Ο–«Αχ, πού ’σαι νιότη που ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»– Διονύσης Σαββόπουλος προφανώς θα είχε κατά νου την παροιμία «τον γάιδαρο δεν τον ρωτούν όταν τον σαμαρώνουν» όταν ανάρτησε στο Facebook την άποψή του για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό:
«Πιστεύω ότι ένας υποχρεωτικός εμβολιασμός θα “βόλευε” και τους δύσπιστους. Θα τους ανακούφιζε επειδή θα τους απάλλασσε από το βάρος της δικής τους ευθύνης. Ετσι, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να είναι ακόμη και αρνητές, εμβολιασμένοι όντες, όχι πάντως με τη δική τους θέληση. Μερικές φορές πρέπει να βοηθούμε τους άλλους να σώσουν κάπως τα προσχήματα».
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να τοποθετηθεί κάποιος απέναντι στο ζήτημα της υποχρεωτικής εφαρμογής ενός προγράμματος εμβολιασμού σε μια περίοδο πανδημίας.
Οι πολέμιοι της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού (και όχι των εμβολίων) αναφέρονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Σύμβαση του Οβιέδο), στην οποία αναφέρεται η κατοχύρωση της αυτονομίας
του προσώπου και ο σεβασμός της ακεραιότητάς του. Η φυσική επέμβαση στο σώμα ενός προσώπου είναι επιτρεπτή μόνο με τη συναίνεσή του και ύστερα από σχετική ενημέρωσή του.
Επίσης στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ αναφέρεται ότι η συναίνεση του ατόμου για μια ιατρική πράξη επάνω του αποτελεί έκφραση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού του και κατά τη Διεθνή Αμνηστία κάθε επέμβαση στο σώμα του ανθρώπου χωρίς τη θέλησή του αποτελεί βασανιστήριο.
Οι υπέρμαχοι της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού αναφέρουν ότι το ζήτημα δεν είναι άγνωστο εφόσον ο νηπιακός εμβολιασμός έχει απασχολήσει επανειλημμένα την πολιτεία και πρόσφατα το ΣτΕ, που με απόφασή του έκανε δεκτό ότι η αξίωση του μη εμβολιασμού (για τα νήπια) αντίκειται στην αρχή της ισότητας, επειδή αρνούμενος να εμβολιαστεί κάποιος έχει το προνόμιο να διαβιώνει σε ένα ασφαλές περιβάλλον επειδή τα άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του έχουν εμβολιαστεί.
Σε κάθε περίπτωση η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού (λένε) έχει σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου, σε ορισμένη πληθυσμιακή
ομάδα, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με ορισμένο εμβόλιο, καθώς και καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα.
Πολλοί χαρακτήρισαν την ανάρτηση του Διον. Σαββόπουλου αιχμηρή, χιουμοριστική και σκωπτική, παραβλέποντας εσκεμμένα ότι είναι απροκάλυπτα φασιστική, γιατί τι άλλο είναι ο εξαναγκασμός που «βολεύει» τον εξαναγκασθέντα, ο δύσπιστος που δεν χρειάζεται τα επιχειρήματα και ούτε χρειάζεται η συναίνεσή του για να επέμβει κάποιος στο σώμα του, η αναγκαστική απαλλαγή από την ευθύνη του αμφίθυμου και ο «τσάμπα μάγκας» που μπορεί να διατηρεί τη θέλησή του μετά τον βιασμό της;
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι στο τέλος της ανάρτησης ο Διον. Σαββόπουλος χρησιμοποιεί τους στίχους του Αριστοφάνη από τον «Πλούτο»:
«Στων γιατρών σας την παιδεία χαίρεστε λαοί/ των θνητών παρηγορία οι Ασκληπιοί».
Μάλλον θα ταίριαζαν τα λόγια του Κλιντ Ιστγουντ στο γουέστερν «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος»:
«Σ’ αυτόν τον κόσμο, φίλε μου, υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι. Αυτοί με γεμάτα πιστόλια και αυτοί που σκάβουν. Εσύ, σκάβε».
