Το κείμενο του δημοσιογράφου Αντώνη Μποσκοΐτη
«Η υπομονή, όπως και η ανοχή στο να βγαίνει και να γράφει ο καθένας ότι του κατεβαίνει, δημόσια, λοιδωρώντας σε και παραδίδοντας σε βορά στα κοράκια του διαδικτύου, με οδηγεί στο να καταθέσω αγωγή κατά του σκηνοθέτη κ. Κώστα Φέρρη. Λυπάμαι πολύ για το ολίσθημα ενός ανθρώπου, στην ηλικία κιόλας που βρίσκεται, να χαρακτηρίζει ΚΥΠατζίδικης λογικής το λειτούργημα που ασκώ εδώ και είκοσι χρόνια. Ποτέ δεν καταφέρθηκα σε προσωπικό επίπεδο εναντίον του σκηνοθέτη κ. Κώστα Γαβρά. Αντιθέτως, του έδωσα το βήμα να εκθέσει τις απόψεις του, όποιες και να ήταν αυτές. Ούτε είχα κανένα πρόβλημα με το ότι ανασκεύασε τις δηλώσεις του, πόσο μάλλον όταν ο άνθρωπος δεν ανάφερε πουθενά το όνομα μου και το μέσο που εργάζομαι.
Το έκανε όμως ο κ. Κώστας Φέρρης με τσιτάτα του τύπου «Κάτω τα χέρια από τους δημιουργούς» λες κι εγώ δεν είμαι ένας δημοσιογράφος που σέβεται τους εκάστοτε δημιουργούς – συνεντευξιαζόμενους του. Ως εδώ και μη παρέκει! Προστασία στους δημιουργούς, προστασία όμως και στους δημοσιογράφους που ασκούν με ευσυνειδησία το επάγγελμα τους. Ούτε λίγο – ούτε πολύ, με τα γραφόμενα του ο κ. Φέρρης με κατηγορεί ως «ΚΥΠατζή», ότι δηλαδή ηχογραφώ στα κρυφά τις συνεντεύξεις μου και κατόπιν τις δημοσιεύω. Απορώ και ενίσταμαι: Ο κ. Φέρρης που έχει δώσει χιλιάδες συνεντεύξεις στα σχεδόν 90 χρόνια που ζει, δεν γνωρίζει πως πραγματοποιείται μία συνέντευξη, με ένα «ανοιχτό» κασετοφωνάκι δηλαδή μπροστά του; Εγώ «ΚΥΠατζής» που αγωνίζομαι για το μεροκάματο καθημερινά και φροντίζω να κάνω τη δουλειά μου όσο γίνεται καλύτερα!
Για τους λόγους αυτούς και, βασικά, επειδή θίγεται η δημοσιογραφική μου αξιοπιστία και η επαγγελματική μου ακεραιότητα, τόσο ως Αντώνης Μποσκοΐτης, όσο και ως Όμιλος «Documento», το μέσο που εργάζομαι, καταθέτουμε αγωγή κατά του κ. Κώστα Φέρρη ζητώντας αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση και ηθική βλάβη. Το παρόν κείμενο μαζί με όλα τα «ντοκουμέντα» παραδόθηκαν ήδη στον δικηγόρο μου, κ. Γιάννη Απατσίδη, με σκοπό να προχωρήσει η νομική διαδικασία της αγωγής. Λυπάμαι και ντρέπομαι για την ηθική κατάπτωση του σκηνοθέτη, μα ήταν ο μοναδικός τρόπος να αντιδράσω απέναντι σ’ όλη αυτή τη λάσπη. Του ιδίου και των σχολιαστών του».
