Ο Αλέξης Τσίπρας από τη Μυτιλήνη μίλησε για μια ακόμη φορά για τον «άλλο ΣΥΡΙΖΑ». Πώς όμως θα είναι αυτός ο άλλος ΣΥΡΙΖΑ μετά το συνέδριο και τις εσωκομματικές εκλογές; Ποιοι θα τον συγκροτούν και ποιοι θα κληθούν να στελεχώσουν τις θέσεις ευθύνης σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη του προέδρου του ότι θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές;
Για πολλούς, μετά τη φυγή προς τα εμπρός του Αλ. Τσίπρα το βασικό πρόβλημα είναι πόσοι και ποιοι μπορούν να τον ακολουθήσουν. Την Παρασκευή συνεδρίασε για πρώτη φορά το νέο Εκτελεστικό Γραφείο. Επί τάπητος βρέθηκαν το οργανωτικό, οι τομείς ευθύνης εντός του κόμματος, οι χρεώσεις σε όλα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας, οι καμπάνιες για την ακρίβεια και θέματα όπως η ποιότητα της δημοκρατίας και η ελευθερία του Τύπου.
Συνέντευξη στον «αντίπαλο»
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανοίγει εύκολα τα χαρτιά του. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα ονόματα των συνεργατών του. Μέσα όμως από τη νοηματοδότηση των κινήσεων και των δηλώσεών του μπορεί ένας προσεκτικός παρατηρητής να αντιληφθεί την πορεία των πραγμάτων.
Η συνέντευξή του στη διαδικτυακή εκπομπή της Ολγας Τρέμη «Meeting point» του newsbomb.gr ήταν άκρως διδακτική. Ο Αλ. Τσίπρας επέλεξε το γήπεδο του «αντιπάλου» για να πει όσα είπε. Οχι ένα κομματικό έντυπο ή ιστότοπο ούτε καν ένα φιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ Μέσο. Προφανώς αυτό φαντάζει ως προτεραιότητα για τον πρόεδρο προκειμένου να μην περάσει από το μυαλό κάποιων ότι βουτά ξανά στην κομματική επετηρίδα ή δείχνει κάποια επιλεκτική συγγένεια με κάποια ομάδα, τάση ή πρόσωπο εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Κάπως έτσι πρέπει να ερμηνευτεί εκείνο το «Δεν αναγνωρίζω, δεν σκέφτομαι, δεν με απασχολεί η έννοια των ομάδων, των ομαδοποιήσεων και των τάσεων στον τρόπο που θα δουλέψουμε από εδώ και στο εξής… Το μεγαλύτερο καλό που έχουν να κάνουν για το κόμμα είναι είτε να ανασχηματιστούν είτε να ανασυντεθούν είτε να αυτοκαταργηθούν».
Πολιτικά ο Αλ. Τσίπρας ήταν σαφής: «Οταν λέω Αριστερά συμπεριλαμβάνω και τη σοσιαλδημοκρατία» είπε. Για να γίνει ακόμη πιο σαφής: «Εμείς έχουμε μια στρατηγική από την πρώτη κάλπη να εκλεγεί προοδευτική κυβέρνηση… δεν θα κάνει ο κ. Ανδρουλάκης πρωθυπουργό τον Τσίπρα, θα τον κάνει ο λαός».
Το εσωκομματικό τοπίο
Ποιο είναι όμως αυτήν τη στιγμή το εσωκομματικό πεδίο στην Κουμουνδούρου; Υπάρχει η λεγόμενη συνεννόηση της πλειοψηφίας. Πρόκειται για τη σύνθεση διαφορετικών εσωκομματικών δυνάμεων και στελεχών που συνέκλιναν στην υπερψήφιση του σχεδίου για διεύρυνση, ανασυγκρότηση και μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Ο πυρήνας αυτής της πλειοψηφίας ξεκίνησε με την Κίνηση Μελών, τη ΔΗΜΑΡ και τη Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία των Παναγιώτη Κορμά και Γιώργου Παναγιωτόπουλου (πολιτική συνέχεια της Αριστερής Πρωτοβουλίας του αείμνηστου Γιώργου Παναγιωτακόπουλου).
