Μεγάλο χειροκρότημα στους φωτισμένους και τολμηρούς δασκάλους του Εθνικού Θεάτρου και του ΚΘΒΕ που παραιτήθηκαν και στάθηκαν στο πλευρό των φοιτητών τους
Το υπουργείο Πολιτισμού περιφρόνησε με αδιαλλαξία και αλαζονεία τον ζωντανό πολιτισμό, αδιαφορώντας για οποιονδήποτε διάλογο με τους ανθρώπους που τον υπηρετούν με σεβασμό. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως τους σημερινούς κυβερνώντες θα τους μνημονεύουμε για τον διορισμό ενός καταδικασμένου βιαστή στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο αλλά και για την κατάρρευση της Δραματικής Σχολής του Εθνικού.
Το απόγευμα της 8ης Φλεβάρη παραιτήθηκε σύσσωμος ο Σύλλογος Διδασκόντων της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, αφού εξέπνευσε η προθεσμία που είχε δώσει προς την κυβέρνηση για την τροποποίηση του προεδρικού διατάγματος 85/22 που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σπουδών με τα απολυτήρια λυκείου. Μία μέρα αργότερα, την Πέμπτη, παραιτούνται και οι καθηγήτριες/ές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε ένδειξη συμπαράστασης στις σπουδάστριες και στους σπουδαστές όσο και στις/ους συναδέλφισσες/ους τους, αποδεικνύοντας με τη σειρά τους ότι η ατομικότητα μπορεί να αναδειχθεί μόνο μέσα από συλλογικό αγώνα.
Αξίζουν πολλά μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν κοίταξαν τη δουλειά τους, δεν επαναπαύτηκαν στη βολή τους και στάθηκαν έμπρακτα δίπλα στον αγώνα των σπουδαστών/τριών, έναν αγώνα που δίνεται ανυποχώρητα μέρες τώρα άλλοτε με δάκρυα και σιωπή κι άλλοτε με μουσική και υψωμένες γροθιές. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι περπάτησαν τους δρόμους κόντρα στο όραμα της κυβέρνησης για ένα κράτος όχι με τέχνη, πολιτισμό και δικαιοσύνη αλλά με επαγγελματίες αστυνομικούς και ερασιτέχνες καλλιτέχνες, με κυρίαρχο σύνθημα: «Μας θέλει μαθητές το ίδιο σάπιο σύστημα που θρέφει βιαστές».
Ο καλλιτεχνικός κλάδος υπενθύμισε σε όλες κι όλους ότι η ζωή αξίζει μόνο με όρους αξιοπρέπειας και ένα «μαζί» που γεννήθηκε μέσα στο ιστορικό Κτίριο Τσίλλερ, έξω απ’ το Rex και σε κάθε κατάληψη και στέκεται περήφανο απέναντι στην έπαρση και στον αυταρχισμό.
Είμαστε μαζί με αυτά τα παιδιά, με τους ανθρώπους που μένουν ανυποχώρητοι κρατώντας τον λόγο τους, αφήνοντας ένα χνάρι αντίστασης και αλληλεγγύης στο σκοτάδι της εποχής.
——————-
Σύλλας Τζουμέρκας Σκηνοθέτης, διδάσκει ιστορία και πρακτική κινηματογράφου (Εθνικό)
Ο «Αφανισμός» του Τόμας Μπέρνχαρντ είναι το κείμενο που ταιριάζει όσο κανένα άλλο σε αυτά και πολλά τέτοια της ελληνικής πολιτείας. Ανήκει στο είδος του ευαγγελίου εκείνου που ελεεινολογεί, αποκαθηλώνει και γυμνώνει και είναι αντίδοτο στο ψεύδος που έχει τυλιχτεί σαν κισσός και δεν αφήνει τίποτε να αναπνεύσει. Το συνιστώ. Είτε από τις εκδόσεις Εξάντας είτε σε παράσταση με την Αννα Κοκκίνου στο θέατρο Σφενδόνη.
