Τώρα που το εκλογικό αποτέλεσµα είναι δεδοµένο, ο Τραµπ θα µπορούσε να στείλει µια µεγάλη ανθοδέσµη στη Χάρις, γράφοντας στην καρτούλα: «Σε ευχαριστώ, Κάµαλα, για τη νίκη που µου χάρισες. Από τα δικά σου λάθη δεν θα χρειαστεί να κάνω άλλη εισβολή στο Καπιτώλιο, γιατί θα µένω στον Λευκό Οίκο».
Τα υποθετικά αυτά λόγια δεν τα υποστηρίζουν µόνο οι πολιτικοί αναλυτές αλλά και o Μπέρνι Σάντερς, ο πιο ριζοσπάστης γερουσιαστής των ΗΠΑ. Στην ανακοίνωσή του καταλογίζει ευθύνες στους ∆ηµοκρατικούς ότι εγκατέλειψαν την εργατική τάξη, δεν είχαν συγκεκριµένο πρόγραµµα για την υγεία και χρηµατοδοτούν πολέµους και γενοκτονίες. Με δυο λόγια, η κριτική του Σάντερς συνοψίζεται στην ατάκα των Monty Python «Στο κάτω κάτω τι έκαναν για µας οι Ρωµαίοι;» (∆ηµοκρατικοί).
Η ερµηνεία της ήττας θα ήταν απολύτως ρεαλιστική αν η διαφορά ήταν µικρή. Η σαρωτική όµως επικράτηση του Τραµπ σηµαίνει ότι ο τραµπισµός έχει βαθύτερες ρίζες και αποδεικνύει ότι η προηγούµενη θητεία του δεν ήταν στιγµιαίο ατύχηµα. Γεννήθηκε από την υπαρξιακή αγωνία της ∆ύσης και τα δοµικά αδιέξοδα του σύγχρονου καπιταλισµού, τα οποία έγιναν ξεκάθαρα από την κρίση του 2007. Οι αριθµοί ευηµερούν αλλά το βιοτικό επίπεδο του µέσου Αµερικανού όλο και υποβαθµίζεται. Σε αυτό έστησε κυρίως το αφήγηµά του ο αρχηγός των Ρεπουµπλικάνων. Η βεντάλια των ψηφοφόρων του, όπως φάνηκε, ήταν πολύ ευρύτερη από της Χάρις. Παραδοσιακοί γιάνκηδες που υπερθεµατίζουν στο αρχετυπικό τρίπτυχο «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Ευαγγελιστές και θρησκόληπτοι που θεωρούν αµαρτία την οµοφυλοφιλία και τις αµβλώσεις. Μικροεπιχειρηµατίες που κοιµούνται µε το παραµύθι της Σταχτοπούτας στο προσκεφάλι ελπίζοντας πως µια µέρα θα γίνουν κι εκείνοι Ιλον Μασκ. Φτωχά κοινωνικά στρώµατα που πιστεύουν ακόµη στα θαύµατα. Ακόµη και µετανάστες που θέλουν να κατοχυρώσουν τη δική τους νόµιµη διαµονή απέναντι στην υποτιθέµενη απειλητική άφιξη άλλων.
Αυτός λοιπόν ο ρατσιστής, οµοφοβικός, άξεστος πορτοκαλί κλόουν που λατρεύει τις θεωρίες συνωµοσίας και διαδίδει κατά ριπάς fake news, o ταλαντούχος περφόρµερ της πολιτικής σκηνής, κατάφερε ως καλός επιχειρηµατίας να πουλήσει το «προϊόν» της ειρήνης σε συσκευασία εθνικολαϊκισµού και το όραµα µιας νέας αυτοκρατορίας τυλιγµένο µε την αστερόεσσα, χωρίς τις περιττές πολυτέλειες των ανθρώπινων δικαιωµάτων και των ηθικών αξιών. Η προσωπικότητα και οι απόψεις του θα µπορούσαν να συµπυκνωθούν σ’ ένα ελληνοαγγλικό λογοπαίγνιο: ο µάγκας και το ΜΑGA (Make America Great Again). Μάγκας που µε προκλητική συµπεριφορά χειραγωγεί τα πλήθη, χρησιµοποιώντας ένα παλιό αλλά επιτυχηµένο σύνθηµα.
Η άνοδος του χρηµατιστηρίου και των κρυπτονοµισµάτων δείχνει µε ποια πλευρά είναι. Αναµένεται και αύξηση της τιµής της χλωρίνης λόγω της ζήτησης που θα έχει για να ξασπρίζουν οι έγχρωµοι.
Κι αν ακόµη δεν µας έχει κατακλύσει η αίσθηση του τρόµου, κυριαρχεί ωστόσο η αγωνία αν θα εξαφανιστούν τα τελευταία ψήγµατα µιας υποφερτής ζωής για τους µη προνοµιούχους. Αν η πολωµένη ατµόσφαιρα εξακολουθήσει να παράγει βία. Πόσο θα εξοντωθεί οικονοµικά η Ευρώπη αν εφαρµόσει την υψηλή φορολογία για τα προϊόντα της. Κατά πόσο µια αυτάρεσκη «ιδεολογία» θα σπείρει κι άλλες Μελόνι και Λεπέν ανατρέποντας συσχετισµούς και ισορροπίες.
Καληνύχτα, Κεµάλ. Εχεις πάψει πια να σοκάρεσαι.
