Ο ΤΑΖ τραγουδά κάλαντα στα μνημονιακά, στην κωδικοποιημένη γλώσσα επικοινωνίας της εγχώριας αρτεμοματσικής ελίτ, που ο Παπαδημητρίου τής δίνει νέο νόημα με ακροδεξιά κουραμπιεδόσκονη.
Κείμενο Tάσος Κατρής-Θεοδωρόπουλος
Ρεπορτάζ Παύλος Μεθενίτης
‒Tι θα γράψουμε αυτή την εβδομάδα;
‒Εχω προτάσεις για τον Χ, τον Ψ τον Ω.
‒Mπααα, θέλω κάτι χριστουγεννιάτικο. Για να δω, ποιος είναι αυτός που μοιάζει με κουραμπιέ με σος πετρελαιοπηγής που μου δείχνεις;
‒Τώρα μου κάνεις πλάκα έτσι; Δεν ξέρεις τον Μπάμπη Παπαδημητρίου;
‒Mε την κρίση, αγόρι μου, έχω κόψει τα σκυλάδικα. Σαν να πετάς γαρίφαλα σε τάφο είναι.
‒Ε, τότε αυτός είναι ο άνθρωπός σου. Δημοσιογράφος με άποψη τσάμικου σε μνημόσυνο με κουραμπιεδόσκονη στα κόλλυβα.
‒Για κάνε μου μια σύσταση με τον κύριο, να δω αν θα παίξω σέντερ θρι.
‒Φορ το λένε.
‒Οπως τον βλέπω τον Μπαμπίνο, το θρι του πάει καλύτερα. Λέγε περισσότερα…
Κι εσύ λάμπεις, Μπάμπη μου!
‒Λοιπόν, ο Χαράλαμπος Παπαδημητρίου, γεννηθείς το 1954 στα Εξάρχεια, με σπουδές Οικονομικών στο Παρίσι και μεταπτυχιακά στην Οικονομική Ιστορία και τα Χρηματοοικονομικά, ξεκίνησε την καριέρα του ως κνίτης στην Εσπερία, λέμε τώρα. Το 1983, επί Ανδρέα Παπανδρέου, ανέλαβε διευθυντής του γραφείου Τύπου του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Οικονομίας Κωστή Βαΐτση, αλλά μετά ο Μπάμπης αναβαθμίστηκε στο γραφείο Τύπου του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Κώστα Σημίτη – τον οποίο, παρεμπιπτόντως, έκραξε άγρια ύστερα από χρόνια, αν και ήταν το δεξί του χέρι παλιότερα.
‒Ρε συ, οι αναβαθμίσεις είναι τελικά κάτι σαν αφροδίσιο; Σε ρωτάω γιατί όποιος μας πηδάει περισσότερο συνεχώς αναβαθμίζεται. Και στην τελική, ο υπεύθυνος Τύπου των υπουργών είναι δημοσιογράφος, οικονομολόγος ή λοιμωξιολόγος;
‒«Ο,τι να ’ναι» απαντά ο Μπάμπης, το μεροκάματο να βγαίνει και γι’ αυτό πρώτα πιάνει δουλειά στην Εμπορική Τράπεζα επί Αδαμάντιου Πεπελάση, όπου έφτασε μέχρι διευθυντής. Από εκεί μετατάχθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος, κοντά στον Παπαδήμο. Μετά, όταν ο καιρός είχε ωριμάσει, ο Μπάμπης πάει στο συγκρότημα, ιδιαίτερα στο «Βήμα». Πριν σταθεροποιηθεί ως ο γραβατωμένος «φονιάς» του Αλαφούζου, ο Μπάμπης κάνει το μπαλάκι του πινγκ πονγκ: από το «Βήμα» ο Μπάμπης πήγε στην «Καθημερινή» και ξαναγύρισε στου Λαμπράκη τρεις φορές!
‒Πολλά συγκροτήματα, ρε φίλε, κι όλα σε έκδοση βίνταζ, όπως τότε που λέγανε τα ποπ γκρουπ γιεγιέδες. Αυτός τι γιεγιές είναι;
‒Γιέσμαν, ίσως. Επιφανειακά σταρ τραγουδιστής, αλλά επειδή είναι άφωνος και αμάλλιαγος για τεντιμπόης, έχει πίσω από την κουρτίνα καμιά δεκαριά δασκάλους μουσικής με παιδική χορωδία για να του κάνουν τη φωνή του πιο αγγελικά εφιαλτική.
