήσιμοι.
Η κυβέρνηση (και μακάρι κάθε κυβέρνηση) δεν έχει υποχρέωση μόνο να στηρίξει τη νομιμότητα αλλά να δημιουργήσει και τη νέα νομιμότητα, το σύνολο των νόμων που θα κάνει ξεκάθαρο πως δεν είμαστε η χώρα των Εσκομπάρ.
Το ατύχημα στον Σαρωνικό έφερε στην επιφάνεια πλήθος νόμων με συνοδευτικά παράθυρα από τα οποία πηδάνε και κάνουν πλιάτσικο τα συμφέροντα. Αδειες ναυσιπλοΐας που εκδίδονται χωρίς ελέγχους και επιθεωρήσεις, κυκλώματα της διοίκησης που ταυτίζονται με αυτούς που πρέπει να διώκουν. Αστραψε και βρόντηξε λένε ο Αλέξης Τσίπρας απευθυνόμενος στον Κουρουμπλή για όσα γίνονται κάτω στο λιμάνι του Πειραιά. Αλλά υπάρχουν και όσα δεν γίνονται. Το ξεσκόνισμα για παράδειγμα όλου του νομικού πλαισίου της χώρας που έγινε από κάποιους για όσους θέλουν να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους. Νόμοι που αντικατέστησαν άλλους νόμους με παραπομπή σε κάποια παράγραφο κάποιου άρθρου και τους οποίους γνωρίζουν μόνο όσοι εξυπηρετούνται.
Η απλοποίηση και η σαφής απεικόνιση όσων συνθέτουν το νομικό πλαίσιο λειτουργίας της χώρας είναι επίσης χτύπημα στη διαφθορά και προώθηση της ανάπτυξης. Πρέπει όμως να γίνει. Οι υπουργοί και τα υπουργεία δεν είναι για να μηρυκάζουν πολιτικές θέσεις αλλά για να παράγουν έργο. Και φυσικά δεν απολογούνται στο καταστατικό του κόμματος αλλά στο σύνταγμα της χώρας και στον Ελληνα πολίτη. Αν δεν ξέρουν τον τρόπο, αν τους μπερδεύουν οι αμφίβολες τεχνοκρατικές ερμηνείες, αν τους φοβίζει η αποτυχία τότε ας κάνουν το σίγουρα τίμιο και ασφαλές. Ας κατέβουν στην κοινωνία και ας ρωτήσουν ποιες είναι οι ανάγκες της. Στα κανάλια υπάρχουν οι ανάγκες των καναλαρχών. Και πολλές φορές των ντόπιων Εσκομπάρ. Ναι, η κυβέρνηση δεν φταίει για το ατύχημα στον Σαρωνικό, φταίει όμως που άφηνε τον υπάρχοντα νόμο να κοροϊδεύει και να απειλεί την κοινωνία. Δυστυχώς δεν είναι ο μόνος.