——————
Χάρης Τζωρτζάκης Ηθοποιός
Καταρχάς να χαιρετήσουμε αυτήν τη μεγαλειώδη κίνηση, την ιστορική απόφαση των διδασκόντων της Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου να παραιτηθούν, η οποία δείχνει πόσο δίκαια είναι τα αιτήματα των σπουδαστών και των καλλιτεχνών. Αυτοί οι άνθρωποι με αυτοθυσία αφήνουν την εργασία τους, αυτή την πραγματικά τιμητική θέση στο Εθνικό Θέατρο, ώστε να συμπαρασταθούν εμπράκτως στον αγώνα των σπουδαστών τους. Θέλω επίσης να σχολιάσω αυτήν τη λασπολογία από τα… Μέσα Πέτσα που εξέδωσαν non paper – ίσως από το γραφείο του υφυπουργού Σύγχρονου Πολιτισμού Νικόλα Γιατρομανωλάκη. Σχολιάζουν ότι έχουν λήξει οι συμβάσεις των καθηγητών ενώ δεν έχουν ιδέα ότι με αυτό τον τρόπο λειτουργεί η σχολή. Αυτά τα Μέσα, όπως το iefimerida που πρωτοστάτησε, αξίζει να τα απαξιώσουμε. Είναι ντροπή αυτή η κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΕ, να είναι τόσο έκδηλα φερέφωνα της κυβέρνησης. Επιτίθενται σε κάθε κοινωνική ομάδα που παλεύει για τα δικαιώματά της, στους γιατρούς, τους ηθοποιούς, στις καθαρίστριες. Αυτοί όμως πληρώνονται από το κρατικό χρήμα και είναι βολεμένοι χαρτογιακάδες. Και παλιά συνέβαινε αυτό, αλλά κρατούσαν τα προσχήματα. Μας προσβάλλουν και τους ξέρουμε, είναι άνθρωποι που έρχονται στις παραστάσεις μας. Πώς μπορούν να μιλούν για τους συναδέλφους μας; Για άτομα που έχουμε πάει σπίτι τους, ξέρουμε πώς ζουν, τι αυτοκίνητο έχουν, που έχουμε μοιραστεί τα σάντουίτς μας… Τη Δευτέρα έχουμε στο ΣΕΗ διοικητικό συμβούλιο για τις επόμενες κινήσεις μας.
———————
Μαρία Κεχαγιόγλου Ηθοποιός, διδάσκει υποκριτική – αυτοσχεδιασμό, αγωγή προφορικού λόγου – σκηνικό λόγο (Εθνικό)
Είναι τραγικό και εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει. Πρέπει να σταματήσει επιτέλους η γενικότερη απαξίωση του επαγγέλματός μας. Μιλάω ως ηθοποιός. Αυτή η απαξίωση για την τέχνη του ηθοποιού πρέπει να σταματήσει επιτέλους. Είναι δυστυχώς πολύ σοβαρό το θέμα και το χειρότερο είναι πως κρατάει χρόνια. Κι όχι μόνο από την πλευρά της πολιτείας, που δείχνει ξεκάθαρα την εχθρική στάση της απέναντι στο επάγγελμά μας, αλλά κι από μεγάλη μερίδα του κόσμου. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είμαστε κλόουν αλλά άνθρωποι εργαζόμενοι. Οφείλουν άπαντες να καταλάβουν ότι είναι πολύ σοβαρή η δουλειά μας και παλεύουμε για τα δικαιώματά μας.
