Το έδειξαν, το διαφήμισαν, το γλέντησαν στα φιλικά ΜΜΕ με όλους τους τρόπους.
Ενας όμως, γραφεύς βήτα του Protagon, είχε τη δημοσιογραφική γλώσσα τόσο επιδέξια και τόσο προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να το αλέσει, να το κάνει μια μπουκίτσα και να μας το δώσει να το καταπιούμε. Μασημένο: «Οταν η χώρα μπαίνει σε πόλεμο, μία μόνο σέλα υπάρχει στην επικράτεια, αυτή του αρχιστρατήγου, η οποία ex officio καταλαμβάνεται από τον Πρωθυπουργό». Ούτε ο Κολοκοτρώνης βέβαια ούτε ο Καραϊσκάκης ούτε καν ο Παπάγος τους ήταν πρωθυπουργοί, αλλά ας πάει και το παλιάμπελο. Η ανακήρυξη του Κυριάκου σε πολέμαρχο του έθνους πήρε με την πυκνή αυτή σε σάλιο και δεξιό μπαλαμούτι φράση τον πιο επίσημο χαρακτήρα.
Προς τιμήν του ο ίδιος το είχε καταλάβει εγκαίρως. Στην επικοινωνία, στο παραμύθι και στην μπαρούφα πρώτος. Σαν αρχιστράτηγος Μινχάουζεν έδωσε εντολή για το πολεμικό παραμύθι. Πολεμική στολή – εντάξει, μη γινόμαστε χυδαίοι, military. Πολεμικοί ανταποκριτές, πολεμικά χρώματα, πολεμικές σημαίες και ταμπούρλα. Στρατηγοί και ταξίαρχοι γύρω του να του δείχνουν στον χάρτη τους ελιγμούς του στρατού και ο ίδιος να παρακολουθεί τις εξηγήσεις τους με ύφος προσεκτικό αλλά και ιστορικά στοχαστικό. Και πάνω, μέσα, γύρω, παντού, κάμερες και φωτογραφικές μηχανές. Φωτογραφικές μηχανές και κάμερες. Ο Κυριάκος εθνικώς βλοσυρός και στρατιωτικώς φοβερός. Ο Κυριάκος ελληνοπρεπής και ανδροπρεπής. Ο Κυριάκος έμπλεος ανδρείας και Μαρέβας. Μούρλια!
Μούρλια, αλλά τον Κυριάκο κι αν τον ντύνεις, το military χαλάς. Γιατί του βγήκε πάλι το πρόβλημα συγχρονισμού. Χαμογελούσε όταν έπρεπε να είναι στοχαστικός. Στοχαζόταν όταν έπρεπε να είναι ή ταν ή επί τας. Και αγρίευε όταν έπρεπε να είναι αρχιστράτηγος με ανθρώπινο πρόσωπο. Καρναβάλι μ’ άλλα λόγια, που αν το σκηνοθετούσε ο Μινχάουζεν θα φώναζε κάθε τρία δευτερόλεπτα «Cut!». Μέχρι να καταλάβει κι ο ίδιος ο βαρόνος ότι δεν το έχει ο πρωταγωνιστής που εξυμνεί ο γραφεύς βήτα του Protagon. Εκείνο που έχει κι εκείνο που έμεινε τελικά ως παρακαταθήκη στον εθνικώς αγριεμένο λαό είναι ότι των εχθρών τα φουσάτα δεν θα περάσουν – χάρη σ’ αυτόν. Κι ότι οι πατριώτες της μπεκάτσας πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση – εξού και ο σύλλογος κυνηγών λαθρομεταναστών.
Καρνάβαλος ήταν και πέρασε, θα πείτε. Λάθος μέγα. Αρχιστράτηγος είναι. Αρχιστράτηγο τον έχρισαν οι κυνηγοί λαθρομεταναστών. Στο μεροκάματο, στην υγεία, την παιδεία, στο μεταναστευτικό, το αστυνομικό μπερντάχι, αυτός λύνει και δένει. Και στις «δουλειές», στο ρουσφέτι, στον νεποτισμό, πάλι αυτός. Τύφλα να ’χει ο Μινχάουζεν μπροστά στη δική μας σιωπηρή πλειοψηφία. Που έκανε το παραμύθι –ο Μητσοτάκης αρχιστράτηγος!– πραγματικότητα.