‒Κατάλαβα, σαν τις τηλεφωνήτριες από τα δικηγορικά γραφεία των τραπεζών που σε ξυπνάνε από τις 7.00 το πρωί, στην αρχή σου μιλάνε ευγενικά και αφού πιστοποιήσουν ότι είσαι εσύ ‒που τους συμφέρει να είσαι‒, αρχίζουν τα μπινελίκια για τα χρωστούμενα.
‒Ξυράφι το πας. Από την Εμπορική, που λέγαμε παραπάνω, ο Μπάμπης πήγε στη Eurobank, για να κάτσει τελικά, σαν κοστουμαρισμένη μπίλια της ρουλέτας της διαπλοκής στον Σκάι του Αλαφούζου και στην «Καθημερινή, όπου και αρθρογραφεί έως τώρα.
Παλιοκομμούνι, θα σε κάνω σαπούνι.
‒Tι ακριβώς κάνει, λέει;
‒Αρθρογραφεί.
‒Σε ποια γλώσσα; Σανσκριτικά; Ή αρθρογραφεί τύπου όπως εσύ ας πούμε σε μεταβατική κατάσταση αριστερού χιπστερισμού και οντολογικής ντίσκο απαξίωσης;
‒Nτίσκο, σίγουρα όχι. Ο μόνος χορός που ο Μπάμπης χορεύει είναι ο ινδιάνικος της βροχής, του στιλ «δεν μας φτύνουν, ψιχαλίζει». Δεν είναι τυχαίο που τον έχουν ονομάσει «το χλομό πρόσωπο», επειδή, όπως είπαμε, δεν έχει συγκεριμένο χρώμα, σχήμα και μέγεθος. Ακόμη και η Χρυσή Αυγή που θέλει να του τάξει λαμπάδα ίσα με το μπόι του έχει πρόβλημα, γιατί το συγκεκριμένο μπόι παθαίνει μεταλλακτικές αυξομειώσεις.
‒Ε τότε, να τον πάνε πυροφάνι. Εχει και τη φαλάκρα, μια χαρά θα λαμπυρίζει αντανακλώντας τις χρυσές φλόγες της Χρυσής Αυγής. Ετσι πρέπει να αναγνωστεί ιστορικά στο μέλλον ο χαρακτηρισμός «λαγός της Χρυσής Αυγής» που του αποδίδεται όταν ο ίδιος μιλά απαξιωτικά για ό,τι δεν φορά γραβάτα και ταγεράκι: οι πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται είναι οι «λάθρο» για τον Μπαμπη, ενώ οι αντιεξουσιαστές και ό,τι αριστερότερο του ΣΥΡΙΖΑ είναι για τον Χαράλαμπο Παπαδημητρίου οι αναρχοάπλυτοι.
‒Λες γι’ αυτό βαθιά μέσα του το σύνθημα που του δίνει ώθηση είναι το «παλιοκομμούνι, θα γίνεις σαπούνι;» Από αλληλεγγύη απέναντι στους άπλυτους;
‒Εδώ δεν μιλάμε για φιλελεύθερο ‒ εδώ μιλάμε για Χατζηαβάτη, για οσφυοκάμπτη, για παρατρεχάμενο, για μαντρόσκυλο, για Κουίσλινγκ, για Τσολάκογλου, για Πήλιο Γούση, για Εφιάλτη. Πολλοί ίσως το είχαν σκεφτεί, αλλά μόνο ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είχε το απύθμενο θράσος να βροντοφωνάξει το 2015 «βάστα γερά, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο!».
‒Ο Μπάμπης, στην πραγματικότητα, δεν είναι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε νεοφιλελεύθερος – είναι φανατικός μπαμπιστής και ένθερμος απόστολος του μπαμπισμού, ο οποίος είναι, ως γνωστόν, το ανώτατο στάδιο του φιλοτομαρισμού.
