Από περίπου 200 ταινίες που θα προβληθούν στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας προτείνουμε εκείνες που δεν πρέπει να χάσει κανένας σινεφίλ.
Ψυχολογικά θρίλερ, οικογενειακά δράματα, σινεφίλ παραδοξότητες, πολιτικά ντοκιμαντέρ αλλά πάνω από όλα ταινίες με ταυτότητα και άποψη. Οι 30ές Νύχτες Πρεμιέρας έχουν αρκετούς λόγους για να αποκτήσουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Επιχειρώντας να προβλέψουμε τις πιο δυνατές στιγμές του φετινού προγράμματος, καταλήξαμε σε κάποια σίγουρα χαρτιά αλλά και κάποιες επιλογές που εμπεριέχουν αρκετή δόση ρίσκου. Και καθώς ο Χρυσός Φοίνικας («Ανόρα») ή η ταινία που θριάμβευσε στην Βενετία («Το διπλανό δωμάτιο») είναι προτάσεις που δεν χρειάζονται ειδικές συστάσεις, προτιμήσαμε να ρίξουμε το βλέμμα μας πιο… μακριά, μπας και αντικρύσουμε τα φιλμ εκείνα για τις οποία θα μιλούν όλοι τους επόμενους μήνες. Ξεκινάμε αντίστροφα κατά σειρά… ανυπομονησίας!
01
«Substance»
Η ταινία που σόκαρε πριν από λίγους μήνες τις Κάννες έχει την υπογραφή της Κοραλί Φαρζά και την Ντέμι Μουρ στην πιο συναρπαστική ερμηνεία της καριέρας της. Η… ουσία του φιλμ στρέφεται γύρω από την πειραματική ακρότητα στην οποία υποβάλλει τον εαυτό της μια ξεπεσμένη σταρ και νυν γυμνάστρια τηλεοπτικού σόου όταν διαπιστώνει ότι ο… χρόνος δεν της φέρεται σωστά.
02
«Καμία άλλη γη»
Ενα συγκλονιστικό και άκρως επίκαιρο ντοκιμαντέρ φτιαγμένο από Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς ακτιβιστές αλλά και δημοσιογράφους που αποτυπώνουν με τόλμη και χωρίς συμβιβασμούς τον βίαιο ξεριζωμό Αράβων κατοίκων από περιοχή της Δυτικής Οχθης. Το φιλμ, που προκάλεσε αίσθηση στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου (βραβείο κοινού και καλύτερου ντοκιμαντέρ), διαθέτει άρτια –και ενίοτε λυρική– κινηματογραφική ματιά παρά την αμεσότητα του υλικού.
03
«Σπόρος της ιερής συκιάς»
Η αντικαθεστωτική ταινία του Ιρανού Μοχάμαντ Ρασούλοφ κέρδισε το ειδικό βραβείο του 77ου Φεστιβάλ των Καννών αλλά και το βραβείο της Fipresci. Ισως να αποτελεί μια κορυφαία στιγμή του πολιτικού σινεμά από τον αυτοεξόριστο και ελεύθερο πλέον σκηνοθέτη, ο οποίος διηγείται την ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας στο σημερινό Ιράν, ιδεολογικά χωρισμένης στα δύο, σε μια ολέθρια σύγκρουση μεταξύ των μελών της.
04
«April»
Η ταινία που διεκδίκησε σθεναρά το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία και κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής είναι ένας απροσδόκητος όσο και ευφυής συνδυασμός ομορφιάς και κτηνωδίας από τη Γεωργιανή Ντέα Κουλουμπεγκασβίλι. Το στόρι της γυναικολόγου σε επαρχιακό νοσοκομείο που κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά της όταν οι γονείς ενός βρέφους που πεθαίνει στη γέννα την κατηγορούν για αμέλεια δίνεται με όρους σκληρού ρεαλιστικού δράματος.
