Κάθε άνθρωπος έχει μια προσωπική, ξεχωριστή διαδρομή στη ζωή.
Έχει τη δική του ιστορία. Άλλοι γεννιούνται και περπατούν σε δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα, άλλοι περπατούν ξυπόλυτοι σε δρόμους γεμάτους αγκάθια. Άλλοι ζουν τα όνειρα τους ενώ άλλοι κάνουν απλά όνειρα. Άλλοι γίνονται ο κανόνας και κάποιοι, τυχεροί και ίσως πεισματάρηδες, γίνονται η εξαίρεση στον κανόνα.
Αυτό ήταν ο Γιάννης. Ένας φτωχός, μαύρος, έξω από το σύστημα, με μεγάλα όνειρα, αστείρευτη υπομονή και πείσμα, που έγινε η εξαίρεση στον κανόνα. Ο Γιάννης, ύψωσε ένα τοίχος στον κοινωνικό ρατσιστικό κανόνα που θέλει τους φτωχούς μαύρους μετανάστες ως εφ’ όρου ζωής ιδιοκτησία κάποιου ισχυρού ή ως μπλεγμένους στο παρεμπόριο και τις παρανομίες και κατάφερε να γίνει πλούσιος, δημοφιλής, παίκτης μπάσκετ στο NBA. Ο καλύτερος παίκτης μπάσκετ στο nba.
Στις 25/06/2019, μετά από μία ακόμη λαμπρή και άκρως επιτυχημένη χρόνια, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κατέκτησε, δικαίως, τον τίτλο του mvp της κανονικής περιόδου στο nba. Ίσως ο πιο τιμητικός και αξιοσέβαστος τίτλος που μπορεί να κατακτήσει σε ατομικό επίπεδο ένας παίκτης μπάσκετ. Ο Γιάννης, λοιπόν, τα κατάφερε.
Παίρνοντας το βραβείο του, άνοιξε το σακάκι του, στο εσωτερικό του οποίου ήταν ραμμένη η Ακρόπολη, διαφημίζοντας με τον καλύτερο τρόπο την Ελλάδα σε εκατομμύρια μάτια που παρακολουθούσαν την τελετή. Σήκωσε το τρόπαιο που με τόσο κόπο και θυσίες κατέκτησε και ήταν, λες και μαζί με τα χέρια του Γιάννη, το σήκωναν εκατομμύρια ακόμη ελληνικά χέρια. Μαζί με το τρόπαιο σήκωνε και την υπερηφάνεια και την αξία των Ελλήνων. Των Ελλήνων που πάντα βρίσκονται στη σωστή πλευρά. Αυτών του σεβασμού, του φιλότιμου και της αγάπης και όχι του μίσους προς ότι ξένο και ότι μαύρο, του ρατσισμού και του φασισμού.
Στον λόγο του, αμέσως μετά την απονομή του βραβείου, είπε “καλός ο τίτλος του mvp αλλά θα τον άλλαζα με ένα μετάλλιο με την εθνική Ελλάδος γιατί θα ήταν κάτι, που θα έμενε για όλη την Ελλάδα” ενώ, συγκινημένος, ευχαρίστησε όλους τους Έλληνες για την αγάπη που του δίνουν και πρόσθεσε πως “θα κάνω τα πάντα για την πατρίδα μου, για την Ελλάδα”.
Ο Γιάννης έμαθε να μην μισεί όσους τον πλήγωσαν. Έμαθε να δίνει αγάπη, ακόμη και σε αυτούς που απαντάνε με μίσος. Όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν “στην Ελλάδα υπάρχει πολύς ρατσισμός, φοβόμουν να βγω από το σπίτι”. Ας μην γελιόμαστε. Ποιος μαύρος δεν έχει δεχτεί ρατσισμό; Ποιος μαύρος δεν έχει δεχτεί κλοτσιά από τους κρυφορατσιστές που βρίσκονται εκεί έξω, καλά κρυμμένοι; Κι όμως, ο Γιάννης επέλεξε να θυμάται τους ανθρώπους που τον βοήθησαν και, ακόμη και στην πιο λαμπρή στιγμή της καριέρας του, να ευχαριστεί τους Έλληνες και την Ελλάδα.
Ο Γιάννης, είναι ο άνθρωπος που δεν υπογράφει πάνω στην ελληνική σημαία. Του ζητήθηκε από Έλληνες υποστηρικτές και δεν το έκανε. Γιατί; Γιατί, το μαύρο αυτό παιδί που γεννήθηκε από Νιγηριανούς γονείς, την ελληνική σημαία την τιμάει και την καμαρώνει. Γιατί η ελληνική σημαία, αξίζει να βρίσκεται στα χέρια αυτών που την τιμούν, την σέβονται και, κρατώντας την, εκπροσωπούν την ιστορία του ελληνικού λαού. Αλήθεια, πως τολμούν να την κρατούν ναζιστές, φασίστες και χρυσαυγίτες; Τι σχέση έχει το ελληνικό έθνος με τις μαύρες και γεμάτες μίσος σελίδες της ιστορίας; Μόνο ντροπή θα έπρεπε να νιώθουμε βλέποντας φασίστες να αγκαλιάζουν την ελληνική σημαία. Σημαία βαμμένη με τόνους αίματος από Έλληνες που έδωσαν την ζωή τους ενάντια στον Χίτλερ και την μοχθηρή παρέα του. Ντροπή για αυτούς, περηφάνια για τον Γιάννη!
