Κάτι σαν κατάρα φαίνεται να στοιχειώνει τις όποιες σωστές πρωτοβουλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη και τελικά να τις ακυρώνει. Κάθε εχέφρων πολίτης συμφωνεί πως κανένα παιδί δεν πρέπει να μείνει απροστάτευτο και ανυπεράσπιστο.
Ωστόσο η επιλογή των προσώπων γι’ αυτή την προσπάθεια έχει ήδη προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Δεν θα ασχοληθούμε με την Ειρήνη Αγαπηδάκη που έγινε γνωστή από τις εξυπναδίστικες ατάκες και την αγάπη της για τα Lidl. Ενδεχομένως μια αντίστοιχη προτίμηση του Απόστολου Δοξιάδη για την Domino’s pizza και σίγουρα οι αντιαριστερές απόψεις της τον έκαναν να την προτείνει στον πρωθυπουργό ως εθνική συντονίστρια και εκείνος, παρά τη λάμψη του celebrity που τον περιβάλλει, να αρκεστεί στον ρόλο του βοηθού.
Ο αποτυχημένος λοιπόν σκηνοθέτης αλλά με δυο τρία καλά βιβλία που άπτονται της μαθηματικής επιστήμης, ορκισμένος αντικρατιστής, αρνείται τις αρχές του και δέχεται να καθίσει σε μια πολυθρόνα δημόσιου αξιώματος, έστω και αμισθί, για χάρη της κοινωνικής ευαισθητοποίησης. Δεν έχει σημασία ότι το δικό του παιδί είχε γίνει μήλον της Eριδος ανάμεσα σ’ αυτόν και την πρώην σύζυγό του όταν αλληλοσπαράσσονταν μπροστά στα αδηφάγα ΜΜΕ. Δεν έχει σημασία ότι το ευρύ κοινό τον άκουσε για πρώτη φορά όχι για το έργο του αλλά για τον πόλεμο που είχε κηρύξει στη Φρίντα Λιάππα για μια υποτιθέμενη σκηνή παιδικής κακοποίησης. Στον σάλο που είχε ξεσπάσει για τις άθλιες συκοφαντίες, για τις οποίες η Λιάππα αθωώθηκε δικαστικά, ο τότε σύμβουλος κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ ήταν μόνος του. Η Μελίνα Μερκούρη, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος,
ο Ζυλ Ντασέν, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κούνδουρος κ.ά. είχαν ταχθεί με το μέρος της σκηνοθέτιδας και μέσω αυτής υπέρ της ελευθερίας στην τέχνη. Την πλέον αποστομωτική απάντηση για τη λογοκρισία, που δεν συνάδει με μια ευνομούμενη δημοκρατία, του είχε δώσει ο Β. Ραφαηλίδης. Δυστυχώς ο πραγματικά ανοιχτόμυαλος και λειτουργικός κατά τον Γκράμσι διανοούμενος δεν ζει να τον κατατροπώσει άλλη μια φορά για την κατάπτυστη ανοιχτή επιστολή του με την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ζητά να απολυθεί ο δημοσιογράφος των «Νέων» Δ. Μανιάτης επειδή τόλμησε να κάνει κριτική στη συνεργάτιδά του. Το ήθος το οποίο επικαλείται για τους παλιούς δημοσιογράφους της εφημερίδας ο ίδιος δεν το επιδεικνύει, αποκαλώντας τον Μανιάτη «υποκείμενο».
Πώς άλλωστε να φανεί ανεκτικός στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης όταν είναι εθισμένος στην επιθετική ξεδιαντροπιά και την πανηγυρική αφομοίωση της τοξίνης την οποία εκτοξεύει προς πάσα κατεύθυνση που δεν συμφωνεί με τις απόψεις του; «Ασπόνδυλο του λευκού» είχε χαρακτηρίσει τον Σ. Κυμπουρόπουλο γιατί δεν υπερψήφισε την εξίσωση κομμουνισμού και ναζισμού της ΕΕ. Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ με επιχειρήματα και αστική ευγένεια, που κάποιος άλλος έπρεπε λόγω καταγωγής να διαθέτει, εξήγησε την απόφασή του.
Οι ιδεολογικές θέσεις του Δοξιάδη θα μπορούσαν κάλλιστα να περιληφθούν σε ένα ακροδεξιό μυθιστόρημα του Τζήμερου, αν ο τελευταίος ήξερε γράμματα. Ο υμνητής του ΔΝΤ και των μνημονίων τι έχει άραγε να πει για τη σημερινή Ευρώπη; Μάλλον θα την ευγνωμονεί, αφού η ανάλγητη στάση της στο μεταναστευτικό του έδωσε την ευκαιρία να έρθει ξανά στο προσκήνιο.
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος – ιστορικός Τέχνης
