-Ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν, πρωταγωνιστής του νέου κινηματογραφικού πρότζεκτ της Marvel με τίτλο «Black Panther» μιλάει στον Κωνσταντίνο Καϊμάκη για τη σχέση του με τον κόσμο των κόμικ, τη μεταφορά τους στη μεγάλη οθόνη και εξηγεί γιατί σπάει ένα ταμπού δεκαετιών στο Χόλιγουντ. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει «καιρός ήταν να βγει και ένας μαύρος σούπερ ήρωας».
-Ο κορυφαίος θεατρικός μας ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός σε συνέντευξη του στη Στέλλα Χαραμή αναφέρει σημαντικά γεγονότα από την προσωπική του ζωή του, δηλώνει μανιακά αφοσιωμένος εδώ και 45 χρόνια στο θέατρο απολαμβάνοντας τις ηδονές του, ενώ με θλίψη διαπιστώνει πως «σήμερα ο ηθοποιός θα είναι ή σερβιτόρος ή πρωταγωνιστής πολλαπλών χρήσεων».
-Η «Ιντριγκα» του Τζέιμς Ενσορ υπήρξε ο προάγγελος πρωτοποριακών ρευμάτων τέχνης. Μέσα από το έργο του ο Βέλγος ζωγράφος του περίεργου και του αλλόκοτου, επιτίθεται σκληρά στην κοινωνία της εποχής του, αποκαλύπτοντας, πίσω από τον αστικό καθωσπρεπισμό, τα μυστικά του ταξικού ασυνείδητου, το γκροτέσκο καρναβάλι της δεισιδαιμονίας και του βίτσιου. Η εικαστικός Κατερίνα Μαγείρου στέκεται ιδιαίτερα στο καυστικό πνεύμα και το μαύρο χιούμορ του που ανήκουν στη φλαμανδική παράδοση.
-Τέσσερις και μοναδικοί τραγουδοποιοί έρχονται με φόρα από τα θρυλικά ’80s. Οι Γιοκαρίνης – Μηλιώκας – Ζιώγαλας – Παπαδόπουλος, μιλούν στον Γιάννη Παπαϊωάννου για το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας τονίζοντας πως «επανάσταση ήταν, είναι και θα είναι πάντα η μουσική. Γι’ αυτό και την έχουν φιμώσει, αλλά αυτή βρίσκει τον τρόπο και μιλάει, αργά ή γρήγορα».
-Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ανήκει ήδη στα πρόσωπα της χρονιάς είτε κερδίσει το Όσκαρ σκηνοθεσίας είτε όχι. Για να φτάσει πάντως σε αυτό το σημείο και τις 13 υποψηφιότητες της «Μορφής του νερού» χρειάστηκε να διασχίσει σκοτάδια και να αναμετρηθεί με πνεύματα του φανταστικού για παραπάνω από 25 χρόνια. Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης σταχυολογεί τις 5 πιο σημαντικές στιγμές αυτής της μακάβριας παραμυθένιας κινηματογραφικής διαδρομής.
-Ο καθηγητής Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Βασίλης Κολώνας μας ξεναγεί στην «αόρατη Θεσσαλονίκη» εκεί που στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στη συνοικία των Εξοχών αναπτύχθηκε η πρώτη εκτός των τειχών περιοχή επέκτασης της Θεσσαλονίκης και σε συνέντευξη του στην Μαρίνα Αγγελάκη τονίζει πως «η Θεσσαλονίκη δεν ήταν ελληνική, δεν ήταν εβραϊκή, δεν ήταν μουσουλμανική. Η Θεσσαλονίκη ήταν απ’ όλα».
-Γυρίζοντας τον χρόνο πολύ πίσω στις μέρες που ο κόσμος έζησε την τελευταία ξένοιαστη Αποκριά, οδηγούμαστε σε ένα ξεχωριστό καρναβάλι. Ένα καρναβάλι υπό τη σκέπη του Μεταξά με το ταξίδι να έχει σταθμούς τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα του 1939. Η έρευνα του Παναγιώτη Φρούντζου έχει όλες τις πιπεράτες λεπτομέρειες της ανέφελης εποχής λίγο πριν από το ξέσπασμα του δεύτερου μεγάλου ευρωπαϊκού πολέμου που εξελίχτηκε σε παγκόσμιο.
-Κάθε ιστορία έχει μια αρχή και ένα τέλος. Εδώ συνεχίζεται στην οδό Βελβενδού 36Α στην Ανω Κυψέλη όπου ο Δημ. Β. Παπουτσάς, εγγονός του πρωτοπόρου της μοτοσικλέτας στην Ελλάδα που δημιούργησε το 1924 το πρώτο συνεργείο μοτοσικλετών στην Ελλάδα, εξακολουθεί μια παράδοση που ολοκληρώνει σε λίγο έναν ολόκληρο αιώνα ζωής.
-Στη στήλη «Ζώντας σε ξένη πόλη» μια Νοτιο-αφρικανή που ζει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της στην Αθήνα θυμάται πόσο διαφορετική ήταν η ελληνική πρωτεύουσα το 1978 όταν ήρθε για πρώτη φορά (εκείνα τα χρόνια τονίζει πως λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να μιλήσουν αγγλικά κάνοντας την επικοινωνία ιδιαίτερα δύσκολη) ενώ επισημαίνει ότι «η Νότια Αφρική έχει την ίδια ζέστη με την Ελλάδα».
-Ένα αυτόνομο δίκτυο από τον χώρο της ριζοσπαστικής οικολογίας, οι «Ηλιόσποροι», διοργανώνει σεμινάρια βιωματικής εκπαίδευσης και πιστεύει ότι το φιλελεύθερο δόγμα «there is no alternative» (δεν υπάρχει άλλος δρόμος) μπορεί να απαντηθεί σε πρακτικό επίπεδο. Στο ρεπορτάζ της Ηλέκτρας Ζαργάνη αναφέρονται οι λεπτομέρειες της πρωτοβουλίας των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από το αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ Αθήνας και διατυπώνουν κριτική θεώρηση απέναντι στο φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο.
