Ο θλιβερός, αναξιόπιστος και επικίνδυνος πρωθυπουργός στο τελευταίο, πιο θλιβερό, αναξιόπιστο και επικίνδυνο (μέχρι το επόμενο) διάγγελμά του μας είπε (μεταξύ των όσων τετριμμένων επανέλαβε, επιβεβαιώνοντας το καθολικό lockdown που έχει κηρύξει στη λογική) και μια «ελπιδοφόρα» (έτσι νόμιζε) φράση, που εντούτοις μας έκανε να ανατριχιάσουμε, μας βύθισε σε πελάγη απελπισίας και μας έριξε στη μαύρη κατάθλιψη:
«Διανύουμε το τελευταίο μίλι προς την ελευθερία από την πανδημία».
Στην αμερικανική δραματική ταινία «Το πράσινο μίλι» δείχνει ότι στις φυλακές Κολντ Μάουντεν ονόμαζαν έτσι το τελευταίο μίλι που διένυαν οι θανατοποινίτες από την πτέρυγά τους προς την ηλεκτρική καρέκλα και την εκτέλεση.
Αλήθεια, πόσες φορές μες στον τελευταίο χρόνο μας διαβεβαίωσε ότι διανύουμε «το τελευταίο μίλι» προς τη «γη της επαγγελίας» και όχι («αντίθετα με όσα γίνονται σε άλλες χώρες») προς την ηλεκτρική καρέκλα;
Πόσες φορές έκανε σαφές ότι αν είμαστε «καλά και υπάκουα παιδιά», αυτός (ο ηγεμόνας, ο δικαστής, ο εισαγγελέας επί της απονομής χάριτος, ο διευθυντής των φυλακών υψίστης ασφαλείας και προϊστάμενος όλων των δεσμοφυλάκων) θα μας οδηγούσε –διανύοντας το ένα, μοναδικό και τελευταίο μίλι– πολύ σύντομα προς την έξοδο, για να επιστρέψουμε ξανά στην κανονικότητα και να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας;
Αυτός δεν είναι (ο ίδιος ο Κυριάκος) που πέρυσι στα τέλη της άνοιξης κήρυξε το τέλος της πανδημίας και αυτοχρίστηκε Μωυσής οδηγώντας τον λαό «του» προς τη μεγάλη έξοδο, ακριβώς όπως ο βιβλικός Μωυσής οδήγησε τους Ισραηλίτες στη φυγή από την τυραννία του φαραώ της Αιγύπτου;
Βέβαια o original Μωυσής άνοιξε τη θάλασσα για να περάσουν οι Ισραηλίτες και την έκλεισε πίσω τους πνίγοντας τον στρατό του φαραώ, ενώ ο γιαλαντζί Μωυσής άνοιξε τη θάλασσα για να περάσουν οι τουρίστες και αφού την έκλεισαν φεύγοντας πνίγηκαν οι Ελληνες στον κορονοϊό.
Το remake του έργου το είδαμε ξανά τον Σεπτέμβριο, τον Νοέμβριο, τον Ιανουάριο, και –ξανά μανά– τώρα τον Φεβρουάριο. Και κάθε φορά μας τονίζει αυστηρά «αρκεί βέβαια όλοι να πειθαρχείτε» και κάθε (επόμενη) φορά μας μαλώνει αυστηρότερα: «Αναγκάζομαι, συμπολίτες μου, να λάβω πρόσθετα μέτρα επειδή μια ανεύθυνη μειοψηφία εξακολουθεί να μην πειθαρχεί».
Ποιοι απείθαρχοι τον ανάγκασαν να αφήσει απροστάτευτο το ΕΣΥ να καταρρέει, με αποτέλεσμα ασθενείς να πεθαίνουν στο σπίτι τους, σε διαδρόμους νοσοκομείων ή σε κοινούς θαλάμους;
Ποιοι ανεύθυνοι τον οδήγησαν να στοιβάζει κόσμο σε σχολεία, μέσα μεταφοράς, εργασιακούς χώρους, χωρίς ελέγχους, μέτρα και μέσα προστασίας;
Ποιοι ανορθόβουλοι τον έπεισαν τώρα για την εφαρμογή του σχεδίου Πισσαρίδη με την ιδιωτικοποίηση των πάντων, τη βίαιη ανακατανομή των εισοδημάτων και την ανάπτυξη διά των Mall;
Ποιοι ανήθικοι του έμαθαν ότι η κοινωνική ευθύνη της ηγεσίας ταυτίζεται με τον ξένοιαστο ρόλο της «Ανεμελί»;
Ισως αυτοί που ισχυρίζονται (όπως ο Στανισλάβ Γέρζι Λετς) ότι «η συνείδησή του ήταν πεντακάθαρη. Δεν την είχε χρησιμοποιήσει ποτέ».
