Αν ο Αδωνης δεν ήταν ο Αδωνης και (κυρίως) αν ο Αδωνης λειτουργούσε με τα αντανακλαστικά ενός αθώου που κατηγορείται άδικα, πλην όμως αντιλαμβάνεται ότι υπηρέτησε σε ένα πόστο που τον υποχρεώνει σε δημόσιο έλεγχο, τότε τα πράγματα θα έπρεπε να είναι περίπου έτσι:
Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου Novartis και την εμπλοκή του ονόματός του, ο πρώην υπουργός Υγείας μπορούσε να καλέσει μια συνέντευξη Τύπου για να δώσει τις δικές του εξηγήσεις ενώπιον δημοσιογράφων χωρίς λογοκρισία. Μια συνέντευξη δηλαδή όπου θα έμπαιναν πραγματικά ερωτήματα και δεν θα ήταν τηλεοπτική μεταφορά του δείπνου της προηγούμενης βραδιάς με κάποιον Αρη ή κάποιον Μπάμπη. Η κάμερα θα στηνόταν πάνω σε τρίποδο και οι δημοσιογράφοι θα έπαιρναν ένας ένας τον λόγο για να λάβουν τις απαντήσεις τους. Ετσι γίνεται με τα πολιτικά πρόσωπα σε όλο τον κόσμο. Δίνουν συνέντευξη Τύπου για να εξηγήσουν και όχι για να δείξουν την υγρασία στο σπίτι και το συζυγικό κρεβάτι.
Σε αυτήν τη συνέντευξη Τύπου ο Αδωνης θα έπρεπε να διαβεβαιώσει το κοινό και τους δημοσιογράφους ότι αντιλαμβάνεται πως υπάρχει μια έρευνα του FBI στην Αμερική για τη Novartis και είναι λογικό η έρευνα να αφορά και την περίοδο που ήταν υπουργός. Στη συνέχεια θα έπρεπε να απαντήσει –χωρίς περιστροφές και το γνωστό «ναι, αλλά οι άλλοι…» που συνηθίζει να χρησιμοποιεί– πώς γίνεται στα εσωτερικά έγγραφα της Novartis να υπάρχει σχεδιασμός να κυκλοφορήσουν σε δέκα μήνες δέκα νέα φάρμακα της πολυεθνικής μέσω των ανθρώπων που έχει στην κυβέρνηση και ο Αδωνης Γεωργιάδης να είναι αυτός που τελικά υλοποιεί το σχέδιο.
Να απαντήσει επίσης πώς γίνεται ο επικεφαλής της Novartis στην Ελλάδα να του στέλνει email με το οποίο του δίνει εντολές για το τι πρέπει να κάνει στο υπουργείο. Θα έπρεπε να απαντήσει για όσα τον κατηγορούν μάρτυρες που έχουν καταθέσει με το όνομά τους στον εισαγγελέα και όχι ανώνυμα ότι μπούκαρε στην επιτροπή κοστολόγησης φαρμάκου και άλλαζε τις τιμές υπέρ της Novartis. Θα έπρεπε όμως πρωτίστως να απαντήσει πώς γίνεται διάφοροι σύμβουλοί του να κατονομάζονται στα έγγραφα του FBI ως ενεχόμενοι στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Με τη σειρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν δεν ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα έπρεπε να δηλώσει σαν φιλελεύθερος και φιλαλήθης πολιτικός πως σέβεται το γεγονός ότι είναι σε εξέλιξη μια σοβαρή έρευνα στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα και θα περιμένει τα αποτελέσματά της για να πράξει ως υπεύθυνος ηγέτης. Οσο δε διαρκεί αυτή η έρευνα θα ζητούσε από τον Αδωνη Γεωργιάδη να απέχει από τις πολιτικές του δραστηριότητες διακριτικά για να μην αφήσει σκιές στο κόμμα.
Αλλά ο Αδωνης είναι Αδωνης, ο Μητσοτάκης είναι Μητσοτάκης και η αγκινάρα παραμένει αγκινάρα. Δεν συνέβη τίποτε από όλα αυτά. Ο Αδωνης έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια (όλα φιλικά φυσικά) και φροντίζει να δείχνει πόσο ζορισμένος είναι. Το δεδομένο μιας έρευνας που δεν ξεκίνησε από την Τουλουπάκη ή τον Τσίπρα αλλά από το FBI το εμφανίζει ως σκευωρία. Τα στοιχεία αυτής της έρευνας επιχειρεί να τα αποδομεί μέσα από τη συστηματική απαξίωση των προστατευόμενων μαρτύρων. Αν ανατρέξει κανείς στις δηλώσεις του Αδωνη και των εμπλεκομένων τα τελευταία δύο χρόνια, θα διαπιστώσει το συστηματικό χτύπημα των μαρτύρων αλλά και του νομικού πλαισίου που προβλέπει να υπάρχουν προστατευόμενοι μάρτυρες, το οποίο μάλιστα (φευ) είναι έργο Σαμαρά.
