Είναι μέρες που νιώθεις όλη την μαυρίλα του κόσμου στους ώμους σου και αναρωτιέσαι αν, τελικά, υπάρχει κάτι που να μπορεί να δώσει λίγη ελπίδα. Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνει το μήνυμα υποστήριξης, αλληλεγγύης και ενσυναίσθησης που στέλνουν ο δάσκαλος Αντώνης Σταυριανός και οι μαθήτριες και μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 16ου Δημοτικού σχολείου Γαλατσίου, στην 24χρονη Γεωργία, που βρήκε τη δύναμη να καταγγείλει τον βιασμό της.
Μιλήσαμε με τον Αντώνη Σταυριανό, έναν άνθρωπο που το καλοκαίρι είχε πάει εθελοντής στις φωτιές της Πάρνηθας και στον ελεύθερο του χρόνο φροντίζει τα αδέσποτα ζώα. Ο Ναξιώτης εκπαιδευτικός, που με, ιδιαίτερη, συστολή παραδέχτηκε πως είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών μας εξήγησε τις αφορμές και τους λόγους, που από κοινού με τους μαθητές του, αποφάσισαν να στείλουν το δικό τους μήνυμα στην Γεωργία Μπίκα. Παράλληλα, μας εξηγεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, σήμερα, το ελληνικό σχολείο.
Πως προέκυψε η ιδέα να γράψετε στον πίνακα της τάξης, μαζί με τους μαθητές σας, ένα μήνυμα για την 24χρονη Γεωργία;
Κοιτάξτε, αφενός, είναι το ζήτημα της πολυεπίπεδης ευαισθητοποίησης, που βιώνω, προσωπικά, ως άνθρωπος για τα συγκεκριμένα ζητήματα -κυρίως της βίας κατά των γυναικών- και αφετέρου το συνέδεσα ως εφόρμηση με τα εργαστήρια δεξιοτήτων, που είναι μέσα στο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, τα οποία εμπεριέχουν την διαδικασία της σεξουαλικής αγωγής, πλέον, από φέτος. Ο συνδυασμός των δύο καταστάσεων και παράλληλα της ευρύτερης ανησυχίας των μαθητών μου, με οδήγησαν στο να προβώ σε αυτήν την διαδικασία.
Πως αντέδρασαν τα παιδιά; Είχαν ακούσει κάτι; Γνώριζαν το γεγονός; Μιλάμε για μαθητές ΣΤ΄δημοτικού
Τα παιδιά ήταν πλήρως ενημερωμένα για το συγκεκριμένο θέμα, όπως και για άλλα θέματα. Παρακολουθούν οι γονείς τους την επικαιρότητα, έπειτα, υπάρχει και το διαδίκτυο. Απλώς, το ζήτημα που για εμένα θέλει πολύ μεγάλη προσοχή είναι ο τρόπος που μεταλαμπαδεύεις τέτοιες πληροφορίες στην συζήτηση, ειδικά, όταν μιλάς σε παιδιά. Δεν μίλησα ακραιφνώς για βιασμό, προφανώς μίλησα για άσκηση λεκτικής και σωματικής βίας, που συνέβη σε αυτή την κοπέλα. Τα παιδιά, πάντα, μέσα στο πλαίσιο των εργαστηρίων που κάνουμε, ήταν πολύ θετικά σε αυτή την κίνηση.
Θέλω να σας ρωτήσω αν υπήρξαν διαφορές στον τρόπο αντίδρασης ανάμεσα σε κορίτσια και αγόρια και αν κάποιοι μαθητές είχαν άλλη πληροφόρηση από το σπίτι τους;
Την καταλαβαίνω την ερώτηση σας, αλλά είναι πολύ λεπτό αυτό το ζήτημα, έχει να κάνει με προσωπικά δεδομένα και θα μου επιτρέψετε να μην απαντήσω. Με ενδιαφέρει, πρωτίστως, να προστατεύσω τις μαθήτριες και τους μαθητές μου.
Περιγράψτε μου πως ένιωσαν οι μαθητές σας όταν αποφασίσατε και γράψατε, από κοινού, το μήνυμα, στον πίνακα «Γεωργία, είμαστε μαζί σου με όλη την δύναμη της ψυχής μας!!! Σε αγαπάμε πολύ, να χαμογελάς, σου αξίζει!!!»
Μπορώ να πω πως το χάρηκαν πάρα πολύ. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει μια τέτοια πρωτοβουλία. Κι άλλες φορές σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων που κάνουμε έχουμε μιλήσει για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, την παιδική εργασία, την φτώχια στον κόσμο. Υπάρχει μια γενικότερη «επικαιροποίηση» της γνώσης στην μεταβαλλόμενη πραγματικότητα της καθημερινότητας. Από την μια, λοιπόν, τους ήταν κάτι οικείο και από την άλλη με τις αθώες ψυχούλες τους χάρηκαν πάρα πού που θα κάναμε έναν άνθρωπο να αισθανθεί όμορφα.
Ανήκετε σε κάποια ΜΚΟ; Σε κάποια οργάνωση ή συλλογική δράση;
Όχι, δεν ανήκω σε τίποτα από όλα όσα αναφέρατε. Είμαι ένας ενεργός πολίτης που νοιάζεται. Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω. Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος έχει ένα γλυκό χρέος να νοιάζεται για το καλό των άλλων και να προστατεύει τους αδύναμους. Αυτό που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο.
Κλείνοντας, κύριε Σταυριανέ, εκτιμάτε πως το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής θα έπρεπε να ενταχθεί στο βασικό πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης;
Δράττομαι της ευκαιρίας από την ερώτηση, που μου κάνετε να σας πω ότι, δυστυχώς, οι εκπαιδευτικοί αυτήν την περίοδο βιώνουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, σε πάρα πολλά επίπεδα. Μέσα στην δίνη της υγειονομικής κρίσης βρισκόμαστε και εμείς σε χώρους ανεμβολίαστου δυναμικού, μη ξεχνάμε πως τα παιδιά τώρα έχουν αρχίσει να εμβολιάζονται. Έχει αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών στα τμήματα μεσούσης του κορωνοϊού, με νόμο του αρμόδιου υπουργείο. Από την άλλη έχουμε και την αξιολόγηση η οποία χτυπάει το δημόσιο σχολείο και ευνοεί την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Με λίγα λόγια παλεύουμε με τα τέρατα και τα θηρία. Και ατομικά ο κάθε δάσκαλος και με τα συλλογικά μας όργανα παλεύουμε για ένα καλύτερο σχολείο για τα παιδιά μας. Σε αυτό το καλύτερο σχολείο το μυαλό των μαθητών πρέπει να κινείται, να εξελίσσετε και όχι να μένει στατικό. Σε αυτό το πλαίσιο, για να επιστέψω και στην αρχική σας ερώτηση, ναι, θα έπρεπε, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής να έχει μπει στα σχολεία. Όχι, με τον διεκπεραιωτικό τρόπο που γίνεται τώρα, αλλά ως ενταγμένο στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών. Θα μπορούσε να λειτουργεί ως εφαλτήριο που θα εκπαίδευε και θα προστάτευε τα παιδιά μας από δυνητικούς κινδύνους.