Νοτιοαφρικανός δημοσιογράφος ετών 81, που έχει περάσει 85 φορές (!) το φαράγγι της Σαμαριάς στέλνει επιστολή σε αρθρογράφο των Χανιώτικων Νέων και υμνεί την Κρήτη, και το φαράγγι, ετοιμάζοντας το βιβλίο του με θέμα τη Σαμαριά.
«Αγαπητέ Κε Πλυμάκη,
Το όνομά μου είναι Ντέιβιντ Χοετς. Σας χαιρετώ. Οι ελάχιστες γνώσεις μου Ελληνικών δεν μου επιτρέπουν να διαβάσω τα βιβλία σας. Αλλά οι τίτλοι, οι λεζάντες και οι φωτογραφίες από μόνες τους αντικατοπτρίζουν την αξιοθαύμαστη και εμπνευσμένη σχέση με τα βουνά σας.
Και εγώ επίσης ετοιμάζομαι να πατήσω τα 81 και επίσης αγαπώ το φαράγγι της Σαμαριάς. Έχω περπατήσει το φαράγγι 85 φορές – 2 εκ των οποίων στα 80 μου χρόνια Γράφω τώρα ένα βιβλίο με τίτλο «Η Σαμαριά κι εγώ – μία ιστορία αγάπης».
Η σχέση μου με το φαράγγι είναι κάπως διαφορετική από τη δική σας. Εν περίληψη:
•Είμαι από το κράτος της Νότιας Αφρικής, δημοσιογράφος. Η σύζυγός μου, Μαρία, κατάγεται από Κρητικούς γονείς, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κένυα της ανατολικής Αφρικής.
•Το 1973, όταν τα πεθερικά μου έφυγαν από την Κένυα για να ζήσουν σαν συνταξιούχοι πια πίσω στα Χανιά, περάσαμε τα Χριστούγεννα μαζί τους εδώ στα Χανιά. Είχαμε ακούσει για το φαράγγι που ήταν κάτι πολύ αξιόλογο για την Κρήτη και έτσι πήραμε ένα ταξί να μας πάει στον Ομαλό για να ρίξουμε μια ματιά και να το δούμε. Το μυστήριο του μέρους εκείνου, μας καθήλωσε και μας κέρδισε. Έπρεπε να το περπατήσουμε.
•Το 1981 ήμουν διευθυντής σε ένα οργανισμό που λεγόταν “Οργάνωση για την Συνταξιοδότηση”. Σκοπός του ήταν να δείξει και να μάθει στους ανθρώπους που εργάζονταν ότι η συνταξιοδότηση δεν ήταν το τέλος αλλά μια καινούργια αρχή. Με σωστό σχεδίασμά και εκτέλεση, η δική τους λεγάμενη “Τρίτη Ηλικία” θα μπορούσε να γίνει η πιο δημιουργική, η πιο ανταποδοτική φάση περίοδος της ζωής τους και να τους προσφέρει τη μεγαλύτερη ανταμοιβή της ζωής τους.
•Για να ενθαρρύνουμε ανθρώπους 50 – 70 ετών να υψώσουν τους στόχους τους και να αποκτήσουν καλύτερη φυσική κατάσταση, έβαλα στο πρόγραμμα πεζοπορικές εκδρομές στην Ελλάδα, με το φαράγγι της Σαμαριάς να είναι το βασικό κομμάτι του προγράμματος (τα γκρουπ μας τελικά έκαναν επίσης ορειβασία και στον Ψηλορείτη, Δίκτη, Παρνασσό και Όλυμπο).
•Κατά τη διάρκεια των περισσότερων ετών για το επόμενο τέταρτο του αιώνα (για τα επόμενα 25 χρόνια) έφερνα γκρουπ μεσηλίκων και μεγαλύτερων ανθρώπων, από 7.000 χιλιόμετρα μακριά, τη Νότιο Αφρική, για να περπατήσουν το φαράγγι. Μερικοί από αυτούς ήρθαν πολλές φορές. Μετά τη διάσχιση του φαραγγιού, περπατούσαμε έως τη Χώρα Σφακίων ή μέναμε μερικές μέρες στο Λουτρό – πολύ δημοφιλές μέρος για εμάς.
•Το 2014 η Μαρία κι εγώ περπατήσαμε τη Σαμαριά ως το Λουτρό με την 35 ετών εγγονή μας και το σύζυγο της.
