Η δικαίωση του Documento και ο εξευτελισµός των θεσµικών προσώπων της λίστας µε τους 104 στόχους που αντί να προσφύγουν νοµικά συντάχθηκαν µε τον ωτακουστή τους
Το ερώτηµα «τι συµβαίνει µε τις υποκλοπές;» δεν απαντιέται πλέον µε αναφορές στη δικαστική του εξέλιξη ούτε µε τα δηµοσιεύµατα που συγκλίνουν πλέον στην άποψη για κοινή δράση της ΕΥΠ και του Predator. Oταν το Documento πριν από ακριβώς ένα χρόνο δηµοσίευε τη λίστα µε τους παρακολουθούµενους δείχνοντας ως υπεύθυνο τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατέγραφε τη µία πλευρά του σκανδάλου. Υπάρχει µια άλλη πλευρά που είναι σε εξέλιξη: οι άνθρωποι που βρέθηκαν υπό παρακολούθηση και εκπροσωπούν τις δοµές και τους θεσµούς του κράτους, παρότι θύµατα, σιωπούν. Ενενήντα δύο (92) πρόσωπα από τα εκατόν τέσσερα (104) που περιείχε η λίστα Predator του Documento έχουν ενηµερωθεί επισήµως από την Αρχή Προστασίας ∆εδοµένων Προσωπικού Χαρακτήρα ότι βρίσκονταν σε παρακολούθηση. Η εξέλιξη αυτή, παρότι είναι τιµητική για την εφηµερίδα αφού επιβεβαιώνει πλήρως την έρευνα για τις υποκλοπές, δεν είναι καθόλου τιµητική για τους θεσµούς. Πρώην πρωθυπουργοί όπως ο Αντώνης Σαµαράς, υπουργοί όπως οι Κωστής Χατζηδάκης, Βασίλης Κικίλιας, Χρήστος Σταϊκούρας, Αδωνης Γεωργιάδης και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, εκδότες και πρώην αρχηγοί της αστυνοµίας και φυσικά ο νυν αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος επιβεβαιώνεται ότι ήταν υπό παρακολούθηση. ∆εν έχουµε κατάλυση της δηµοκρατίας µε τη θεωρητική έννοια, αλλά παράδοση των θεσµών, των εκπροσώπων τους και των λειτουργιών τους σε κάποιους ωτακουστές. Τι έκαναν αυτά τα θεσµικά πρόσωπα όταν ενηµερώθηκαν για την παρακολούθησή τους πρόσφατα; Εκαναν δηµόσιες δηλώσεις υποστηρίζοντας τη δηµοκρατία και τη νοµιµότητα; Ζήτησαν εξηγήσεις; Κατέφυγαν στη ∆ικαιοσύνη ζητώντας να πέσει φως και να βρεθούν οι ένοχοι; Οχι. Συντάχθηκαν µε το παρακράτος, βουλιάζοντας σε µια οµερτά που δηλώνει δύο πράγµατα: ή ότι τα πρόσωπα αυτά, όπως έχει γραφτεί, βρίσκονται σε κατάσταση οµηρίας και εκβιασµών φοβούµενα γιατί έχουν να κρύψουν πράγµατα ή ότι είναι κατώτερα των περιστάσεων και του θεσµικού ρόλου που κατέχουν. Η ενηµέρωση που έκανε η αρχή στους παρακολουθούµενους από το Ρredator θέτει θέµα ποινικών ευθυνών για δύο από αυτούς. Και αυτό γιατί πρόκειται για εισαγγελείς.
Η Βλάχου και η (µη) εξαίρεσή της
Σύµφωνα µε τα άρθρα 38 και 39 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, ο εισαγγελέας οφείλει να ανακοινώσει χωρίς χρονοτριβή στον αρµόδιο εισαγγελέα οτιδήποτε πληροφορείται µε κάθε τρόπο για αξιόποινη πράξη που διώκεται αυτεπάγγελτα. Ο πρώην εισαγγελέας οικονοµικού εγκλήµατος και νυν αντεισαγγελέας του Αρειου Πάγου Χρήστος Μπαρδάκης και η ίδια η εισαγγελέας της ΕΥΠ Βασιλική Βλάχου (η οποία υπέγραφε τις παρακολουθήσεις των άλλων) είχαν προσβληθεί από Ρredator. Επρεπε λοιπόν να ενηµερώσουν επισήµως συνάδελφό τους εισαγγελέα για να κινηθεί η διαδικασία κατά των προσώπων, γνωστών ή αγνώστων, που έκαναν την παράνοµη πράξη της παρακολούθησής τους.