Στη συνέχεια προέκυψε συντονισμός με τις δυνάμεις της ΕΚΙΕΑ του Φώτη Κουβέλη και της Γέφυρας του Νίκου Μπίστη. Σε δεύτερο χρόνο έγινε κατορθωτό να υπάρξει συμπόρευση με τη ΡΕΝΕ των Κοτσακά, Σκορίνη και Ρήγα. Στην πορεία προς το συνέδριο συνέπραξαν μαζί τους και οι δύο πρώην γραμματείς του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
Η πλειοψηφία αυτή, καταφανώς ποικιλόμορφη, συνέκλινε στην υπερψήφιση του μετασχηματισμού του κόμματος αλλά παρουσιάζει και αποκλίσεις, όπως η συμπόρευση των τελευταίων ημερών μεταξύ Ν. Μπίστη και Δημήτρη Τζανακόπουλου. Είναι λοιπόν ερώτημα εάν θα συνεχίσει να πορεύεται ενιαία.
Πάντως τα κεντρικά στελέχη της πρωτοβουλίας λένε ότι οι τάσεις δεν πρέπει να είναι μόνιμες δομές. Συντίθενται και ανασυντίθενται στη βάση των επιδίκων της ιστορικής στιγμής και της συγκυρίας. Αντιδρούν επίσης στον όρο «προεδρικοί» διότι υποτιμά τις υπαρκτές διαφορές, για παράδειγμα για το άνοιγμα του κόμματος. «Οσοι επιμένουν σε αυτό τον όρο» λένε «θέλουν να μας εμφανίσουν ως μια ομάδα που ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τις θέσεις και στηρίζει άκριτα τον πρόεδρο».
Η τάση που κατέθεσε το κείμενο με τίτλο «6+6 προτεραιότητες για τον ΣΥΡΙΖΑ» συγκεντρώνει κάτω από αυτό υπογραφές όπως του Νάσου Ηλιόπουλου, του αδερφού του Δ. Τζανακόπουλου Αντώνη, των στελεχών του γραφείου του Αλ. Τσίπρα Γιάννας Πεππέ και Ελευθερίας Χατζηγεωργίου καθώς και άλλων στελεχών με τις ίδιες θέσεις. Με την τάση αυτή έχουν συγκλίνει η Εφη Αχτσιόγλου και ο Αλέξης Χαρίτσης και πολλοί λένε ότι είχε τις ευλογίες του Δ. Τζανακόπουλου. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου και –μάλλον επειδή ήταν πολύ κοντά στις 5 Απριλίου, ημερομηνία εκλογής των συνέδρων– πολλοί από τους υπογράφοντες δεν κατάφεραν να εκλεγούν σύνεδροι.
Οι γνωρίζοντες λένε ότι για την εκλογή στην Πολιτική Γραμματεία η τάση των 6+6 προχώρησε σε οργανωμένη σταυροδοσία σε συνεργασία με την πλειοψηφία.
Τέλος, υπάρχει η σταθερή αξία στον εσωκομματικό χάρτη –αν και με μειωμένες δυνάμεις–, η Ομπρέλα. Αποτελεί ομαδοποίηση πολλών ετών και συμπεριλαμβάνει εκτός από την τάση των 53 και ιστορικά στελέχη όπως οι Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Ευκλείδης Τσακαλώτος κ.ά. Η στρατηγική που θα ακολουθήσουν τα στελέχη που ακουμπούν στην Ομπρέλα είναι κάτι το οποίο θα διαφανεί προσεχώς. Θα επιλέξουν να έχουν ξεχωριστό στίγμα με καταγραφή διαφωνίας; Θα επιλέξουν και θα επιχειρήσουν να συνθέσουν και να συγκροτήσουν ή να συμμετάσχουν σε μια νέα πλειοψηφία; Ο χρόνος θα δείξει.
