Η συγκάλυψη του πολλαπλού σκανδάλου Novartis από τον αδωνοβλεψία της ακροδεξιάς Μητσοτάκη και η διαχείρισή του ως crash test για τον ΣΥΡΙΖΑ
Την επέτειο της τρίτης χρονιάς διακυβέρνησης η Ν∆ δεν σβήνει κεράκια αλλά παλεύει να σβήσει το φιτίλι από τη βόµβα Novartis. Υπάρχουν πολλές ελληνικές παροιµίες που µπορούν να αποδώσουν την κατάληξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος επιμελώς έσκαψε τον λάκκο άλλων για να καταλήξει θαμμένος από τις βρομιές του.
Ο Μητσοτάκης είναι ο εγκέφαλος της πολιτικής συμμορίας που διέπραξε δύο εγκλήματα κατά της δημοκρατίας. Χρησιμοποίησε τη Δικαιοσύνη για να εκδικηθεί τους αντιπάλους του και κάλυψε ένα μεγάλο σκάνδαλο, το σκάνδαλο Novartis, με θύμα το ελληνικό δημόσιο αλλά και τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία καθόριζαν την τιμή των φαρμάκων τους με χώρα αναφοράς την Ελλάδα. Η ευθύνη του Μητσοτάκη και των συνεργών του ούτε καλύπτεται ούτε αποσβένεται.
Ο Μητσοτάκης περιέργως είναι αμερικανόφιλος μόνο όταν αγοράζει όπλα και δηλώνει υποταγή. Οταν βρέθηκε απέναντι σε ένα σκάνδαλο που αποκάλυψαν οι Αμερικανοί απέκτησε συνήθειες Ερντογάν. Διώκει δημοσιογράφους και εισαγγελείς και προσπαθεί να εξοντώσει μαζί με τους ανθρώπους και την αλήθεια. Τους λόγους τους γνωρίζει ο ίδιος ή ενδεχομένως και ο πολύ καλός του φίλος Φρουζής, ο οποίος όταν έφυγε από τη Novartis τού έστειλε το βιογραφικό του για να τον τακτοποιήσει και να ανταποδώσει τις χάρες που του έκανε στηρίζοντάς τον για πρόεδρο της ΝΔ. Οι καλοί λογαριασμοί τούς έχουν κάνει αναμφίβολα καλούς φίλους.
Δεν θέλω (ούτε πρόκειται) να παραβλέψω κανένα από τα στοιχεία της πολιτικής του Κυρ. Μητσοτάκη που τον καθιστούν επικίνδυνο πρωθυπουργό. Οπως λέει και ένας φίλος, «τι περιμένεις από τον πρωθυπουργό που επί επτά μήνες μας έβαζε να στέλνουμε sms για να πάμε για τσιγάρα, δήθεν για να μας σώσει, και σήμερα μετράμε αναλογικά τους περισσότερους νεκρούς από Covid στον κόσμο και κάνει το παγόνι;». Ποιος μπορεί να διαφωνήσει στη διαπίστωση, που δεν αφορά βέβαια το σύνολο της ζημιάς που έχει κάνει ο πρωθυπουργός αλλά τον αντιπροσωπεύει ως μέγεθος πρωθυπουργού.
