Από το 7% το 2007, σήμερα το κεντροαριστερό κόμμα διεκδικεί την εξουσία με τα προβλήματα της κοινωνίας πρώτα στην ατζέντα του
Σε καθεστώς άτυπης εκεχειρίας πολιτεύονταν οι Ιρλανδοί πολιτικοί εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια καθώς ο πλησιέστερος γείτονας και ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος τους είχε χαθεί στον κυκεώνα των χαοτικών διαπραγματεύσεων για το Brexit. Ωστόσο καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε τυπικά από την ΕΕ στις 31 Ιανουαρίου, η ανακωχή δεν ισχύει πλέον. Τον Δεκέμβριο ο 41χρονος πρωθυπουργός Λίο Βαράντκαρι προκήρυξε εθνικές εκλογές για τις 8 Φεβρουαρίου, ελπίζοντας να κερδίσει περισσότερες έδρες στο κοινοβούλιο για το κεντροδεξιό κόμμα του Φάιν Γκέιλ. Ωστόσο οι ψηφοφόροι φαίνεται να ανησυχούν περισσότερο για την κρίση στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και άρχισαν να στρέφονται στο μέχρι πρότινος αουτσάιντερ Σιν Φέιν.
Η πορεία ανόδου
Η 9η Φεβρουαρίου ξημέρωσε στην Ιρλανδία και ο νικητής των εκλογών αναμένεται να είναι πια γνωστός. Το αν το αριστερό Σιν Φέιν κατάφερε να κατακτήσει τελικά την πρώτη θέση ίσως να μην έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πώς ο άλλοτε πολιτικός βραχίονας του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IΡA) κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του.
Μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Red C για λογαριασμό της εφημερίδας «The Business Post», είχε καταφέρει να αυξήσει το ποσοστό του κατά πέντε μονάδες ξεπερνώντας το κυβερνών συντηρητικό κόμμα Φάιν Γκέιλ και ισοψηφούσε στην πρώτη θέση με το κεντροδεξιό Φιάνα Φάιλ με 24%. Λίγες ημέρες αργότερα νέα δημοσκόπηση της Ipsos MRBI για την εφημερίδα «Irish Times» τοποθέτησε το Σιν Φέιν στην πρώτη θέση συγκεντρώνοντας το 25% στην πρόθεση ψήφου, αφήνοντας το Φάιν Γκέιλ του πρωθυπουργού Βαράντκαρ στο 20% και το συγκυβερνών Φιάνα Φάιλ στο 23%.
Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης στην πορεία του κόμματος, στις εκλογές του 2007 το Σιν Φέιν πήρε 7% και μέχρι το 2016 το ποσοστό είχε διπλασιαστεί. Αλλωστε από το 2016, όταν τα δύο μεγάλα κόμματα που για χρόνια κυριαρχούσαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας συνεργάστηκαν, το Σιν Φέιν φάνταζε πλέον ο μόνος αληθινός παράγοντας αλλαγής.
Αλλαγή ηγεσίας
Πριν από δύο χρόνια η 48άχρονη τότε Μαίρη Λου ΜακΝτόναλντ διαδεχόταν τον Τζέρι Ανταμς – ιστορικό ηγέτη του κόμματος– στην ηγεσία του Σιν Φέιν. Η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε τα ηνία του κομματικού μηχανισμού αντιπροσωπεύει και την πρώτη γενιά Ιρλανδών χωρίς δεσμούς με τον ένοπλο αγώνα. Η εκλογή της σηματοδότησε τη στροφή του Σιν Φέιν σε πιο μετριοπαθείς αλλά πάντα κεντροαριστερές θέσεις.
Αντίθετα από τον Ανταμς που μεγάλωσε στις λαϊκές συνοικίες του Μπέλφαστ, η ΜακΝτόναλντ κατάγεται από μια καλή συνοικία του Δουβλίνου. Φοίτησε σε ιδιωτικό καθολικό σχολείο προτού σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και διαχείριση ανθρώπινων πόρων.
Αφού πέρασε για λίγο από τις τάξεις του Φιάνα Φάιλ (ρεπουμπλικανικού κόμματος, αντιπάλου του Σιν Φέιν), εντάχθηκε στο Σιν Φέιν και συμμετείχε στην προεκλογική εκστρατεία του για τις εθνικές βουλευτικές εκλογές του 2002. Είχε μια πρώτη εκλογική αποτυχία προτού γίνει η πρώτη ευρωβουλευτής του κόμματος το 2004. Αφού ολοκλήρωσε τη θητεία της, το 2009 έγινε αντιπρόεδρος του Σιν Φέιν και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε μια έδρα στο ιρλανδικό κοινοβούλιο.
Ενας από τους στόχους της είναι η επανένωση της Βόρειας Ιρλανδίας (που ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο) με την Ιρλανδική Δημοκρατία (Εϊρε). Εχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ενταχθεί σε κυβέρνηση συνασπισμού χωρίς δέσμευση ότι θα ξεκινήσει άμεσα ο προγραμματισμός ενός δημοψηφίσματος για την ενοποίηση της Ιρλανδίας και μάλιστα εντός πέντε ετών.