———————
Χρήστος Δήμας Σκηνοθέτης, διδάσκει ιστορία και πρακτική κινηματογράφου (Εθνικό)
Κάθε χρόνο ξεκινώ το πρώτο μου μάθημα με την ίδια ερώτηση: «Γιατί ήρθατε εδώ και δεν πήγατε να γίνετε υπάλληλοι στην ΕΥΔΑΠ;». Η ΕΥΔΑΠ έχει ωράριο 7.30 με 14.30. Είσαι πίσω από ένα γραφείο με θέρμανση. Σου μπαίνουν τον μήνα χίλια τόσα ευρώπουλα. Με το που πας σπίτι κοιμάσαι μια ωρίτσα και μετά έχεις όλο το υπόλοιπο της ημέρας ελεύθερο για να πας γυμναστήριο, σινεμά, όπου θες… Οπότε γιατί να βάλεις τον εαυτό σου σε ταλαιπωρία, σε καβγάδες με τους γονείς όταν πρέπει να τους εξηγείς το όνειρό σου ή να πρέπει να διαπραγματευτείς τη μουχλιασμένη μακαρονάδα στο ψυγείο;
Κι όμως μένεις στη σχολή. Αγωνίζεσαι για το όνειρό σου. Το παλεύεις και νικάς και χάνεις και σκοντάφτεις και ξανασηκώνεσαι. Και κάνεις μάθημα για τρία χρόνια, δέκα ώρες την ημέρα. Και πας σπίτι και ετοιμάζεις τις εργασίες σου για την επόμενη ημέρα για να κοιμηθείς τρεις ώρες. Δίνεις εξετάσεις τον Ιανουάριο και τον Ιούνιο για να περάσεις τη χρονιά και τρία χρόνια αργότερα τις πιο δύσκολες διπλές πτυχιακές ΚΑΙ στη σχολή ΚΑΙ στο υπουργείο μπας και καταφέρεις να πάρεις το δίπλωμα και βγεις στον πόλεμο. Στην αληθινή ζωή.
Σε αυτήν τη δουλειά λοιπόν δεν πας για τα φράγκα. Ομως απαιτείς ο άλλος να αναγνωρίσει όλον αυτό τον μόχθο και το ξενύχτι… Το χαρτί-δίπλωμα που θα πάρεις απαιτείς να μην είναι το πισωγύρισμα του απλώς «απολυτήριου λυκείου». Και όταν πας να ζητήσεις δουλειά ο όποιος είναι απέναντί σου να μη σε κοιτάξει απαξιωτικά και σου ακυρώσει όλο αυτό που έχεις παλέψει μέσα σου και γύρω σου.
Με την κίνηση της παραίτησής μου οι μαθητές μου θα ξέρουν αν μη τι άλλο τον λόγο που εγώ ως Χρήστος Δήμας δεν πήγα ποτέ στην ΕΥΔΑΠ. Κι αυτό είναι κάτι.
—————————-
Κωνσταντίνος Ασπιώτης Ηθοποιός – σκηνοθέτης
Είναι τρομερή η απαξίωση που δείχνει η πολιτεία για άλλη μια φορά – και συγκεκριμένα αυτή η κυβέρνηση. Παρόλο που διαπίστωσε τη μεγαλειώδη αντίδραση, δεν λέει να αντιληφθεί ότι κάνει μεγάλο λάθος και ότι ουσιαστικά θα ήταν εύκολο να κάνουν τροπολογία ή να δώσουν μια δέσμευση ότι τα πτυχία μας θα γίνουν ΤΕ. Δεν είμαστε μόνο εμείς. Ο κόσμος πλέον οργίζεται. Γιατί έμμεσα τους αφορά όλους αυτή η υποβάθμιση του πολιτισμού. Αυτοί οι άνθρωποι που παραιτήθηκαν έχουν τον μεγαλύτερο σεβασμό μας. Είναι χρόνια δάσκαλοι της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου – οι περισσότεροι ηθοποιοί που παίζουν τώρα έχουν περάσει από τα χέρια τους. Για το συλλογικό καλό έκαναν μια κίνηση αυτοθυσίας. Μου μετέφερε η συνάδελφος Αλεξάνδρα Αϊδίνη την εξής ιστορία: πριν από τρεις ημέρες είδε έναν καθηγητή που είχε πριν από 20 χρόνια, ο οποίος είχε πάει να δει την παράσταση κάποιων σπουδαστών του. Οταν τον ρώτησε τι θα γίνει εκείνος έβαλε τα κλάματα. Γι’ αυτό με θυμώνει πολύ και η απαράδεκτη προπαγάνδα εκ μέρους των συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.
