Αν μετά από πολλά χρόνια ανατρέξει κάποιος σε βιβλία ιστορίας το βασικό, ίσως, στοιχείο που θα κάνει τον Μπαράκ Χουσείν Ομπάμα να ξεχωρίζει από άλλους προέδρους των ΗΠΑ προερχόμενους από το Δημοκρατικό Κόμμα, θα είναι ότι υπήρξε ο πρώτος αφροαμερικάνος πρόεδρος της χώρας.
Ο άνθρωπος που ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του, συγκέντρωνε την συμπάθεια τόσο της διεθνούς κοινής γνώμης όσο και των περισσότερων ηγετών της, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην εικόνα που είχε δώσει.
Λίγους μόνο μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του τού απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης με το σκεπτικό «τις εξαιρετικές του προσπάθειες για την ενίσχυση της διεθνούς διπλωματίας και της συνεργασίας μεταξύ των λαών». Τότε οι προσπάθειες δεν είχαν γίνει ακόμα και φυσικά δεν είχαν αποδώσει έργο. Απλώς το σκεπτικό της Νορβηγικής Βουλής, που απονέμει αυτό το βραβείο, φαίνεται να εξέφραζε πιο πολύ τις προσδοκίες που είχε ο κόσμος από τον Ομπάμπα παρά το έργο του, στους οκτώ μόνο μήνες παρουσίας τους στον Λευκό Οίκο.
Ο καθένας μπορεί σήμερα να αναρωτηθεί αν το πραγματικό έργο του Ομπάμα, όχι μετά από μία αλλά από δύο θητείες, άξιζε αυτό το βραβείο. Αν η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, για παράδειγμα, βοήθησε τη χώρα ή αν τελικά την βύθισε σε μεγαλύτερο χάος απ’ ότι βρισκόταν, επιτρέποντας μάλιστα να δημιουργηθούν ακόμα και θύλακες του ISIS στα δυτικά σύνορα της. Αν η άμεση ή έμμεση εμπλοκή των ΗΠΑ σε περιοχές όπως το Αφγανιστάν και η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής έφεραν κάποια ειρηνευτική λύση.
Η παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του, διατήρηση της λειτουργίας του στρατοπέδου στο Γκουαντάναμο, δείχνει ότι δεν κατάφερε να ξεπεράσει το βαθύ στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ που καλλιεργεί και θρέφεται από το «κλίμα τρομοκρατίας». Αυτό επιβεβαιώνεται άλλωστε και με δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου σύμφωνα με τα οποία μόνο μέσα στη διετία 2015-2016, την τελευταία της θητείας του, επτά χώρες δέχτηκαν 48.819 βόμβες, δηλαδή 2,7 βόμβες ανά ώρα.
Στην εσωτερική πολιτική ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της άσκησης της πολιτικής Ομπάμα: Οι αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν, Aμερικανού πρώην πράκτορα της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλεια (NSA), περί διαδικτυακής παρακολούθησης δεκάδων χιλιάδων συμπατριωτών του, το μόνο αποτέλεσμα που έφεραν ήταν η δική του δίωξη. Οι διατάξεις του νόμου που θεσπίστηκε με στόχο να σταματήσει η συλλογή στοιχείων Αμερικανών πολιτών, ουσιαστικά αμβλύνθηκαν με μια σειρά τροπολογιών που επιτρέπει στην υπηρεσία να συνεχίσει το έργο της.
Υπήρξε βέβαια το περίφημο Obamacare, το «Σύστημα Υγείας για όλους». Ουσιαστικά όμως διατηρήθηκε ο ιδιωτικός χαρακτήρας του, παρέχοντας απλά κάποια κονδύλια σε άτομα χαμηλών κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων για να μπορούν να αγοράζουν ασφάλιση. Για τα αμερικανικά δεδομένα όμως ίσως αυτό να ήταν κάτι τελείως πρωτοποριακό.
Στην τελευταία συνέντευξη
του πάντως δήλωσε ότι τώρα θέλει να ασχοληθεί με την οικογένεια του και να
ηρεμήσει “να μην ακούει τον εαυτό του”.
