Οιδιωματισμός «elephant in the room» (ο ελέφαντας στο δωμάτιο) υποδηλώνει το πρόβλημα το οποίο όλοι κάνουν ότι δεν βλέπουν αλλά δεν μπορούν και να το αγνοήσουν γιατί είναι πολύ μεγάλο και μες στα πόδια τους.
Όλοι; Σίγουρα όχι. Γιατί οι εμμονικά ιδεοληπτικοί αγνοούν το πρόβλημα επιδεικτικά, δημιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες στους ενοίκους του δωματίου, που τους εξαναγκάζουν να διαβιούν μες στα σκατά του ελέφαντα αλλά στο τέλος θα τα λουστούν και οι ίδιοι.
Ο Αλέξης Τσίπρας όπου βρεθεί κι όπου σταθεί (ακόμη και στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ) μιλάει για την ανάγκη αναθέρμανσης της οικονομίας μέσα από την αύξηση του εισοδήματος των ανθρώπων της εργασίας, που αποτελεί θεμελιώδες κοινωνικό και οικονομικό πρόταγμα.
Αυτή την αδήριτη ανάγκη είχε υπόψη –παλαιότερα– ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρούσβελτ (που μόνο αριστερό δεν τον λες) όταν εμφατικά έλεγε: «H πρόοδός μας δεν είναι να προσθέτουμε περισσότερα στην αφθονία αυτών που έχουν πολλά, αλλά να δίνουμε αρκετά σε εκείνους που έχουν λίγα».
Την ίδια ανάγκη εξέφρασε πρόσφατα ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν (από την καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού) όταν απερίφραστα τόνισε: «Αυτήν τη χώρα δεν την έχτισε η Wall Street, την έχτισε η μεσαία τάξη και τη μεσαία τάξη την έχτισαν τα εργατικά συνδικάτα. Είκοσι εκατομμύρια Αμερικανοί έχασαν τη δουλειά τους. Τώρα οι κοινωνικές δαπάνες θα αυξηθούν. Αυτές θα τις πληρώσουν οι πλούσιοι» και ακόμη πιο πρόσφατα συμπλήρωσε: «Κάθε εργαζόμενος πρέπει να έχει την ελεύθερη και δίκαιη επιλογή να ενταχτεί σε μια ένωση».
Στην Ελλάδα της μητσοτακικής λαίλαπας η εργασία διώκεται, τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά συρρικνώνονται μέχρι εξαφανίσεως και οι ιδιωτικοποιήσεις θεοποιούνται.
Το αφήγημα ότι η γιγάντωση των λίγων διασφαλίζει την ευημερία των πολλών (που έχει επιφέρει ανεπανόρθωτες καταστροφές στους λαούς των χωρών όπου εφαρμόστηκε) επανέρχεται, στρώνοντας το έδαφος για τη λεηλασία του Ταμείου Ανάκαμψης.
Ακόμη κι αν κάποιος δεχτεί στα σοβαρά ως βάση συζήτησης τους (ανέφικτους) Πίνακες Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2022-2025, θα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα:
• Το ΑΕΠ μεσοσταθμικά θα αυξάνεται κατ’ έτος 4,32%, με την ιδιωτική κατανάλωση επίσης να αυξάνεται 2,52% και τη δημόσια κατανάλωση να μειώνεται 0,5%.
Πώς; Χωρίς δημόσιες επενδύσεις; Χωρίς αλόγιστο εξωτερικό δανεισμό; Χωρίς εκτίναξη του ελλείματος του εμπορικού ισοζυγίου; Με μειώσεις μισθών και εισοδημάτων;
• Ο ακαθάριστος σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου (μεγέθυνση) μεσοσταθμικά θα αυξάνεται κατ’ έτος 13,56% –με έκρηξη επενδύσεων το 2022 στο 30,3% (!)– αλλά η ανεργία θα μειώνεται μεσοσταθμικά μόλις 1,04% κατ’ έτος.
Οι χαοτικά μεγάλες επενδύσεις, αν δεν γίνουν από τους εξωγήινους του Υμηττού, θα αφορούν αποκλειστικά εξαγωγές.
Ο Πάνος Λασκαρίδης το ξεκαθάρισε: «Οι εφοπλιστές δεν χρειάζονται την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Μπορούν να χέσουν τον πρωθυπουργό, γι’ αυτούς δεν έχει καμία χρησιμότητα. Η ναυτιλία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κερδίσει ένας πλοιοκτήτης στην Ελλάδα».
Όμως «αυτό που είναι πιο δυνατό από τον ελέφαντα είναι η ζούγκλα».