——————————
Ηλέκτρα Καρτάνου Ηθοποιός, διδάσκει ακροβατικά (ΚΘΒΕ)
Περιμέναμε ότι κάτι θα άλλαζε έστω και την τελευταία στιγμή, γι’ αυτό δεν είχαμε τοποθετηθεί στο ΚΘΒΕ μέχρι τώρα. Πρόκειται για μια συμβολική πράξη. Αυτό που συμβαίνει επηρεάζει όλους τους καλλιτέχνες. Είμαστε μαζί σε αυτό τον αγώνα. Ολοι κάνουμε την προσπάθειά μας είτε ως καθηγητές είτε ως σπουδαστές, οπότε κάθε πράξη είναι αλληλέγγυα της άλλης. Δεν ξέρω πια πώς θα προχωρήσει αυτή η κατάσταση ούτε τι άλλο να περιμένουμε από την κυβέρνηση.
—————————–
Ταξιάρχης Χάνος Ηθοποιός
Το ποτάμι φουσκώνει. Με αφορμή τα νέα παιδιά που ξεσηκώθηκαν, πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή για να λυθούν προβλήματα πολλών ετών. Εχουν ακουστεί πολλά ψεύδη και κακίες αυτές τις μέρες και σίγουρα θα έχουν τις απαντήσεις τους. Δεν θέλω να κάνω μικροπολιτική αυτήν τη στιγμή. Σημασία έχει να διατηρηθεί η ψυχραιμία και να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Πρέπει να επικρατήσει η λογική και να δοθεί ένα τέλος σε αδικίες πολλών χρόνων. Και κυρίως η πολιτεία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά και να πάρει τις σωστές και δίκαιες αποφάσεις.
Σπουδαστές δραματικών σχολών
Νικηφόρος, Σπουδαστής του Εθνικού Θεάτρου
Οι καθηγητές μας κράτησαν τον λόγο τους και παραιτήθηκαν και μάλιστα σε μια εποχή που κανένας δεν πράττει με αυτό τον τρόπο. Μας έδωσαν το τελευταίο μάθημα πριν από την αποχώρησή τους. Δεν μπορούμε να λυγίσουμε τώρα. Αυτήν τη στιγμή έχουμε γενική συνέλευση για να αποφασίσουμε για τις επόμενες κινήσεις μας. Νομίζω πως ο αγώνας μας τώρα κλιμακώνεται. Μετά την παραίτηση των καθηγητών μας είναι η πρώτη μέρα ενός νέου αγώνα. Εχει αλλάξει εντελώς η καθημερινότητά μας. Εχουμε φτιάξει δικές μας δομές που καλύπτουν από το φαγητό μέχρι τον ύπνο μας και έχουμε οργανώσει πολλές εκδηλώσεις, συναυλίες και συζητήσεις. Θέλουμε να ανοίξουμε τον αγώνα μας στην κοινωνία. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε το μάθημα και τις ασκήσεις τη στιγμή που οι ίδιοι οι καθηγητές μας έχουν παραιτηθεί. Δεν με ενδιαφέρουν πια όλα αυτά. Με ενδιαφέρει τι καλλιτέχνης θα είμαι, τι τέχνη θα παραγάγω στο μέλλον. Πιστεύω ότι αυτό που ζούμε είναι πολύ πιο μεγάλο από τον κίνδυνο να χαθεί η χρονιά μας. Είχαμε ένα υπ ε ρε ντα τικ ο ποιημένο πρόγραμμα σπουδών με μαθήματα που διαρκούσαν δώδεκα ώρες σε καθημερινή βάση. Αυτή την εποχή γνωρίζουμε καλλιτέχνες, βλέπουμε του ςτο ξι κ ο εξαρτημένους γύρω α πότο Τσίλλερ που η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει, τους αλληλέγγυους που μας φέρνουν πράγματα για να στηρίξουν την κατάληψη. Δεν γνωρίζαμε αυτό τον κόσμο. Ημασταν η ελίτ του Εθνικού, παραμέναμε κλεισμένοι μέσα στη σχολή μας. Τώρα πια αυτή η συνθήκη έχει αλλάξει. Αναζητούμε τη νέα τέχνη και τα νέα εκφραστικά μέσα. Αυτήν τη στιγμή δεν μπορούμε να λυγίσουμε.
