Η ΕΛΣΤΑΤ ανέδειξε τον δημογραφικό όλεθρο. Tο 2022 καταγράφηκαν 76.541 γεννήσεις έναντι 140.801 θανάτων. Σχεδόν δύο θάνατοι αντιστοιχούσαν σε μία γέννηση. Πρόκειται για στατιστικά περιόδου πολεμικής σύρραξης και όχι ειρήνης. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, το 2050 η Ελλάδα θα έχει μόλις 7,5 εκατ. γηγενείς. Τα πράγματα δυστυχώς χειροτερεύουν. O Αδωνης Γεωργιάδης περνά τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις μόνο με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ, καθιερώνοντας το 13ωρο ως όριο ημερήσιας απασχόλησης. Είναι το σήμα στους μισθωτούς: «Είτε προσαρμόζεσαι στις συνθήκες ακρίβειας που εμείς δημιουργήσαμε για να αισχροκερδούν οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς είτε πεθαίνεις».
Στην ουσία για να επιβιώσει μια οικογένεια θα πρέπει να εργάζονται και οι δύο γονείς και ο ένας τουλάχιστον 13ωρα. Είναι η ταφόπλακα που έβαλαν στην οικογένεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αδ. Γεωργιάδης. Προφανές είναι ότι το έπραξαν προκειμένου οι όμιλοι επιχειρήσεων να μειώσουν και άλλο το μοναδιαίο κόστος εργασίας μέσω της χορήγησης ρεπό αντί αμοιβής – δεν τους έφτανε η μείωση των ετήσιων αποδοχών κατά 20% με την καθιέρωση του ελαστικού οκταώρου τον Ιούλιο του 2021. Τώρα μπορούν να εμφανίζουν τον ίδιο εργαζόμενο ως προσληφθέντα σε δύο διαφορετικά ΑΦΜ του ίδιου εργοδότη για να μην πληρωθούν οι υπερωρίες.
Ομως κάθε τέτοια κίνηση έχει «παράπλευρες απώλειες», για να μιλήσουμε με στρατιωτικούς όρους. Για παράδειγμα, το ελαστικό οκτάωρο Χατζηδάκη με τις τσάμπα υπερωρίες και τον ελεύθερο χρόνο για τις ελιές έφερε μαύρες τρύπες στην αγορά. Στον κατασκευαστικό κλάδο αριθμούνται πάνω από 200.000 κενές θέσεις εργασίας, στον τουρισμό πάνω από 100.000 και στον κλάδο των εργατών γης λίαν προσφάτως εκδηλώθηκε η πρόθεση νομιμοποίησης 300.000 μεταναστών για να εργαστούν στα χωράφια έναντι πινακίου φακής.
Κόστος ζωής
Ας μιλήσουν οι αριθμοί… Εχει υπολογιστεί ότι για έναν Αθηναίο –το κόστος ζωής στην επαρχία, εξαιρουμένης της μετακίνησης, έχει φτάσει να είναι μεγαλύτερο λόγω του μεταφορικού κόστους των προϊόντων και των ενοικίων, ειδικά στις τουριστικές περιοχές– το μηνιαίο κόστος διαβίωσης ανέρχεται σε περίπου 850 ευρώ αν κάποιος διαθέτει αυτοκίνητο:
• Ενοίκιο μικρής γκαρσονιέρας: 350-400 ευρώ
• Σουπερμάρκετ: 200 ευρώ
• Ρεύμα: 80 ευρώ
• Υδρευση: 10 ευρώ
• Επικοινωνία (τηλέφωνο – ίντερνετ): 23-35 ευρώ
• Εξοδα μετακίνησης με μέσα μαζικής μεταφοράς: 30 ευρώ και για υγρά καύσιμα 160 ευρώ. Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι αυτός ο μισθωτός ζει μόνο για να εργάζεται, καθώς αν προσθέσουμε έξοδα ψυχαγωγίας, το κόστος αυξάνεται κατά περίπου 100 ευρώ. Αν βέβαια προστεθεί και ένα κρυφό κόστος, το κόστος διαβίωσης χωρίς αξιοπρέπεια, εύκολα προσεγγίζει τα 1.000 ευρώ. Προσοχή, αυτά αφορούν έναν εργαζόμενο.
Αντίστοιχα σε μια οικογένεια με δύο παιδιά όλα αυτά σχεδόν διπλασιάζονται, μιας και τα παιδιά έχουν περισσότερες ανάγκες (φροντιστήρια, δραστηριότητες κ.λπ.). Ποιος είναι όμως ο μέσος μισθός στην Ελλάδα; Οπως προκύπτει, αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στα 1.180 ευρώ μεικτά. Τα καθαρά είναι 937,91 ευρώ. Είναι προφανές ότι βρίσκονται κάτω από τα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης. Ποια είναι η συνεισφορά των κοινωνικά ευαίσθητων Μητσοτάκη και Γεωργιάδη; Συμπυκνώνεται στο «προσαρμόζεσαι ή πεθαίνεις και για να μην πεινάσεις δούλευε 13 ώρες ημερησίως».
Αν λοιπόν προσθέσουμε στο 13ωρο επιβίωσης του μέσου μισθωτού και δύο ώρες για τη μετακίνησή του, φτάνουμε στο 15ωρο. Αν συνυπολογίσουμε και τον απαραίτητο εξάωρο ύπνο ώστε να αντέξει το άχθος της επόμενης ημέρας, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μένουν μόλις δύο ώρες να αφιερώσει ο μέσος μισθωτός στην ανατροφή των παιδιών του. Ετσι όμως προκύπτει η «παράπλευρη απώλεια» που γιγαντώνει την έλλειψη γεννήσεων – τον δημογραφικό όλεθρο που έζησε η χώρα το 2022.
