Με το αναπτυξιακό νομοσχέδιο καταργείται η υποχρέωση να γίνεται γνωστό ποιος είναι μέτοχος στα κανάλια και άρα ποιος διαχειρίζεται την ενημέρωσή μας. Μα… Δεν θέλω «μα».
Επίσης επιδοτείται η συνδρομητική τηλεόραση. Μα… Δεν θέλω «μα». Επίσης επιδοτείται η διανομή του Τύπου. Μα… Δεν θέλω «μα». Επίσης δεν είναι υποχρεωτικό να ξέρουμε ποιοι είναι αφεντικά στις συνδρομητικές τηλεοράσεις. Μα… Δεν θέλω «μα». Καταλάβατε; Αν ναι, σταματήστε τα συριζαίικα «μα» και «μα». Συμπληρώστε τις λοιπές συλλαβές: Μα-ρι-νά-κης. Ο άνθρωπος πίσω από μεταμεσονύκτιες ρυθμίσεις ενός «εμβληματικού» νόμου που θα απογειώσει τις επενδύσεις και θα μας φέρει την ανάπτυξη κοντά στο 3% που προβλέπει ο προϋπολογισμός του Μητσοτάκη.
Είδες ο Βαγγέλης; Αφού πήγε στη Θεσσαλονίκη και απόλαυσε το χειροφίλημα όλης της ηγεσίας της ΝΔ ως άλλος νονός… Αφού αμόλησε τα σκυλιά του να γαβγίζουν προειδοποιητικά προς τη μεριά της κυβέρνησης και του Κυριάκου αυτοπροσώπως… Αφού έριξε στο παιγνίδι των λυγμών μερικές εμπρηστικές δηλώσεις… Αφού κι αφού κι αφού, βρέθηκε σε προνομιούχα θέση στις φωτογραφικές ρυθμίσεις του Νομοσχεδίου των Φίλων. Ανφάς και προφίλ. Απολαμβάνει την αδιαφάνεια που έχει προφανώς ανάγκη, με τη στήριξη του νόμου. Παίρνει κοψοχρονιά και τη Νova, απλώνοντας κι άλλο την επιρροή του στην ενημέρωση και στο ποδόσφαιρο. Οχι και λίγα σε μόλις τρεις μήνες διακυβέρνησης από τη Δεξιά του Κυριάκου, ε;
Το επικίνδυνο στη λασπώδη αυτή ιστορία είναι πως ούτε ο ευνοούμενος ούτε οι ευνοούντες δείχνουν κάποιο αίσθημα ντροπής. Συστολής. Ανησυχίας μπας και… Τίποτε. Κάνουν την κουτσουκέλα νόμο και άσε τους ιθαγενείς να ευτυχούν με τις χάντρες του One tv, του ΔΟΜ και των λοιπών βαρονικών δυνάμεων. Οι μεν δίνουν –διά νόμου μάλιστα, όχι τσάτρα πάτρα– αυτά που δεν τους ανήκουν, υπονομεύοντας κάθε έννοια δικαιοσύνης και εντιμότητας. Ο άλλος τα τσεπώνει καταθέτοντας ως αντίτιμο τη σιωπή –μόνο ένα υπόκωφο ΜΜΕεεεεε ακούγεται–, την αγιογραφία φίλων, τη συκοφάντηση αντιπάλων. Χωρίς κανέναν φόβο, μιας και όλο το αλισβερίσι αναπαύεται στη στομάχα των βαρόνων και στο πόπολο φτάνουν μόνο τα απολυτίκια για την ανάπτυξη και τα κοντάκια για τον μεγάλο τιμονιέρη του Πειραιά.
Υπάρχει βέβαια ένα θέμα επιστροφής σε όλα εκείνα που μας οδήγησαν στο δράμα της χρεοκοπίας. Ενα θέμα επιστροφής στην αριστοκρατία της διαπλοκής και της διαφθοράς. Στο καθεστώς που δεν διστάζει να φορτώνει επί του όνου το σαμάρι του βαρόνου. Αυτά όμως όλα, σύμφωνα με τον νέο κώδικα ηθών, είναι για μια μεμψίμοιρη μειοψηφία που ανησυχεί για την τύχη της δημοκρατίας. Ας ανησυχεί όσο θέλει. Εχουν ράμματα για τη γούνα της ο Πρετεντέρης, ο Παπαχρήστος, ο Σκάι και οι λοιποί λειτουργοί της ενημέρωσης. Εντέλει: Η δημοκρατία ασθενεί. Φωνάξτε τον Μαρινάκη…