Τίτος Σπουδαστής του ΚΘΒΕ
Την Κυριακή το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η κατάληψη του Βασιλικού Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη. Η παραίτηση των καθηγητών από τις δύο κρατικές σχολές έχει γιγαντώσει τον αγώνα μας και πλέον υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί η χρονιά μας. Οι δράσεις μας έχουν απήχηση στην κοινωνία, θέλουμε να επικοινωνήσουμε το θέμα με τους ανθρώπους της πόλης και να το κρατήσουμε ανοιχτό όπως του αξίζει. Η Λίνα Μενδώνη εδώ και δύο μήνες δεν έχει κάνει καμία ουσιαστική δήλωση, δεν έχει προτείνει καμία ουσιαστική λύση. Δεν μας καλύπτουν σε καμία περίπτωση οι εξαγγελίες και οι υποσχέσεις της κυβέρνησης. Οι φοιτητές, οι καλλιτέχνες, οι επαγγελματίες και τα καλλιτεχνικά σωματεία, αυτοί που βρισκόμαστε τόσο καιρό στον δρόμο, ορίζουμε και τον αγώνα μας.
Αρης Σπουδαστής του Εθνικού Θεάτρου
Οι καταλήψεις είναι ανοιχτές και στηρίζονται και από τους ανθρώπους που εργάζονται στα θέατρα. Υπάρχει φιλικό κλίμα, προσέχουμε το θέατρο, σεβόμαστε τον χώρο, δεχόμαστε στήριξη από καλλιτέχνες και κόσμο που μας προσφέρει αναλώσιμα και τρόφιμα. Η κατάληψη είναι ανοιχτή, δεν υπάρχει ούτε λουκέτο στην πόρτα. Διαμαρτυρόμαστε μέσω της τέχνης μας με μουσική, χορό, σιωπηλές διαμαρτυρίες με ανθρώπους που βάφονται και χρησιμοποιούν την τεχνική του κλόουν. Στο Κτίριο Τσίλλερ κάνουμε περιφρουρήσεις όλο το 24άωρο παρά το τσουχτερό κρύο, ακόμη και τα ξημερώματα. Βρισκόμαστε σε αυτούς τους χώρους με αγάπη, σεβόμαστε τα θέατρα, ονειρευόμαστε να εργαστούμε σε αυτά. Οι πράξεις μας είναι συμβολικές. Το υπουργείο Πολιτισμού, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ μας αγνοούν επιδεικτικά. Μόνο μετά τις παραιτήσεις των καθηγητών μας άρχισαν να ενδιαφέρονται. Εχουμε σκεφτεί το ενδεχόμενο της καταστολής, γι’ αυτό κοιμόμαστε κάθε βράδυ με φόβο. Δεν έχουμε κινηθεί επιθετικά απέναντι σε κανέναν, δεν έχουμε κάνει καμία καταστροφή στο κτίριο. Πολλοί από εμάς δεν έχουν εμπειρία από καταλήψεις και διαμαρτυρίες. Οι δράσεις μας δεν ελέγχονται από κόμματα, δεν έχουν πολιτική γραμμή. Φοβόμαστε αυτό το ενδεχόμενο, αλλά δεν θα κάνουμε πίσω.