‒Τώρα κατάλαβα γιατί όποτε βλέπω την «Επιστροφή» με την αρκούδα που ξεσκίζει το οσκαρικό τομάρι του Λεονάρντο ντι Κάπριο λυπάμαι πιο πολύ την αρκούδα νεκρή. Ηταν κι αυτή μια παράπλευρη απώλεια των νέων επικοινωνιακών εφαρμογών.
Σεξ με λοσιόν το παπιγιόν
‒Tι μου θύμισες τώρα… Την αγωγή που του είχε κάνει ο Νίκος Χατζηνικολάου, γιατί ο Μπάμπης τον παρουσίασε ως μέτοχο του ALTER και αφερέγγυο επιχειρηματία και την κέρδισε. Με τις τηλεοπτικές άδειες ο Μπάμπης είχε αφηνιάσει υπερασπιζόμενος τα ανθρώπινα, πολιτικά και βέβαια οικονομικά συμφέροντα των καναλαρχών. Μιλάμε για λαϊκό δράμα: ο Μπάμπης να στηθοδέρνεται σαν την Γκόλφω που της παίρνουν τα παιδιά της. Αχός βαρύς ακούγεται…
‒Kάπως έτσι ήταν και η ταινία με την αρκούδα, πίστεψε με, αν και πιο ρεαλιστική και συγγενική στην περσόνα του Μπάμπη μου φαίνεται εκείνη η σκηνή από την «Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» που ο Νίκος Ξανθόπουλος αντιμετωπίζει έναν έρμο κομπάρσο ντυμένο αρκούδα να παραπατάει από τη ζέστη στο λιοπύρι μέσα στην ακρυλική γούνα.
‒Aνόητε, από αυτήν τη σκηνή, με μουσική υπόκρουση μπαγλαμά, ο Παπαδημητρίου άντλησε έμπνευση για μια άλλη ιστορική ατάκα του: Δελτίο ειδήσεων του Σκάι, Ιούνιος του 2016: «Παιδιά, όποιος μπορεί να μην πληρώνει, να μην πληρώσει…» εννοώντας τους φόρους. Βέβαια, μετά, ακόμη και ο ίδιος ο Μπάμπης και η Σία φρίκαραν και πήγαν να το μαζέψουν, αλλά θέλει η νταρντάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει.
‒Συγγνώμη κιόλας, κι επειδή για να στο παίξω γνώστης, έκανα ένα σκρολ στο ίντερνετ να δω τι είναι τούτος ο άνθρωπος, τελικά τι είναι τούτος ο άνθρωπος και γιατί ασχοληθήκαμε; Το μόνο που είδα στις φωτό ήταν ένας υπάλληλος γραφείου κηδειών με παπιγιόν. Σαν τον Ελμερ Φαντ με προπέλα.
‒Γιατί αφενός η Τσιμτσιλή ψάχνει να βρει αντικαταστάτη για τον ρόλο του Βερύκιου αφετέρου…
‒Αφετέρου;
‒Αφετέρου επειδή πριν καν κυκλοφορήσουμε την εφημερίδας μας, πολλοί καλοί άνθρωποι είχαν ρίξει ζάρια στην αποτυχία μας, εμείς από την καλή μας την καρδιά αποφασίσαμε να τους αποδείξουμε πως «ναι, αποτύχαμε αλλά βελτιωνόμαστε», μετατρέποντας την εφημερίδα σε φάσιοναμπλ λάιφ στάιλ ενδυματικών επιλογών, με πρότυπο το περιβόητο παπιγιόν.
‒Το παπιγιόν είναι σύμβολο καθώς πρέπει αντίστασης στη δηθενιά του και καλά χωρίς γραβάτα ασυμβίβαστου Τσίπρα.
‒Το παπιγιόν στον λαιμό του Παπαδημητρίου είναι απλώς σεξουαλικό βοήθημα, για προσομοίωση πνιγμού, που κάνουν διάφοροι προκειμένου να φτάσουν στην κορύφωση και παράγουν λοσιόν από την ασφυκτική πίεση στον λαιμό.
5 βήματα για να γίνεις Μπάμπης
1.Υιοθετείς ένα όνομα ανάλογο με την προσωπικότητά σου. Καφενετζίδικα αδιάφορο αλλά εντελώς οικείο, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πέρα από τη χαριτωμενιά μιας σαλιωμένης και φθαρμένης μπαλίτσας του τένις σε στόμα σκύλου.