Οι δύο εισαγγελείς δεν έχουν προβεί σε καµία νοµική κίνηση που υπαγορεύει η αξιοπρέπειά τους και επιβάλλει ο νόµος. Σε ό,τι αφορά µάλιστα την εισαγγελέα της ΕΥΠ Β. Βλάχου, υπάρχει και άλλο σοβαρό νοµικό ζήτηµα. Ο Κώδικας Ποινικής ∆ικονοµίας στο άρθρο 14 αναφέρει ότι ο δικαστικός ο οποίος έχει αδικηθεί από ένα έγκληµα δεν µπορεί για την ίδια ποινική υπόθεση να ασκήσει έργο ανακριτή, δικαστή ή εισαγγελέα. Η κ. Βλάχου όφειλε ως θύµα η ίδια της παρακολούθησης να αποχωρήσει από την ΕΥΠ, αφού είναι δεδοµένο ότι υπήρξε θύµα σε αυτή την υπόθεση. Η µη αποχώρησή της δεν είναι αβλεψία, αλλά υπόθεση για την οποία πρέπει να ελεγχθεί πειθαρχικά και ενδεχοµένως ποινικά.
Η αδιευκρίνιστη στάση του εισαγγελέα Μπαρδάκη
Τα πράγµατα είναι ακόµη χειρότερα για τον αντεισαγγελέα του Αρειου Πάγου Χρήστο Μπαρδάκη. Ο κ. Μπαρδάκης, ως επικεφαλής της Εισαγγελίας Οικονοµικού Εγκλήµατος, χειρίστηκε µεγάλες υποθέσεις πολιτικής σηµασίας. Ανάµεσα σε αυτές ήταν η υπόθεση της έρευνας των οικονοµικών του Αδ. Γεωργιάδη και του ∆ηµήτρη Αβραµόπουλου σε σχέση µε το σκάνδαλο Novartis. Σε αυτή την περίπτωση ο εισαγγελέας Μπαρδάκης δέχτηκε να υπογράψει την αρχειοθέτηση των εν λόγω υποθέσεων µε το πρωτοφανές νοµικό επιχείρηµα ότι τα εκατοµµύρια που βρέθηκαν στους λογαριασµούς των υπουργών ήταν «αδιευκρίνιστα».
Σηµασία όµως έχει µία άλλη υπόθεση στην οποία ο εισαγγελέας Μπαρδάκης θεώρησε καθήκον του να πράξει µε βάση όσα προβλέπουν τα άρθρα 38 και 39 του ΚΠ∆, αλλά η ίδια αίσθηση καθήκοντος δεν τον διέκρινε στο πολύ σοβαρό θέµα των υποκλοπών. Είναι η υπόθεση που αφορά την πρώην γγ Αντεγκληµατικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου. Η κ. Νικολάου τέθηκε υπό έλεγχο µετά τις αποκαλύψεις ότι επί των ηµερών της το υπουργείο αγόρασε υπερκοστολογηµένα υλικά για την προστασία από τον κορονοϊό (αντισηπτικά, µάσκες κ.λπ.). Από έλεγχο του Σ∆ΟΕ διαπιστώθηκε ότι το ελληνικό δηµόσιο ζηµιώθηκε περί τα 2 εκατοµµύρια ευρώ από τις απευθείας αναθέσεις της Σ. Νικολάου. Το πόρισµα δηµοσιεύτηκε από το Documento. Μετά την αποκάλυψη ο εισαγγελέας Μπαρδάκης στις 20 Φεβρουαρίου 2023 διαβιβάζει στην Εισαγγελία Πρωτοδικών έγγραφο µε το οποίο ζητά να διερευνηθεί πώς έφτασε το πόρισµα στη διάθεση του Documento. ∆ικαιολογεί µάλιστα το αίτηµά του προκειµένου να διωχθεί το Documento και όσοι έδωσαν το έγγραφο µε βάση το άρθρο 38 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας.
Ο εισαγγελέας Μπαρδάκης θέλει τη «νοµιµότητα» όταν αποκαλύπτεται ένα σκάνδαλο για να διωχθούν δηµοσιογράφοι που έκαναν τη δουλειά τους, το θεωρεί καθήκον του να ενηµερώσει την εισαγγελία, αλλά δεν υπάρχει πρόβληµα όταν διαπιστώνει ότι τον παρακολουθούν. Εκεί δεν βρίσκει τίποτε παράνοµο, δεν το καταγγέλλει, δεν υπάρχει ποινικό αδίκηµα και ας είναι θύµα. Ο αντεισαγγελέας πλέον του Αρειου Πάγου έχει σοβαρές ευθύνες γιατί δεν κατήγγειλε την παρακολούθησή του ούτε ζήτησε τη δίωξη των παρανόµων. Σε ηθικό επίπεδο έχει υποχρέωση να απαντήσει τι είναι αυτό που δεν του επιτρέπει να κάνει το αυτονόητο.