Τελικά προκύπτει εναργώς και προδήλως το συμπέρασμα ότι η ΝΔ και μαζί οι Μητσοτάκης και Γεωργιάδης βλάπτουν σοβαρά τον θεσμό της οικογένειας!
Δολοφονία της οικογένειας
Παρότι η ΓΣΕΕ εν συνόλω κοιμάται –πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η στάση του προέδρου της Γιάννη Παναγόπουλου, ο οποίος κάνει λόγο για ήσσονος σημασίας αλλαγές;–, κάποιοι αγρυπνούν. «Μέχρι τις 19.00 τα παιδιά θα είναι μόνα τους, με ό,τι συνεπάγεται για τη διαπαιδαγώγηση, την εκπαίδευση και την παιδεία τους. Γνωρίζω παιδιά δημοτικού που μένουν τρεις και τέσσερις ώρες μόνα τους χωρίς επίβλεψη. Είναι αφημένα και εξαρτημένα από το διαδίκτυο» είναι η τοποθέτηση του Μανώλη Μπεμπένη, γγ του Συλλόγου Εργαζομένων Τράπεζας Πειραιώς και επί χρόνια μέλους διοίκησης της ΓΣΕΕ. «Ολα αυτά θα δημιουργήσουν προβλήματα στο δέσιμο της οικογένειας και στον ποιοτικό χρόνο που θα έχουν ως οικογένεια» καταλήγει.
Το θέμα της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής των μισθωτών θίγει η Σταυρούλα Παπαδημητρίου, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, επιθεωρήτρια εργασίας και πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Επιθεώρησης Εργασίας. Επισημαίνει ότι «δουλεύουμε για να ζήσουμε, όχι για να επιβιώσουμε. Η ζωή θέλει ολοκληρωμένους ανθρώπους, πολίτες να μπορούν να συμμετέχουν στα κοινά, οικογένειες με κοινωνική και συναισθηματική ζωή». Για τη Στ. Παπαδημητρίου «ο υπουργός Εργασίας ξηλώνει εργασιακά δικαιώματα τα οποία έχουν σχεδιαστεί επειδή οι άνθρωποι δεν δουλεύουν μόνο για το ζην αλλά και για το ευ ζην».
Αναλύοντας την παραπάνω σκέψη εξηγεί στο Documento ότι η αξία της ίδιας της ζωής υποβαθμίζεται, αφού για ποιοτική ζωή απαιτούνται οκτώ ώρες ανάπαυσης, οκτώ ώρες κοινωνικής ζωής και οκτώ ώρες δουλειάς. «Δουλεύοντας οκτώ ώρες οι άνθρωποι δεν κερδίζουν αρκετά χρήματα για να επιβιώσουν και να ζήσουν. Αντί για αύξηση των μισθών, ο υπουργός προτείνει ως λύση να δουλέψουμε 13 ώρες ή 15 ή όσο αντέχουμε ή να κάνουμε και δεύτερη δουλειά, γιατί έτσι κι αλλιώς αναγκαζόμαστε να το κάνουμε παράνομα. Με το νομοσχέδιο αυτό θα μας επιτρέπει να το κάνουμε νόμιμα» αναφέρει η ίδια.
Κίνδυνος από το 13ωρο
Οι συνθήκες θα είναι τραγικές ακόμη και για το ίδιο το ζευγάρι αφού, όπως χαρακτηριστικά διερωτάται η Στ. Παπαδημητρίου, «δύο άνθρωποι εξαντλημένοι από τα 13ωρα πώς να μιλήσουν με ηρεμία, πώς να μοιράσουν τις δουλειές; Θα δούμε και την οικογενειακή βία να αυξάνεται και με την υποτίμηση των ρόλων των φύλων».
«Κάποιος που δουλεύει πολλές ώρες έχει πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για εργατικό ατύχημα. Ολοι οι συντελεστές που έχουν μετρηθεί όσον αφορά τις επιπτώσεις της εργασίας στην ασφάλεια και την υγεία αφορούν το οκτάωρο και όχι τις 13 ώρες ημερησίως» παρατηρεί η Στ. Παπαδημητρίου. «Ενας εργαζόμενος δεν θα ξέρει τι πρόγραμμα έχει, πώς θα βάλει σε τάξη τη ζωή του, πώς θα μοιραστεί το ζευγάρι τις οικογενειακές ανάγκες, πώς θα χαρεί το ζευγάρι, πώς θα έχουν ποιοτικό χρόνο να περάσουν με το παιδί τους. Η βασική θεωρία του νομοσχεδίου είναι “δούλεψε όσο αντέχεις για να ζήσεις”. Είναι σαν να βάζει ένα Χ στην έννοια του ευ ζην» καταλήγει.
Διαβάστε επίσης: Αδωνης Γεωργιάδης: Μασκαράς
Ο Άδωνης Γεωργιάδης νομοθετεί ποινές φυλάκισης για απεργούς που παρεμποδίζουν απεργοσπάστες
Κυβέρνηση Μητσοτάκη και Άδωνης ανοίγουν την «Κερκόπορτα» στα εργασιακά (Video)
Αδωνης Γεωργιάδης: Καπετάνιος στη μαύρη γαλέρα