2. Μαθαίνεις από νωρίς να μετατρέπεις την κοινοτοπία σε άποψη, ώστε να μπορεί να είναι εύληπτη από το βασικό κοινό σου που αποτελείται συνήθως από παρατημένους σε άσυλα γέροντες που είναι σίγουροι ότι τους βλέπεις κι εσύ και λένε «καλησπέρα» στην οθόνη.
3. Με έναν σατανικό τρόπο έχεις γράψει μέσα στο μυαλό σου βιβλίο που συνδυάζει «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν (που ήταν τσιτσίδι, αλλά κανείς δεν του το έλεγε) με τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι. Δεν το εκδίδεις, το «εκδύνεσαι».
4. Εννοείται πως ξεκινάς την καριέρα σου σαν κνίτης. Είναι κάτι σαν το διάβασμα, αριστερά προς δεξιά ειδικά όταν διαβάζεις το «Ο αγών μου». Η αριστερή μήτρα είναι φτιαγμένη για τον νεοναζιστικό πόθο που δικαιολογεί την παπαρολογία σου με οιδιπόδειο.
5. Από παιδί είχες προσευχή το «μεταξύ των στραβών βασιλεύει ο μονόφθαλμος». Μετά σου έβαλαν γυαλιά και συνειδητοποίησες ότι σε μια περίοδο ανύπαρκτων σχολιαστών με αντίκρισμα καλύπτεις κενά σαν κομπάρσος που τον έχουν πείσει πως είναι σταρ.
ΑΥΤΟΒΟΥΛΟ ΨΥΧΟΛΟΥΜΠΑΓΚΟ
Για τον Μπάμπη η Τζοκόντα είναι απλά τσόντα
Ψυχολογεί ο Χάνιμπαλ Λέκτορ (πτυχίο πι ειτς ντι μπουκατόνε)
Ενας φίλος μου, φτυστός σαν τα μούτρα μου, πήρε Ι5 από τον στρατό με δικαιολογία «αναφερόμενη χρήση ψυχοτροπικών ουσιών», «διαταραχή ταυτότητας φύλου», «οριακή διαταραχή προσωπικότητας». Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου αποκλείεται να έχει πάει στρατό. Το «διαταραχή ταυτότητας φύλου» δεν σημαίνει ότι τα βράδια ντύνεται τραβεστί. Σημαίνει πως είναι ό,τι πιο ασέξουαλ μπορεί κανείς να δει με αμφισεξουαλικό χαμόγελο Τζοκόντας σε τσαλακωμένο ασημόχαρτο περιτύλιγμα ληγμένου «σοκολατακίου». Η «αναφερόμενη χρήση ψυχοτροπικών ουσιών» επ’ ουδενί υπονοεί εκ μέρους μου τη συμμετοχή του σε παράνομες πράξεις χρήσης ουσιών.
Αντιθέτως, δηλώνει τη βαθιά μου ανησυχία για το πώς ένας άνθρωπος που δεν ξέρει καν τι σημαίνει μπάφος έχει μονίμως βλέμμα μαστούρας σαν διαφήμιση γιαουρτιού με πρωταγωνίστρια αγελάδα. Μεγάλο το βοσκοτόπι που κινείται ο ασυγκράτητος δημοσιογράφος, πού να ξέρει ο έρμος τι χορτάρια μασά και λογικοί οι κίνδυνοι που με θάρρος ξεπερνά σκορπίζοντας ταυτόχρονα ‒για άμυνα‒ νάρκες σε σχήμα γλειφιτζουριού ώστε αν δεν σκάσει ο εχθρός του, τουλάχιστον να μπορεί να τον γλείψει. Το «οριακή διαταραχή προσωπικότητας» είναι το θέμα που διχάζει την επιστημονική κοινότητα, με βασικό αντικείμενο διαφωνίας των ειδικών το πώς προσδιορίζεται η λέξη «όριο» στην περίπτωση του κ. Παπαδημητρίου. Πιθανότατα σαν φράχτης γύρω από το λιβάδι με τα περίεργα παραισθησιογόνα χόρτα.