Το φτωχό παιδί, που δεν είχε πάντα φαγητό στο τραπέζι του, που το ρεύμα ήταν πολυτέλεια και που πουλούσε CD για τα προς το ζην, δεν ξέχασε ποτέ από που ξεκίνησε και πόσα στερήθηκε. Σε κάθε ευκαιρία, αποδεικνύει τις βαθιές και πολύτιμες ανθρωπιστικές αξίες που τον διακατέχουν με έμπρακτη αλληλεγγύη. Όποτε η πατρίδα του, η χώρα του, η Ελλάδα, τον χρειάζεται, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς χάσιμο χρόνου δηλώνει το παρών.
Τον Ιούλιο του 2018, ξέσπασαν οι φονικές πυρκαγιές στην Αττική, με αποτέλεσμα τον θάνατο 102 συνανθρώπων μας. Κοντά στην αποκατάσταση και αναγέννηση των περιοχών και των ανθρώπων που επλήγησαν, βρέθηκε και ο Γιάννης προσφέροντας χρηματική βοήθεια και κάνοντας δωρεά την κατασκευή κλειστού γηπέδου μπάσκετ στην Ραφήνα.
Και πιο πρόσφατα, στην κρίση του κορονοϊού, ο Γιάννης άπλωσε και πάλι χείρα βοήθειας στην πατρίδα του. Προσέφερε 10.000 μάσκες στον δήμο Ζωγράφου και 10.000 μάσκες στον οργανισμό πολιτισμού, αθλητισμού και νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, σε μια περίοδο όπου οι μάσκες αποτελούσαν δυσεύρετο υλικό και με τις τιμές τους στα ύψη.
Η αλληλεγγύη του Γιάννη όμως, δεν στέκεται μόνο εντός των ελληνικών συνόρων αλλά επεκτείνεται και στην μακρινή για εμάς, κοντινή για αυτόν Αμερική. Εν μέσω κορονοϊού, ο Γιάννης προσέφερε 100.000 δολάρια στους υπαλλήλους του γηπέδου των Μιλγουόκι Μπακς, που έχαναν την δουλειά τους με την αναβολή του πρωταθλήματος. Είπε έμπρακτα το ευχαριστώ του και δεν άφησε μόνους και αβοήθητους, τους ανθρώπους που συντηρούν το γήπεδο, για να προπονείται και να αγωνίζεται ο Γιάννης και η ομάδα των Μπακς.
Επίσης, όταν η Αμερική γιόρταζε την ημέρα των ευχαριστιών, ο Αντετοκούνμπο μοίρασε, σε άστεγους και άπορους, δωρεάν γεύματα αξίας 50.000 δολαρίων στο Μιλγουόκι. Φυσικά, δεν θα ήταν δυνατόν να μην αφήσει το στίγμα του και στην υπόθεση George Floyd. Ο Γιάννης, παρευρέθηκε στις διαδηλώσεις για την μνήμη του και για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία εις βάρος των μαύρων τονίζοντας ότι “θέλουμε αλλαγή, θέλουμε δικαιοσύνη. Δεν θέλω το παιδί μου να έχει μίσος στην καρδιά και να φοβάται. Είμαστε όλοι άνθρωποι”.
Στις 25/06/2019, όπως προανέφερα, ο Γιάννης κατέκτησε τον τίτλο του mvp στο nba. Στις 25/06/2020, κάποιοι, που προφανώς δεν δέχονται τον Γιάννη ως ελληνόπουλο και δεν χώρα ο νους τους ότι είναι και μαύρος και Έλληνας, βανδάλισαν ένα γκράφιτι που δημιουργήθηκε από την εθελοντική ομάδα “Χρώματα και Όνειρα” στο Παλαιό Φάληρο, ζωγραφίζοντας την ναζιστική σβάστικα και το σύμβολο των ss στο χέρι του Γιάννη.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Από την μία έχουμε τον Γιάννη της αγάπης, της αλληλεγγύης, της προσφοράς σε όσους έχουν ανάγκη, της λατρείας για την Ελλάδα και τους Έλληνες, τον άνθρωπο που δίνει φωνή σε όσους δεν έχουν, που ανατριχιάζει στον εθνικό ύμνο και σέβεται, όσο λίγοι, την ελληνική σημαία. Από την άλλη, έχουμε έναν άγνωστο Έλληνα ναζιστή, φασίστα, που κρύβει το όνομα του και μέσα στη νύχτα βανδαλίζει ένα έργο τέχνης. Έναν άνθρωπο που αντικατοπτρίζει τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, το μίσος, την ασχήμια μερίδας της ελληνικής κοινωνίας. Που υποστηρίζει πρακτικές και πολιτικές που μάτωσαν και πόνεσαν την Ελλάδα μας.
Άραγε, ποιος αξίζει να λέγεται Ελληνας; Ο Γιάννης και μαζί του η Ελλάδα της προσφοράς, της φιλοξενίας και της αγάπης, νικούν κατά κράτος. Ο Γιάννης αξίζει να λέγεται και να είναι Έλληνας και δεν του το χάρισε κανείς αυτό το δικαίωμα. Το κέρδισε με το σπαθί του. Και η ναζιστική σβάστικα δεν το αγγίζει. Ο Γιάννης είναι τόσο ψηλά, που οι σβάστικες και οι υποστηρικτές τους δεν φτάνουν να τον αγγίξουν.
Ο Θεόκριτος Αργυριάδης είναι φοιτητής πολιτικών επιστημών στο ΔΠΘ, μέλος του κινήματος πολιτικών ακτιβιστών Roseband Socialists