Μέσα σε τέσσερα χρόνια δεν μπορείς να χτίσεις μια χώρα, μπορείς όμως να την γκρεμίσεις.
Αυτό αποδεικνύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος σε μία τετραετία κατόρθωσε να διαλύσει ό,τι είχε μείνει όρθιο ύστερα από οκτώ χρόνια Μνημονίων. Ό,τι κατάφεραν να κρατήσουν σε λειτουργία οι κυβερνήσεις που κυβέρνησαν με άδεια ταμεία, το γκρέμισε εκείνος εκτός Μνημονίων, με ρυθμισμένο χρέος και 37 δισ. στα δημόσια ταμεία. Αυτός είναι ο άθλος του.
Ναι, η Ελλάδα ποτέ δεν έγινε Κράτος. Ναι, στην Ελλάδα διαχρονικά από τύχη ζούμε. Αλλά κανένας πρωθυπουργός ποτέ δεν έφερε τη χώρα στο σημείο να εξαρτάται η ζωή 350 ανθρώπων από έναν διορισμένο με μέσο «γαλάζιο» σταθμάρχη.
Στη χθεσινή του «συγγνώμη» στο facebook, ο κυριακάτικος λογογράφος του πρωθυπουργού γράφει με ύφος μελό που πιάνει σε απαίδευτο λαό μεγαλωμένο με τη Λάμψη του Φώσκολου, ότι μπήκε στην πολιτική για να αλλάξει «την κακιά τη χώρα, την παλιά Ελλάδα που μας πληγώνει» και ότι άλλοτε τα καταφέρνει και άλλοτε όχι.
Ο πιο διεφθαρμένος γόνος του πιο διεφθαρμένου τζακιού στην Ιστορία της παλιάς Ελλάδας γράφει ότι ήρθε να αλλάξει την παλιά Ελλάδα!
Ο άνθρωπος που εκσυγχρόνισε όλες τις απάτες της παλιάς Ελλάδας, που έκανε όργιο απευθείας αναθέσεων, που μετέτρεψε τον Γρυλλάκη και τον Μαυρίκη του πατέρα του σε predator, που ανήγαγε τη σημιτική διαπλοκή σε μονοφωνική καθεστωτική ενημέρωση, που καταρράκωσε κάθε δημοκρατικό θεσμό κάνοντας την Ελλάδα πρώτο θέμα συζήτησης στο Ευρωκοινοβούλιο, λέει ότι ήρθε να αλλάξει την παλιά Ελλάδα!
Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο Μητσοτάκης γράφει ότι άλλοτε τα καταφέρνει να αλλάξει την κακιά τη χώρα και άλλοτε όχι. Λες και πρωταγωνιστεί σε κάποια ταινία καταστροφής, όπου καίει 1,7 εκατομμύρια στρέμματα με 2 μποφόρ αλλά πανηγυρίζει που έχει «στρέμματα και όχι πτώματα», ενώ -γαμώτο- στο επόμενο πλάνο τού ξεφεύγουν δυο τρένα και γίνονται παρανάλωμα, αλλά δεν πειράζει, έτσι είναι η ζωή, άλλοτε τα καταφέρνεις και άλλοτε όχι!
Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει στο μυαλό του ένας διαταραγμένος άνθρωπος. Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μπορεί να πανηγυρίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσα στο κενό δοχείο όπου κατοικεί. Ίσως για καμία εφαρμογή του Πιερρακάκη στα κινητά, την ώρα που τρένα, τραμ και προαστιακός κινούνται στα τυφλά;
Η αλήθεια είναι η εξής: Τα τέσσερα χρόνια θητείας του ήταν τέσσερα χρόνια εθνικής καταστροφής. Από τους 18.000 νεκρούς εκτός ΜΕΘ και την έκθεση Λύτρα κρυμμένη στο συρτάρι του μέχρι τις υποκλοπές του μισού πολιτικού συστήματος, την αισχροκέρδεια, τη φτώχεια, τη μισή χώρα καμένη και τα Τέμπη, όπου άνθρωποι και λαμαρίνες έγιναν ένα με τρόπο που δε χωράει ανθρώπου νους.
Ο άνθρωπος που χοροπηδούσε πάνω στα πτώματα στο Μάτι των 11 μποφόρ, της άναρχης δόμησης και της κυβερνητικής ανικανότητας με γαλάζιους όμως «σταθμάρχες» τον Τσουβάλα και τον Κολοκούρη, ψάχνει συνενόχους στην τραγωδία στα Τέμπη, ενώ άφησε τη χώρα με ένα σταθμάρχη ανά σταθμό και έσκιζε τα εξώδικα των εργαζομένων που προειδοποιούσαν για τον επερχόμενο όλεθρο.
Ναι, τηλεματική δεν αποκτήσαμε ποτέ με διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων από το 2000 και μετά, αλλά ένα πεπαλαιωμένο έστω σύστημα παρακολούθησης λειτουργούσε ως το 2020 και απέτρεπε τη σύγκρουση. Από το κράτος – μπάχαλο μέχρι το κράτος – δολοφόνο, ένας Μητσοτάκης δρόμος.
Μην έχετε καμία αυταπάτη. Από το «φταίει ο σταθμάρχης» ως τη τη χθεσινή μισή συγγνώμη, δεν οδηγήθηκε από καμία αίσθηση μετάνοιας. Δε μετράει νεκρά παιδιά το βράδυ πριν κοιμηθεί – να είστε σίγουροι. Ευρώ μετράει. Κι όσο τα ευρώ πληθαίνουν, όσο προστίθενται ακίνητα στο Πόθεν Έσχες του κάθε χρόνο, μια χαρά κοιμάται.
Οι επικοινωνιολόγοι συνέστησαν τη συγγνώμη, ο λογογράφος την έγραψε, ο ίδιος θα την κεκεδίσει και στη Βουλή διαβάζοντας τον γραμμένο λόγο του, όταν θα συζητηθεί εκεί η τραγωδία στα Τέμπη.
Αν μέσα στον απέραντο θρήνο έχετε την αίσθηση ότι τελειώσαμε από αυτόν, μη βιάζεστε. Είναι τόσο απόλυτα διεφθαρμένος και τόσο βαθιά συμπλεγματικός, που θα προσπαθήσει με κάθε μέσο να κρατηθεί στην εξουσία: Με τον στρατό των δεκάδων έμμισθων δημοσιογράφων και των χιλιάδων κομματικών τρολ, με την ανενδοίαστη χυδαιότητα, με την τεχνολογία που έχει χρυσοπληρώσει και αποκτήσει.
Αγρυπνείτε, οι δημοκράτες αυτής της χώρας. Επόμενός του στόχος είναι, μέσα από τον ζόφο του «όλοι το ίδιο είναι», να αναδυθεί νικητής. Γιατί είναι ο καλύτερος κολυμβητής μέσα στη λάσπη. Γιατί είναι αυτός που δεν έχει κανένα ηθικό όριο. Γιατί είναι ο αθλιότερος των αθλίων.