Επιμένω στη Novartis επειδή εκφράζει πλήρως την αντίληψη Μητσοτάκη για την πολιτική. Στο σκάνδαλο Novartis και στις μεθοδεύσεις του Μητσοτάκη για να το συγκαλύψει συγκεντρώνονται η διαφθορά και η διαπλοκή ως επιδεξιότητες της μητσοτακικής Δεξιάς, η αντίληψή της για τη Δικαιοσύνη και τη δημοκρατία και φυσικά ο ρόλος του χρήματος ως «αδιευκρίνιστου» κινήτρου «επιχειρηματικότητας». Ο Μητσοτάκης δεν πιέστηκε ούτε από τον Αντώνη Σαμαρά ούτε από τον Αδωνη Γεωργιάδη για να στήσει τη συνωμοσία της Novartis. Εδρασε αυτοβούλως και με πλήρη συνείδηση ότι συμμετέχει σε ένα σκάνδαλο. Επιθυμούσε εκτός από συγκάλυψη και την παραδειγματική τιμωρία όσων απειλούσαν την κάστα του και τις πρακτικές του. Ο Μητσοτάκης απέδειξε ότι δεν ήταν ένας παραπλανημένος, έστω και εμμονικός, κυβερνήτης, αλλά εκφραστής της πιο ακραίας και ανέντιμης έκφρασης της πολιτικής. Δεν παρασύρθηκε από τον Αδωνη γιατί ο ίδιος είναι… αδωνοβλεψίας της ακροδεξιάς και χρησιμοποιεί την ακροδεξιά ως όπλο και πολιορκητικό κριό.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει την πλήρη ευθύνη και σήκωσε το βάρος όλης της βρομιάς που εμφανώς εκπροσωπεί. Είναι ο αν-ήθικος αυτουργός. Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομά του συνδέθηκε με τα δύο μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων πενήντα χρόνων, της Siemens και της Novartis. Φυσικά η πραγματική σκευωρία που έστησε για τη Novartis έχει και την υπογραφή του ΚΙΝΑΛ. Στο ξεκίνημα της αθλιότητας των κάθε Κεγκέρογλου προστέθηκε τώρα αυτή του αρχηγού του κόμματος Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος όταν αποκαλύφθηκε με δικαστική βούλα το μέγεθος της σκευωρίας εναντίον αθώων, αντί να ψελλίσει μια συγγνώμη έστω, έκανε αναρτήσεις για το «ελληνικό πόλο». Τι κάνει, αλήθεια, ο Ανδρουλάκης; Αγωνιά και εκβιάζεται πολιτικά για όσα τον αφορούν.
Υπάρχει επιτακτική ανάγκη ο Μητσοτάκης να πληρώσει για όσα έκανε. Και επειδή υπάρχει κίνδυνος να παρεξηγηθώ, υπό την υποψία ότι αναζητώ εκδίκηση, θα ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
Το σκάνδαλο Novartis (εννοώ και αυτό καθαυτό το σκάνδαλο της αφαίμαξης της χώρας αλλά και τις σκανδαλώδεις πλευρές της συγκάλυψης και της ενοχοποίησης αθώων) είναι έγκλημα κατά της δημοκρατίας. Οποιος θέλει την αποκατάσταση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου αλλά και την ανάπτυξη της χώρας με ακύρωση των υπόγειων κανόνων της κλεπτοκρατίας πρέπει να βγάλει στο φως το σκάνδαλο και να δράσει υποδειγματικά στο κομμάτι της τιμωρίας.
Το βάρος αυτό πέφτει στα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν είχαν εμπλοκή και κατήγγελλαν εδώ και χρόνια τις ύποπτες και εγκληματικές πλέον μεθοδεύσεις.
Το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρός του και κατά πάσα πιθανότητα και μελλοντικός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε να πάει μέχρι τέλους. Πιστεύω ότι δεν πρόκειται για υπόσχεση στην οποία σύρθηκε λόγω επικαιρότητας.
