Από έναν παλιό μαθηματικό.
Μου θύμισε το ανέκδοτο με τους Ολυμπιακούς αγώνες στο άθλημα της βλακείας:
Λέει κάποιος στον Βλάκα (με περικεφαλαία): “Ρε σύ είσαι τόσο βλάκας που αν έπαιρνες μέρος στον τελικό της βλακείας θα ερχόσουν δεύτερος”
“Γιατί δεύτερος ;;” αναρωτιέται ο βλάκας. “Διότι είσαι πολύ μεγάλος βλάκας για να’ρθεις πρώτος”
Είπε λοιπόν ο βλάκας στη δημόσια τηλεόραση, γελώντας: “ (Γέλια) Στον Βαξεβάνη δεν μπορώ να απαντήσω σοβαρά, μόνο κωμικά γιατί είναι μεγάλος κωμικός, είναι ο Τσάρλι Τσάπλιν της δημοσιογραφίας”
Προφανώς θεωρεί τον Βαξεβάνη ως “γελοίο υποκείμενο”, ως “έσχατο της δημοσιογραφίας”, ως “βδέλυγμα ανάξιο λόγου” κλπ., κλπ.
Και τι κάνει ο βλάκας ; Τον συγκρίνει με τον σερ Τσάπλιν, τον μεγαλύτερο ίσως ηθοποιό-σεναριογράφο-σκηνοθέτη- συνθέτη στο είδος του κινηματογράφου που υπηρέτησε. Τον Τσάπλιν που δημιούργησε αριστουργήματα όπως οι Μοντέρνοι Καιροί, Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Τα φώτα της πόλης….. . Τον Τσάπλιν που συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων δημιουργών της έβδομης τέχνης……
Ο αμόρφωτος, ο απαίδευτος και εμπαθής βλάκας χωρίς να το καταλαβαίνει – πώς θα μπορούσε άλλωστε – εκθειάζει αυτόν που θέλει να υποτιμήσει. Κατατάσσει τον Βαξεβάνη στα Όσκαρ της δημοσιογραφίας.
Φυσικά ο αμετροεπής βλάξ μιλώντας στην TV δεν απευθύνεται σε νοήμονες με στοιχειώδη παιδεία. Το ρητορικό ερώτημα αν απευθύνεται σε βλάκες δε χρειάζεται απάντηση. Είναι προφανές. Στα μάτια των ομοίων του, εντός και εκτός κυβέρνησης, ο βλάκας με περικεφαλαία μοιάζει ως μεγάλος τροπαιοφόρος στρατηλάτης. Κάτι σαν τον Μεγαλέξαντρο της βλακείας δηλαδή…
ΥΓ 1. Κάθε ομοιότητα με τον Άδωνη των σκοτεινών καιρών της πανδημίας είναι εντελώς συμπτωματική.
ΥΓ 2: Πολλοί, μεταξύ άλλων και έγκριτοι δημοσιογράφοι, λένε ότι ο βλάκας της ιστορίας μας είναι ευφυής. Δηλαδή κάτι σαν τον Ζήκο τον Μπακαλόγατο στην ταινία “Της κακομοίρας” (1963); Αναρωτιέμαι πώς γίνεται να ταιριάξουν βλακεία και ευφυΐα; Τέλος πάντων ας δεχτούμε ότι πρόκειται για τον εφυέστερο των βλακών. Έτσι κι αλλιώς η ανθρώπινη βλακεία είναι άπειρη. Τσιγκουνιές θα κάνουμε;