05
«Emilia Perez»
O Ζακ Οντιάρ βάζει στο ίδιο μπλέντερ το γκανγκστερικό θρίλερ, το υπαρξιακό δράμα και το μιούζικαλ και χρίζει πρωταγωνίστριά του μια Μεξικανή τρανς έμπορο ναρκωτικών. Το κοκτέιλ που προκύπτει δεν έχει όμοιό του στην ιστορία του σινεμά. Η ταινία κέρδισε στις Κάννες δύο βραβεία: της επιτροπής και της γυναικείας ερμηνείας που μοιράστηκαν οι Ζ. Σαλντάνα, Σ. Γκόμεζ, Κ. Γκασκόν και Α. Παζ.
06
«Made in England: The films of Powell and Pressburger»
Το ντοκιμαντέρ-δήλωση αγάπης του Σκορσέζε για το σινεμά των Πάουελ και Πρέσμπεργκερ. Στο φιλμ για το ίσως πιο πετυχημένο δίδυμο στην ιστορία του σινεμά ο Αμερικανός σκηνοθέτης βασίστηκε στις συνεντεύξεις φίλων και συνεργατών τους καθώς και σε σπάνιο αρχειακό υλικό γύρω από την κατασκευή αριστουργημάτων όπως ο «Μαύρος νάρκισσος», τα «Κόκκινα παπούτσια» και το «Ζήτημα ζωής και θανάτου».
07
«Κονκλάβιο»
O Ρέιφ Φάινς είναι έτοιμος για το πρώτο Οσκαρ του. Στην ταινία του Εντουαρντ Μπέργκερ («Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο») ο Φάινς μας εισάγει στα πιο σκοτεινά και συνωμοτικά δωμάτια του Βατικανού, μετά τον ξαφνικό θάνατο του πάπα. Το χορταστικό (όπως δείχνει) θρίλερ μυστικών και αγωνίας που βασίζεται στο μπεστ σέλερ του Ρόμπερτ Χάρις είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί σε αρκετές οσκαρικές υποψηφιότητες.
08
«Small things like these»
Το θαυμάσιο βιβλίο της Ιρλανδής Κλερ Κίγκαν, η τσαλακωμένη παρουσία του Κίλιαν Μέρφι μετά το Οσκαρ του «Οπενχάιμερ», η αισθαντική ερμηνεία της Εμιλι Γουότσον που βραβεύτηκε στο Βερολίνο και η εμφατική σκηνοθεσία του Τιμ Μίλαντς («Peaky Blinders») μας μεταφέρουν στην Ιρλανδία του 1985 τις μέρες των Χριστουγέννων, όπου ένας προμηθευτής κάρβουνου έρχεται αντιμέτωπος με τη νοσηρή πραγματικότητα ενός μοναστηριού.
09
«Είμαι ακόμη εδώ»
Η επιστροφή του Βραζιλιάνου σκηνοθέτη Βάλτερ Σάλες («Ημερολόγια μοτοσικλέτας») γίνεται με ένα ανθρωποκεντρικό δράμα που βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Οι προσπάθειες μιας μητέρας να κρατήσει ενωμένη την οικογένειά της όταν ο βουλευτής σύζυγός της συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς και εξαφανίζεται μας κάνει μάρτυρες μιας τρομακτικής οδύσσειας διάρκειας 25 ετών. Βραβείο σεναρίου στη Βενετία και τρομερή ερμηνεία από τη Φερνάντα Τόρες.
10
«The brutalist»
Τρίτο φιλμ του ηθοποιού Μπρέιντι Κορμπέτ («Vox Lux»), που καταχειροκροτήθηκε στη Βενετία. Το απαιτητικό πρότζεκτ χρειάστηκε μια επταετία μέχρι να ολοκληρωθεί, γυρίστηκε σε vistavision (τεχνική στις χολιγουντιανές παραγωγές των 50s), διαρκεί τρεισήμισι ώρες κι έχει τον Εντριαν Μπρόντι στον ρόλο Ούγγρου αρχιτέκτονα και επιζήσαντα του Ολοκαυτώματος που φτάνει στις ΗΠΑ λίγο μετά το τέλος του πολέμου για να ζήσει το αμερικανικό όνειρο. Αναμένονται πολλές οσκαρικές υποψηφιότητες.