Οταν ο Κάρολος Δαρβίνος μελετούσε το ζωικό βασίλειο στα νησιά Γκαλάπαγκος που τον οδήγησε στη θεωρία της φυσικής επιλογής σίγουρα δεν φανταζόταν ότι θα τη χρησιμοποιούσε στην εκλαϊκευμένη εκδοχή της ο Στέλιος Πέτσας. «Οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει». Μόνο που παρέλειψε να μας πει ότι σε μια πολιτεία όπου ισχύει η ισονομία, την ίδια προσαρμοστικότητα στις εναλλακτικές λύσεις υποχρεούται να επιδείξει και η κυβέρνηση. Να χορηγήσει, π.χ., ένα travel pass ώστε να μεταναστεύσουμε σαν τα χελιδόνια σε θερμά κλίματα και να επιστρέψουμε την άνοιξη. Εστω ένα sleeping pass για να πέσουμε σε χειμερία νάρκη σαν τις αρκούδες και να επιβιώσουμε με το λίπος που θα κάψουμε.
Η φράση αυτή, που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από ναζιστικό εγχειρίδιο και εκφράζει με απόλυτο κυνισμό τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, δεν ακυρώνεται με καμιά συγγνώμη. Την έχουν βιώσει ήδη οι πρόσφυγες που δεν «προσαρμόστηκαν» με μια golden visa και θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο. Οι νέοι που δεν «προσαρμόστηκαν» να δουλεύουν με απλήρωτα δεκάωρα και δωδεκάωρα στην εστίαση και μένουν άνεργοι. Οι φοιτητές που δεν «προσαρμόστηκαν» στην ύπαρξη της πανεπιστημιακής αστυνομίας και κάθε τόσο δέχονται τα «χάδια» των κλομπ. Η δημοκρατία που δεν «προσαρμόστηκε» στις επισυνδέσεις και ψυχορραγεί στην εξεταστική λόγω της υπερβολικής χρήσης ψεμάτων.
Δεν έχει λοιπόν καμιά σημασία αν αυτός που έχει αναλάβει την εργολαβία του τρόμου λέγεται Πέτσας ή Αδωνης Γεωργιάδης, που εντελώς ανερυθρίαστα δήλωσε ότι θα ξαναζήσουμε τον χειμώνα του ’42. Ο υπουργός Ανάπτυξης, ως πτυχιούχος της Φιλοσοφικής, οφείλει να ξέρει ότι κάτι τέτοια έλεγε και ο Γκέρινγκ σε μια διαταγή του προς τους στρατηγούς: «Καρφί δεν μου καίγεται αν οι άνθρωποι της ζώνης ευθύνης σας πεθαίνουν από την πείνα». Οφείλει να ξέρει πόσοι άνθρωποι πήγαν στον άλλο κόσμο από ασιτία και κρύο. Πόσες σκελετωμένες ψυχές άπλωναν το τενεκεδάκι του συσσιτίου, πόσοι έψαχναν στους σκουπιδοτενεκέδες για αποφάγια ή περίμεναν κοντά στις εισόδους των ξενοδοχείων και εστιατορίων. Πόσοι φύλαγαν σαν πολύτιμο χρυσαφικό ένα μπουκάλι λάδι και πόσα παιδιά, μόλις έφτυνε κάποιος ένα κουκούτσι ελιάς, ορμούσαν να το πιάσουν.
Εχουμε λοιπόν την αίσθηση ότι η ατάκα του Πέτσα, που εφεξής θα τον συνοδεύει μαζί με τη λίστα, δεν ειπώθηκε τυχαία. Στο φροϊδικό ασυνείδητο είναι εγκατεστημένη η φυσική επιλογή του Δαρβίνου, που σε ένα σημείο της υποστηρίζει ότι η επιτυχία στον αγώνα για την επιβίωση εξαρτάται από το είδος των χαρακτηριστικών που έχει κληρονομήσει ένας οργανισμός από τους προγόνους του. Και ξέρουμε καλά ποιοι ήταν οι «πρόγονοι» πολλών κομματικών στελεχών της ΝΔ. Αυτοί που εδραίωσαν τη μαύρη αγορά ήταν όσοι εκμεταλλεύτηκαν την επαγγελματική τους ιδιότητα, την οικονομική τους επιφάνεια ή τις γνωριμίες τους και μπορούσαν να προμηθευτούν μεγάλες ποσότητες αγαθών λόγω της πρόσβασής τους στα δίκτυα παραγωγής και διακίνησης και να τα διαθέτουν στο κοινό σε υψηλές τιμές.
Μακάρι να συντελεστεί το θαύμα, καμία από τις προβλέψεις να μην επαληθευτεί, ο κόσμος να μη ζήσει τον πανικό της αυτοσυντήρησης και ούτε να δούμε τους προσαρμοστικούς βιομηχάνους και μεγαλέμπορους να συμμετέχουν στη φιλαρμονική του δήμου που θα παιανίζει: «God save the prime minister».
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
