Έχουν περάσει τα μεσάνυχτα. Κι είμαστε εδώ. Στα γραφεία μας. Κι ας λένε ότι κλείσαμε.
Σαν να είναι πέντε χρόνια πριν που είχαμε νυχτερινό δελτίο. Ή είχε γίνει κάτι στην Ελλάδα ή στον κόσμο κι είχαμε έκτακτο πρόγραμμα για να ενημερώνουμε. Αυτή είναι η δουλειά μας.
Σήμερα μάθαμε ότι οι μέτοχοι του Mega δεν θα υποβάλλουν αίτηση για αδειοδότηση του καναλιού.
Ένα μήνα τώρα μας ενημέρωναν ότι όλα πάνε καλά. Και ότι η εταιρεία που μας έχει απλήρωτους εδώ κι 16 μήνες θα υπαχθεί στον πτωχευτικό κώδικα (Άρθρο 106 Β’).
Σήμερα όλα γκρεμίστηκαν.
Και όλοι, κι αν όχι όλοι οι περισσότεροι, μαζευτήκαμε αργά το απόγευμα στον 6ο όροφο.
Ψηφίσαμε μια ανακοίνωση, που ανέφερε τα ονόματα των μετόχων για να βγει στον αέρα του καναλιού. Τελικά βγήκε μια κουτσουρεμένη εκδοχή χωρίς τα ονόματα. Βλέπεις ακόμη και την ύστατη ώρα κάποιοι παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.
Αυτή είναι η ανακοίνωση:
“Αυτές τις ώρες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα έγκλημα σε βάρος 420 εργαζομένων του MEGA. Δημοσιογράφοι, Τεχνικοί και Διοικητικοί υπάλληλοι στήριξαν απλήρωτοι εδώ και 2 χρόνια το κανάλι προκειμένου να μην κλείσει. Τώρα αποκαλύπτεται ότι εξαπατήθηκαν.
Στα ταμεία των τραπεζών συσσωρεύθηκαν 50 εκ. ευρώ από διαφημίσεις, όμως οι μέτοχοι του καναλιού αποφάσισαν να μην συμμετέχουν στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. To MEGA οδηγείται σε ξαφνικό θάνατο.
Οι μέτοχοι του MEGA και η κυβέρνηση οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους έστω και την ύστατη στιγμή. 420 εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους τίθενται σε άμεσο κίνδυνο.
Οι εργαζόμενοι του #MEGA”
Μετά έπεσε η ιδέα να βγάλουμε μια έκτακτη ενημερωτική εκπομπή. Την ψηφίσαμε κι αυτή αλλά τελικά ούτε αυτό έγινε.
Κάποιοι ανεβήκαμε στο κοντρόλ. Κάναμε σκαλέτα. Ετοιμάσαμε τηλεφωνικές. Γράψαμε τα σούπερ. Όπως τον παλιό καλό καιρό. Τότε που έσκαγε κάτι, ένα θέμα και τρέχαμε να το καλύψουμε.
Δεν μας άφησαν.
Ίσως θα ήταν η τελευταία εκπομπή, ζωντανή, από τους ανθρώπους του Mega.
Κάποιοι αμφισβητούσαν ότι μπορούμε να βγάλουμε εκπομπή. Δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί μας έκοψαν!
Παραμένουμε όμως εδώ στον 6ο όροφο, την αίθουσα σύνταξης. Το σπίτι μας. Συζητάμε, διαφωνούμε, μαλώνουμε μερικές φορές.
Μετά ο καθένας κοιτάζει το κενό, και βυθίζεται στις σκέψεις του.
Ακούστηκαν πολλά. Κράτησα ένα που θα με συντροφεύει σε αυτή τη νυχτερινή βάρδια: Έδωσα 24 χρόνια εδώ μέσα, δεν έχω άλλα τόσα για μένα!
Καταλαβαίνεις; Δεν είναι μόνο η οργή, είναι η απόγνωση που έχει απλωθεί σαν την κάπνα από τα τσιγάρα σε μια κλειστή κάμαρη. Η απόγνωση κόβεται με το μαχαίρι ανάμεσά μας. Δεν μας πληγώνει όμως η απόγνωση. Είμαστε όλοι πληγωμένοι
Γιατί μένουμε εδώ μέσα στη νύχτα;
Μα είναι το σπίτι μας. Και αύριο μπορεί να μην είναι. Μπορεί να μην υπάρχει. Μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο, που δεν θα μας περιλαμβάνει.
Μπορεί…
Δύο χρόνια τώρα οι πιο πλούσιοι άνθρωποι της χώρας κάνουν ότι μπορούν για να δείξουν ότι δεν έχουν μπέσα απέναντι στους ανθρώπους που τόσα χρόνια δούλευαν για να κάνουν ΜΕΓΑΛΟ το Mega.
Παραμένουμε εδώ σε μια νυχτερινή βάρδια που το ρεπορτάζ είμαστε ΕΜΕΙΣ, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, τα χρέη μας προς τις Τράπεζες.
Φαίνεται ότι αργεί να ξημερώσει.
