O αετός με τις μακριές φτερούγες του είναι προορισμένος να πετάει ψηλά και να ανεβαίνει στις βουνοκορφές, ενώ ο ιπποπόταμος με το δυνατό και υπέρβαρο σώμα του προορίζεται να κολυμπάει και να κυλιέται στις λάσπες.
Η θεωρία του Δαρβίνου για την καταγωγή των ειδών εξηγεί γιατί ορισμένα είδη που προσαρμόζονται στη φυσική εξέλιξη επιβιώνουν έναντι κάποιων άλλων που δεν τα καταφέρνουν και αφανίζονται.
Σε καμία περίπτωση όμως η διαδικασία της φυσικής επιλογής δεν ισχυρίζεται ότι ένας αετός μπορεί να καταφέρει να κυλιέται στις λάσπες ή ένας ιπποπόταμος να πετάξει στις βουνοκορφές. Το κόμμα της ΝΔ ως αντιπολίτευση με περισσή ευκολία κυλίστηκε στον εθνικιστικό βούρκο και επιδόθηκε σε μια επικίνδυνη προσπάθεια αποδόμησης της κυβέρνησης χωρίς να επιδιώξει ούτε μία φορά τη συνεννόηση επί των εθνικών θεμάτων, κατηγορώντας μάλιστα τον τότε υπουργό των Εξωτερικών για επικίνδυνους ελιγμούς και πετάγματα που εγκυμονούν μεγάλες εθνικές καταστροφές.
Ως κυβέρνηση όμως –με στροφή 180ο– υιοθέτησε απολύτως τη συμφωνία «εθνικής προδοσίας» με τη Β. Μακεδονία και κάποιους από τους «καταστροφικούς» εθνικούς χειρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόμενη ότι οι συνθήκες πλέον έχουν άρδην αλλάξει.
«Το να λες τα αντίθετα από αυτά που έλεγες χθες και να ισχυρίζεσαι ότι έχεις και τις δύο φορές δίκιο, αν δεν είναι σχιζοφρένεια, είναι απύθμενο θράσος» έγραφε τότε ο Αρκάς, για να έρθει ωστόσο η ΝΔ ως κυβέρνηση με την πολιτική της να τον δικαιώσει πλήρως παρά την τωρινή του αφωνία.
Οταν ο Νίκος Κοτζιάς ως υπουργός Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο του 2018 είχε προαναγγείλει την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο από τα 6 στα 12 μίλια, ξεσηκώθηκε μεγάλος κουρνιαχτός από τους «άριστους των αρίστων» της ΝΔ, με κατηγορίες για «τεράστιο λάθος» και «πρωτοφανή επιπολαιότητα».
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος –με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο– δήλωνε τότε ότι μια «τέτοια ενέργεια τμηματικής επέκτασης θα υπέσκαπτε τις θεμελιώδεις θέσεις της εξωτερικής μας πολιτικής και θα έδινε τη δυνατότητα στην Τουρκία να επιμείνει ότι στο Αιγαίο δεν μπορεί να εφαρμοστεί πλήρως το δίκαιο της θάλασσας διότι (σε αντίθεση με το Ιόνιο) είναι ειδική περίπτωση».
Η Ντόρα Μπακογιάννη εξηγούσε ότι «οι αποσπασματικές επιμηκύνσεις της αιγιαλίτιδας ζώνης αποτελούν επιπολαιότητα εξαιρετικά βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας», ο Βασίλης Κικίλιας ξιφουλκούσε με την επέκταση γιατί «δεν γίνεται έτσι σοβαρή εξωτερική πολιτική, δημιουργώντας τετελεσμένα κατ’ αποκοπή και προσχωρώντας στην επιχειρηματολογία της Τουρκίας, που μιλάει για ειδικό καθεστώς στο Αιγαίο».
Στο ίδιο μήκος κύματος είχαν κυμανθεί και οι επιθετικές δηλώσεις του Αδωνη Γεωργιάδη, του Θανάση Πλεύρη αλλά και του καθηγητή (νυν βουλευτής της ΝΔ) Αγγελου Συρίγου, που τόσο σε άρθρο του όσο και σε τηλεοπτική του παρέμβαση επέμενε ότι «η επέκταση των υδάτων στο Ιόνιο επιβεβαιώνει την τουρκική θέση».
Σήμερα (22 μήνες μετά) η εφαρμογή ακριβώς αυτής της πολιτικής από την κυβέρνηση –με την κύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας με την Ιταλία για την ΑΟΖ– έγινε εθνικά επωφελής γιατί «μεγαλώνει η Ελλάδα, ενώ οι Τούρκοι αντιδρούν σπασμωδικά βλέποντας τη χώρα μας να ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα».
Το 2018 ο Αντώνης Σαμαράς εξαπέλυε δηλητηριώδεις αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο κατηγορούσε ότι «δεν έχει κόκκινες γραμμές. Ο,τι του ζητάνε τους το δίνει. Η υποχωρητικότητα που δείχνει –σε ισχυρούς αλλά και ανίσχυρους γείτονες– δεν έχει προηγούμενο».
Σήμερα όλη η ΝΔ (και ο Σαμαράς) ψήφισε την κύρωση της συμφωνίας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ που προβλέπει μειωμένη επήρεια σε νησιά όπως η Κρήτη, ενώ αφήνει εκτός τη μισή Ρόδο, ολόκληρο το Καστελόριζο καθώς και όλη την περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού. Ο δε αρμόδιος υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Δένδιας δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι «τα λεχθέντα περί μειωμένης επήρειας αποτελούν μια… θεολογική συζήτηση»!
Οι πολιτικές που ισοδυναμούσαν με ιπποπόταμο στη λάσπη μεταλλάχτηκαν σε αετό των βουνοκορφών του Ολύμπου. Μόνο αν πιστεύει κανείς στις παραδόσεις μπορεί να δεχτεί ως πραγματικότητα τον μύθο: «Το αντίδωρο [της εξουσίας] που γεύτηκε ένας ποντικός τού έδωσε φτερά και μεταμορφώθηκε σε νυχτερίδα».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος