Εχει ενδιαφέρον ο τρόπος που βρήκε ο πρώην αντιπρόεδρος και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος για δώσει ευσχήμως γραμμή στο ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ για τις πολιτικές επιλογές του . Δεν είναι αντίφαση ότι μιλώντας στο 3ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΑΝΛ επέλεξε να δώσει χώρο στον ελιτισμό και στην κομματική φιλαυτία για να πει με άλλα λόγια στη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ ότι δεν πρέπει να παρεκκλίνει από τον ρεαλισμό του οικονομικού κυνισμού.
Η άλλη πλευρά προφανώς είναι κατά τον Εευάγγελο Βενιζέλο είναι η ανώριμη λαϊκιστική προσέγγιση. Ταξινόμησε ως ειδικό εκλογικό ακροατήριο, αυτό του κέντρου και της κεντροαριστεράς, και μάλιστα το χαρακτήρισε ως πιο απαιτητικό, προφανώς σε αντιπαραβολή (που δεν την έκανε) με εκείνο κυρίως της αριστεράς , που κρίνει ότι δεν είναι τόσο απαιτητική και βεβαίως συνώνυμη του λαϊκισμού.
Ετσι, λέγοντας ότι η κρίση , αλλά και η αλληλουχία και η διασταύρωση των κρίσεων, είναι η νέα κανονικότητα, καλεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να κρατήσει τη γραμμή του ρεαλισμού και να μην κάνει πίσω για συγκυριακά εκλογικά οφέλη. Μάλιστα κάνει και μια πρόβλεψη -ή ενδεχομένως ανοίγει μια ακτιδα ελπίδας στην προτροπή του: «Τα κόμματα οφείλουν και δικαιούνται να έχουν τις εκλογικές τους φιλοδοξίες και στοχεύσεις.
Αυτό προφανώς ισχύει για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ που δικαιούται το καλύτερο. Κανένα κόμμα δεν έχει υποχρέωση να διευκολύνει τα άλλα. Ενδέχεται όμως η υπεύθυνη στάση, από ένα σημείο κόπωσης και ωριμότητας της κοινωνίας και μετά, να λειτουργεί ως πλεονέκτημα ιδίως όταν το ειδικό εκλογικό ακροατήριο, όπως αυτό του κέντρου και της κεντροαριστεράς, είναι πιο απαιτητικό».
Οπως είχε πει λίγο νωρίτερα «αν κάτι μας δίδαξε η εμπειρία της οικονομικής κρίσης και η δυσανάλογη πολιτική δοκιμασία της παράταξης, είναι ότι υπάρχουν δυο θεμελιώδεις δημοκρατικές και εθνικές υποχρεώσεις στις οποίες οφείλουν να ανταποκρίνονται όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου:
Πρώτον, το εθνικό καθήκον ολοκληρωμένης και ρεαλιστικής αντίληψης της πραγματικότητας σε διεθνές, ευρωπαϊκό και τοπικό επίπεδο.
Δεύτερον, το εθνικό καθήκον αλήθειας και ειλικρίνειας που έχει πάντα κόστος γιατί πάντα κάποιοι δεν ανταποκρίνονται σε αυτό και έτσι η αλήθεια δύσκολα αντιμετωπίζει το ευχάριστο ψέμα ή τις στερεότυπες υπεκφυγές. Ο λαϊκισμός και η δημαγωγία είναι εγγενή στοιχεία της δημοκρατίας».
Για να καταλήξει λέγοντας:
«Η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ θα κάνει τις σταθμίσεις της και θα συνθέσει το αφήγημα της Παράταξης που θα προταθεί ως το εθνικό αφήγημα της επόμενης περιόδου.
Η δημοκρατία κινείται πάντα μεταξύ συγκυρίας και Ιστορίας. Τα πράγματα κρίνονται καταρχάς εκλογικά. Αργότερα όμως κρίνονται ιστορικά. Η δημοκρατική προοδευτική παράταξη είχε πολλές εκλογικές επιτυχίες και πολλές εκλογικές αποτυχίες στο επίπεδο της συγκυρίας. Περήφανη όμως είναι σήμερα για τη θετική αξιολόγηση της εισφοράς της στο επίπεδο της Ιστορίας.
Βέβαια κάθε γενιά ζει τη δική της συγκυρία και θέλει μέσα σε αυτήν τα καλύτερα αποτελέσματα, άμεσα και χειροπιαστά. Ιδίως όταν έχει ταλαιπωρηθεί . Είναι απολύτως εύλογο και φυσικό. Κάθε γενιά γράφει όμως και το δικό της κεφάλαιο στην Ιστορία του τόπου. Και εκεί σίγουρα όλοι θέλουμε η αυστηρή κρίση της Ιστορίας να είναι θετική.
Εύχομαι λοιπόν στην Παράταξη να κερδίσει και τη μάχη της συγκυρίας και τον πόλεμο της Ιστορίας».
