Πριν από λίγες μέρες πέρασε από την Αθήνα ο Ely Deveau, ο 22άχρονος Γάλλος από τη Λα Ροσέλ της Γαλλίας, ο οποίος από τις 6 Σεπτεμβρίου διασχίζει με το ποδήλατό του την Ευρώπη με στόχο να φτάσει στις ακτές της ρουμανικής Μαύρης Θάλασσας στις 15 Δεκεμβρίου.
Μαθαίνοντας για το ταξίδι του επικοινώνησα μαζί του ζητώντας του να βρεθούμε και να μου μιλήσει για την απόφασή του και για όσα συναντά on the road.
«Η αρχική ιδέα ήταν να ταξιδέψω στον νότο της Αφρικής, αλλά λόγω του κορονοϊού σκέφτηκα ότι ίσως αυτή την περίοδο θα ήταν καλύτερο να κινηθώ σε ευρωπαϊκό έδαφος. Κι έτσι μια μέρα απλώς πήρα το ποδήλατό μου και ξεκίνησα». Στην αρχή, όπως αφηγείται, του φάνηκε κάπως δύσκολο γιατί δεν ήταν αρκετά προετοιμασμένος σωματικά, ωστόσο λίγες μέρες μετά είχε συνήθισε. Τις καλές μέρες κάνει κατά μέσο όρο 90 χιλιόμετρα ενώ όταν ο καιρός δεν είναι καλός πέφτει στα 50.
Πώς όμως ξεκίνησε η ιδέα να γυρίσει την Ευρώπη; «Με τους γονείς μου ταξιδεύαμε πάρα πολύ. Όταν ήμουν μικρός είχαμε πάει στην Ισπανία, την Αγγλία, την Τουρκία και σε πολλές άλλες χώρες. Είχαμε έρθει και στην Ελλάδα. Εκείνοι μου μετέδωσαν το πάθος του ταξιδιού». Τον ρωτάω πώς είδαν την απόφασή του να ταξιδέψει μόνος με το ποδήλατο. «Η μητέρα μου το βρήκε καλή ιδέα. Η ίδια λίγο προτού ξεσπάσει ο κορονοϊός ταξίδευε για έναν χρόνο με καράβι στον Ατλαντικό. Μόλις έφτασε στη Γαλλία της ανακοίνωσα ότι θα έφευγα. Μου είπε να το κάνω και να είμαι προσεκτικός. Ο πατέρας μου, αν και επίσης ήταν θετικός, δεν κατάλαβε για ποιο λόγο ήθελα να ταξιδέψω μόνος μου. Θεωρεί ότι είναι καλύτερα με παρέα. Το απολαμβάνω όμως γιατί έχω ανάγκη να μείνω με τον εαυτό μου. Φυσικά δεν αντέχω πολύ και χαίρομαι που στον δρόμο μου συναντώ κι άλλους ταξιδευτές. Αρκετοί Γάλλοι ποδηλάτες έρχονται στην Ελλάδα. Κάποιοι φτάνουν μέχρι την Κίνα».
Λέει για τις χώρες που είδε ταξιδεύοντας. «Στην Αλβανία και την Κροατία δεν έχει πολλούς ποδηλάτες, σε αντίθεση με την Ελλάδα. Στη βόρεια Αλβανία όλοι μου έλεγαν “γεια”, ήθελαν να επικοινωνήσουν παρότι ελάχιστοι γνωρίζουν αγγλικά ή γαλλικά. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλικός και στην Κροατία. Πολλοί με ρωτούσαν για το ποδήλατο και για το ταξίδι μου. Το Μαυροβούνιο επίσης μου άρεσε πολύ· είναι πανέμορφη χώρα».
Ο Ελί Ντεβό σπουδάζει μηχανικός στη Γαλλία. Αυτή την περίοδο έχει ένα κενό και θα συνεχίσει τις σπουδές του στις αρχές του νέου έτους. Εξού και αποφάσισε τώρα να κάνει το ταξίδι. «Αρχικά ήθελα να το κάνω περπατώντας αλλά θα χρειαζόμουν πολύ περισσότερο χρόνο». Τον ρωτάω πόσα χρήματα χρειάζεται τη μέρα. «Πέντε ευρώ. Προμηθεύομαι την τροφή μου από το σούπερ μάρκετ και προσπαθώ να μένω εντός προϋπολογισμού. Τα χρήματα με τα οποία ταξιδεύω τα αποταμίευσα δουλεύοντας το καλοκαίρι. Είναι πολύ σημαντικό για μένα γι’ αυτό που κάνω να μην πάρω χρήματα από την οικογένειά μου».
Τις νύχτες στήνει τη σκηνή του στην εξοχή ή σε σημεία μακριά από τις πόλεις κι εκεί κοιμάται, όπου πιστεύει ότι δεν διατρέχει κίνδυνο. Τι φοβάται περισσότερο; «Τους περίεργους τύπους που μπορεί να πλησιάσουν τη σκηνή και τα τσοπανόσκυλα τα οποία πιστεύουν ότι έχεις μπει στον χώρο τους και μπορεί να σε δαγκώσουν». Ο Ελί Ντεβό ταξιδεύει ελαφρύς. Πέρα από τη σκηνή και το σλίπινγκ μπαγκ του κουβαλάει κάποια ρούχα, μια συσκευή ανάγνωσης με ηλεκτρονικά βιβλία και μια φωτογραφική μηχανή. Τα μόνα έγγραφα που χρειάζεται για το ταξίδι του είναι η ταυτότητά του και το πιστοποιητικό εμβολιασμού κατά του κορονοϊού.
Η κουβέντα στρέφεται στον Χένρι Ντέιβιντ Θορώ και το «Walden», το εμβληματικό έργο της αμερικανικής λογοτεχνίας στο οποίο ο φιλόσοφος περιγράφει τις εμπειρίες του από τα δύο χρόνια της παραμονής του σε μια καλύβα που έστησε στις όχθες της λίμνης Ουόλντεν της Μασαχουσέτης. Ρωτάω τον Ελί Ντεβό αν με το ταξίδι του νιώθει λίγο σαν να το σκάει προσωρινά από το σύστημα. «Ίσως ναι. Για μένα το ταξίδι αυτό είναι μια ευκαιρία να επαναορίσω τη ζωή μου. Να σκεφτώ τι είναι σημαντικό για μένα, να βρω τον τρόπο να έχω μια ζωή με νόημα. Δεν θέλω απλώς να ζω μηχανικά, θέλω να κάνω κάτι με το οποίο θα προσφέρω σε συλλογικό επίπεδο». Κλείνοντας τη συζήτηση τον ρωτάω τι είναι αυτό που έμαθε ταξιδεύοντας. «Αν θέλεις να κάνεις κάτι πρέπει να το κάνεις» απαντά. «Να ζήσεις τη ζωή σου όπως θέλεις εσύ να τη ζήσεις. Επίσης έμαθα ότι η Ελλάδα δεν είναι τελικά τόσο μακριά από τη Γαλλία».