•Το πρόγραμμά μας να ενθαρρύνουμε ανθρώπους για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή μετά τα 60, έφερε αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Το βιβλίο μου θα περιγράφει περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν χηρέψει οι οποίοι δεν είχαν κάνει πεζοπορία ποτέ πριν και των οποίων η εμπειρία τους με τη Σαμαριά και την Ελλάδα ξαναξύπνησε τον ενθουσιασμό τους για τη ζωή.
•Στα τέλη του 2003, η Μαρία κι εγώ ήρθαμε να μείνουμε μόνιμα στα Χανιά. Τότε ήμουν 67 ετών πολύ μεγάλος για ορειβασία αλλά όχι πολύ για να συνεχίσω να πεζοπορώ στο φαράγγι και η Μαρία και εγώ μπορούσαμε ακόμα να πεζοπορούμε σε διαδρομές έως 20 χιλιόμετρα.
•Το βιβλίο μου περιλαμβάνει τις παραπάνω ιστορίες. Περιγράφει το σύστημα υποστήριξης που κάνει την πεζοπορία στο φαράγγι της Σαμαριάς τόσο δημοφιλή για τους τουρίστες και μια εμπειρία που θα τους μείνει αξέχαστη. Έχει στοιχεία και αναφορές για το φαράγγι και τους ήρωές του, από το παρελθόν αλλά και από το παρόν. Αναφέρεται και σε ιστορίες των οδηγών – ξεναγών του φαραγγιού (γνωρίζετε ότι υπάρχουν οδηγοί – ξεναγοί που το έχουν περάσει πάνω από 2.000 φορές;!! – και επίσης ότι πέρυσι ο Thomas Ostermann πέρασε τη Σαμαριά 148 συνεχόμενες ημέρες;;!!) και περιλαμβάνει ανθρώπινα, αστεία και δραματικά γεγονότα.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά;
Στα μισά ενώ έγραφα το βιβλίο μου, συνειδητοποίησα ότι κινδύνευα να δώσω την εντύπωση ότι η Σαμαριά είναι ένα “τουριστικό” φαράγγι – που ΔΕΝ είναι. Είναι ένα ζωτικό και σημαντικό κομμάτι της καρδιάς και της ψυχής της Κρήτης.
Αυτή η συνειδητοποίηση με έφερε στον ΕΟΣ Χανίων. Με τη βοήθειά τους μπορώ τώρα να εξηγήσω πώς και σε πόσο μεγάλο βαθμό οι Κρητικοί χρησιμοποιούν και δίνουν αξία στο πιο διάσημο φαράγγι τους τι πρωτοποριακοί και ρηξικέλευθοι πεζοπόροι που είναι!
Στον ΕΟΣ Χανίων μου είπαν για εσάς, μου έδειξαν κάποια βιβλία σας.
Σαν αποτέλεσμα, γράφω τώρα ένα κεφάλαιο που αναφέρεται στη σχέση των Κρητικών με το Φαράγγι τους και τα βουνά τους, με τίτλο “The Real Thing” («τα αληθινά γεγονότα»)
Με όλο το σεβασμό κε Πλυμάκη, προς χάριν της ακρίβειας, για χάρη της Κρήτης, και για χάρη της δικής σας θέσης στην Ιστορία (και για χάρη του βιβλίου μου), θα ήθελα να είστε εσείς ένα βασικό μέρος αυτού του κεφαλαίου στο βιβλίο μου.
•Να μου πείτε εσείς σε μερικές εκατοντάδες λέξεις για πόσα χρόνια πεζοπορούσατε ενεργά στη Σαμαριά, στις Μαδάρες και σε άλλα Κρητικά βουνά (και πόσες φορές από όσο θυμάστε μπορεί να έχετε περπατήσει το φαράγγι).
•Να περιγράψετε τι σημαίνει για εσάς η ορειβασία και η πεζοπορία από συναισθηματική άποψη και από άποψη φυσικής κατάστασης και ευεξίας.
•Περιγράψτε ποιες ήταν οι πιο αγαπημένες σας ορειβασίες / πεζοπορίες και ποιες οι πιο δύσκολες.
•Να θυμηθείτε τις πιο περήφανες / ένδοξες, τις πιο τραγικές, τις πιο προκλητικές ή φοβερές (που σας φόβισαν) και τις πιο αστείες στιγμές – εμπειρίες
•Να μοιραστείτε τη νοσταλγία σας για τις μέρες του παρελθόντος που τώρα έχουν φύγει.
Με τιμή
David Hoets»
Πηγή: Χανιώτικα Νέα