Το πρώτιστο μέλημα ήταν να συκοφαντήσουν τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων και να εμφανίσουν τους μάρτυρες ως ανώνυμους κουκουλοφόρους. Κρύβουν ότι δεν πρόκειται για κουκουλοφόρους ή ανώνυμους, αλλά για ανθρώπους που προσήλθαν στην εισαγγελία με το πραγματικό τους όνομα και την ταυτότητά τους, τα οποία στη συνέχεια αποκρύπτονται για λόγους ασφάλειας. Για να μην έχουν δηλαδή την κατάληξη των μαρτύρων του «Noor 1», για παράδειγμα, που αποδείχθηκαν… φιλάσθενοι.
Δεν είναι όμως μόνο η έλλειψη ουσιαστικών απαντήσεων σε όσα έχουν αποκαλυφθεί και η προσπάθεια αποδόμησης των μαρτύρων. Είναι και η χρήση των θεσμών και των κοινοβουλευτικών οργάνων για να ακυρωθούν νόμοι και να λειτουργήσει η προανακριτική επιτροπή της Βουλής ως εργαλείο παράκαμψης της νομιμότητας. Η προανακριτική της Βουλής, η οποία έχει ρόλο εισαγγελέα πρωτοδικών, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την Εισαγγελία Διαφθοράς, όπου επικεφαλής είναι εισαγγελέας εφετών, ούτε τα όργανα του Αρείου Πάγου. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να καταργήσει τη διάκριση των εξουσιών. Ούτε η Βουλή ούτε τα όργανά της είναι πολιορκητικός κριός της πολιτικής στη Δικαιοσύνη.
Αυτήν τη στιγμή το ήθος αυτών που μεθοδεύουν όσα μεθοδεύουν, οι απειλητικές μεταξύ τους σχέσεις και μια σειρά από εσωτερικούς πολιτικούς εκβιασμούς που εξελίσσονται μέσα στη ΝΔ σπρώχνουν τη χώρα σε θεσμική εκτροπή. Ο Μητσοτάκης για να ικανοποιήσει τον Σαμαρά έστησε μια προανακριτική επιτροπή και καταλήγει να εκβιάζεται πολιτικά από τον Αδωνη και τον πρώην πρωθυπουργό αναπαράγοντας τα δικά του αδιέξοδα. Μπορεί η προσπάθεια στοχοποίησης του Τσίπρα μέσω των δηλώσεων του Αδωνη και οι απειλές ότι θα βρεθεί κατηγορούμενος να βολεύουν προσωρινά τον τωρινό πρωθυπουργό για να ξεφύγει από την ασφυκτική ατζέντα σοβαρών προβλημάτων, ωστόσο ο πρώτος που θα την πληρώσει είναι ο ίδιος. Αν το κόμμα του προχωρήσει με την άδειά του στην ανθρωποφαγία και στον πολιτικό κανιβαλισμό, τότε μοιραία θα αντιμετωπίσει τους κανίβαλους και τα θηρία που θα έχει δημιουργήσει. Σύντομα.
ΥΓ.: Επειδή η Ιστορία διδάσκει, καλό είναι να θυμηθούμε ότι τον Αδωνη δεν τον κατηγόρησε κανένας Τσίπρας. Αντιθέτως, τον κατηγόρησε –όπως και τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον Θάνο Πλεύρη– ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης σε μια αντιπαράθεση με κοσμητικά επίθετα για «νταβατζήδες» και «μπροστάρηδες». Είχε πει ο τότε υπουργός Αμυνας ότι ο Καρατζαφέρης ως αρχηγός του ΛΑΟΣ τον εκβίαζε υπέρ συμφερόντων εμπόρων όπλων και επειδή εκείνος δεν ενέδωσε, ο Αδωνης Γεωργιάδης με τον Θάνο Πλεύρη τού υπέβαλαν ερωτήσεις στη Βουλή για συγκεκριμένα οπλικά συστήματα. Προφανώς είναι κι αυτό σκευωρία, για την οποία όμως ο Αδωνης δεν άνοιξε το στόμα του.