Καταρχήν, αν δεν χτυπηθεί η διαφθορά στη χώρα, δεν πρόκειται να προχωρήσει καμιά ανάπτυξη και να ευοδωθεί οποιοδήποτε πολιτικό σχέδιο των δημοκρατικών δυνάμεων. Η διαφθορά είναι μια μαύρη τρύπα στην οποία πέφτει το χρήμα της πραγματικής οικονομίας. Αν δεν αποκεφαλιστεί η Λερναία Υδρα της διαφθοράς, αν δεν χτυπηθεί ο άγραφος κανόνας, ο οποίος έχει γίνει δυστυχώς και κοινωνική ανοχή, ότι το χρήμα θα πηγαίνει στις τσέπες πέντε νταβατζήδων, τότε καμιά κυβέρνηση, ούτε αυτή του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, δεν έχει μέλλον. Ο Μητσοτάκης ούτε μπορεί ούτε θέλει να το κάνει επειδή είναι κομμάτι της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι υποχρεωμένος να το κάνει, με την παραδοχή φυσικά ότι δεν έχει άλλες υποχρεώσεις. Υπάρχουν επιπλέον πολιτικοί λόγοι πέραν των ηθικών για να ξανανοίξει το θέμα Novartis και να πάμε στο τέλος που υποσχέθηκε ο Αλ. Τσίπρας. Η αποφασιστικότητα με την οποία θα ανοίξει ξανά το πολλαπλό σκάνδαλο της Novartis είναι η έμπρακτη υπόσχεση στους πολίτες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος για μια άλλη διακυβέρνηση, στην οποία τα σύκα θα είναι σύκα, η σκάφη σκάφη και όσοι εγκλημάτησαν θα είναι εγκληματίες.
Αν σε αυτό που πλέον είναι καταφανές ως μεγάλο φαγοπότι που μετατράπηκε σε συνειδητή εκτροπή από τους κανόνες της δημοκρατίας με εντολή Μητσοτάκη δεν γίνουν όσα πρέπει και αναμένονται να γίνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα φαντάζει ως ακάλυπτη επιταγή. Τέτοιες όμως έχει υπογράψει πολλές ο νυν πρωθυπουργός, οπότε αν πρέπει να γίνουν επιλογές με τέτοια κριτήρια, ο Κυριάκος είναι ο καλύτερος πλαστογράφος πρωθυπουργός.
Είναι γνωστό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, από όταν ακόμη διαφάνηκε η ύπαρξη του σκανδάλου, υπήρξαν φωνές που τάσσονταν υπέρ μιας αόριστης γραμμής «μη σκανδαλολογίας». Σαν να είναι τα σκάνδαλα αυτοφυή μορφώματα που δεν παράγονται και δεν παράγουν πολιτικές ευθύνες. Δεν θέλω να κάνω για μια ακόμη φορά ποιοτική ανάλυση των φορέων αυτής της λογικής. Είναι γνωστό όμως ότι άλλοτε με φοβικές αναλύσεις και άλλοτε με ιδεολογικές δήθεν θεωρήσεις κράτησαν τον ΣΥΡΙΖΑ μακριά από όσα έπρεπε να κάνει όταν και όποτε μπορούσε. Και αν κάνεις τον κόπο να ξύσεις λίγο την επιφάνεια στους «μετριοπαθείς» και «στρογγυλοποιούς» της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ίσως δεν βρεις τη συναινετική φύση αλλά την άγρια φύση αυτού που θέλει πάση θυσία να επιβιώσει στην πολιτική.
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κυβερνήσει ξανά, δεν αρκούν τα ευχέλαια στους αγίους του μεσαίου χώρου που δακρύζουν θαυματουργά όποτε γίνει δημοσκόπηση. Χρειάζεται νέο συμβόλαιο με τον λαό, δέσμευση, αποφασιστικότητα και ξεκάθαρος στόχος.
Η διαχείριση του πολλαπλού σκανδάλου Novartis είναι ένα crash test για το τι μπορεί τελικώς να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και πόσο αποφασισμένος είναι. Πρέπει επίσης να προσδιορίσει τους όρους δικαιοσύνη, πολιτική, σταθερότητα, αποτελεσματικότητα. Γιατί ο καθένας μπορεί να εννοεί εντελώς διαφορετικά πράγματα με τις ίδιες λέξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα κριθούν από την κοπτοραπτική των όρων για να φτιάξουν το παζλ ενός αόριστου μεσαίου χώρου. Θα κριθούν, και έτσι πρέπει να γίνει, από το πώς χρησιμοποιούν το ψαλίδι.
