Γύρω, γύρω, όλοι:
Ο Ερντογάν παίζει το παιγνίδι του. Στέλνει απελπισμένο κόσμο να πιέζει για είσοδο στον παράδεισο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω του Έβρου και του Αιγαίου. Έτσι υπολογίζει να εκβιάσει την Ευρώπη, και υπηρετεί τη φιλοδοξία του να αναδειχτεί ρυθμιστικός παράγοντας και ατσάλινο χέρι στην περιοχή. Αν αποσταθεροποιεί και την Ελλάδα, τόσο το καλύτερο. Η ανατολική Μεσόγειος, η Συρία, η Λιβύη, και φυσικά το Αιγαίο, είναι η ζώνη στην οποία αναζητεί ζωτικό χώρο. Και η Ελλάδα είναι ένα από τα εμπόδια. Κατά πολλούς το κυριότερο.
Η Ευρώπη, παράλυτη από χρόνια, ανίκανη να κατανοήσει τον κόσμο και τον ρόλο της, κυνική στην επιδίωξη του κέρδους των ισχυρών εις βάρος των ανίσχυρων, παραμένει τυφλή και κουφή. Ακόμα και τα χρήματα που δεσμεύτηκε να δώσει στην Τουρκία, με τη γνωστή συμφωνία για τους πρόσφυγες, τα χρωστάει.
Οι άλλες μεγάλες δυνάμεις κυνηγούν τα γεωστρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα στη Συρία. Διά πυρός και σιδήρου -και στα παλιά τους παπούτσια η ανθρωπιστική τραγωδία που προκαλούν.
Και στη μέση η Ελλάδα.
Με τον Μητσοτάκη στην ζαλισμένη κεφαλή του κράτους. Και τον Άδωνι, τον Μπογδάνο, τον Βορίδη, τον Πλεύρη, να επιδίδονται εκ μέρους της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού.
Αυτή είναι η εικόνα: Ο Μητσοτάκης και η επίσημη προπαγάνδα. Νυν υπέρ πάντων ο αγών, διότι δεχόμαστε επίθεση. Ασύμμετρη απειλή. Εξ ου και οι ασκήσεις με βαριά πυρά, και οι πατριωτικές κορώνες. Έλληνες ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε τους εισβολείς που στέλνει ο Ερντογάν. Αυτά σήμερα. Αύριο είναι πολύ πιθανό να έχουμε ακόμα χειρότερα. Πολύ περισσότερο που με την προπαγάνδα τους έβγαλαν πάλι στον αφρό όλα τα φαιά. Ειδικευμένα να διεξάγουν επιχειρήσεις του υπονόμου. Να μοχλεύουν ό, τι πιο ταπεινό σε περιόδους κρίσης. Χώνονται και στη σημερινή κρίση, εκμεταλλεύονται τη δικαιολογημένη κούραση από τον μεταναστευτικό υπερπληθυσμό -κατάσταση για την οποία ευθύνεται εκατό τοις εκατό η κυβέρνηση Μητσοτάκη- και επιχειρούν να προσδώσουν στην αγανάκτηση χαρακτήρα πογκρόμ κατά των δυστυχισμένων. Να βάλουν μπουρλότο σε κάθε λογική και σε κάθε σκίρτημα ανθρωπισμού με γαβγίσματα και χειραγώγηση όσων πραγματικά υποφέρουν, φοβούνται, ή απλώς θέλουν να βοηθήσουν τα θύματα, που έγιναν εργαλεία. Και να «σκοτωθούμε» τελικά μεταξύ μας.
Από την άλλη, η ακροδεξιά, φασίζουσα, ξενοφοβική ομάδα της ΝΔ, ξεθαρρεμένη από την επίσημη προπαγάνδα της εθνικοφροσύνης, ξεσαλώνει. Κατά του εσωτερικού εχθρού. Του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο με τις μπαγιάτικες κατηγορίες ότι αυτός φταίει για το προσφυγικό. Αλλά και με μακάβριες αντικομμουνιστικές επιστροφές στη μικρασιατική καταστροφή και στον πόλεμο του σαράντα.
Δεν είναι καθόλου καλή η κατάσταση.
Όχι μόνο γιατί όντως υπάρχει πρόβλημα, που κανείς δεν πρέπει να το αγνοεί, με τη διαχείριση δεκάδων χιλιάδων απελπισμένων, που επιχειρούν να περάσουν στην Ελλάδα με την παρότρυνση του Ερντογάν. Αλλά και γιατί η ελληνική κυβέρνηση χειρίζεται αυτή την επικίνδυνη κατάσταση με επικίνδυνο τρόπο. Αποδεικνύεται μια επικίνδυνη κυβέρνηση.
Επικίνδυνη, γιατί αντί να επιδείξει ψυχραιμία, σχέδιο, πολιτική και εθνική αυτοπεποίθηση, και να πράξει με σοβαρότητα όσα πρέπει να πράξει για τη φύλαξη των συνόρων, τείνει να ξεχάσει το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα και να οδηγήσει με την «αποτροπή» σε τραγωδίες που θα κοστίσουν και στη χώρα, αλλά και στην ενότητα της κοινωνίας μας. Η «εικόνα» του πολέμου που καλλιεργούν είναι ένα βήμα από την τραγωδία που θα πληρώσουμε όλοι ακριβά. Και όχι μόνο τα θύματα.
Επικίνδυνη, γιατί έχει μια στάση προβλέψιμη και υποταγμένη στην Ευρώπη. Αρκείται σε δημόσιες αβρότητες και τουριστικού τύπου επισκέψεις, αντί να απαιτεί τουλάχιστον έκτακτη σύνοδο κορυφής, και να προειδοποιεί για αντίμετρα της Ελλάδας εντός των ευρωπαϊκών θεσμών -και υπάρχουν πολλές τέτοιες δυνατότητες. Για να δει και να ακούσει η τυφλή και κουφή Ευρώπη χρειάζεται κάτι πολύ παραπάνω από ευγένειες.
Επικίνδυνη, γιατί όλο και πιο πολύ, όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο ανοιχτά, χώνεται στον βούρκο του Όρμπαν, του Κουρτς, και των άλλων πολιτικών τεράτων που γέννησε η Ευρώπη της δειλίας και του νόμου των ισχυρών.
Επικίνδυνη, τέλος, γιατί όχι μόνο δεν ευνοεί, και δεν εννοεί καμιά εθνική συναίνεση, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο. Με τα ΜΑΤ στα νησιά, με την ανοχή σε κάθε είδους ακρότητες δικών της δημοτικών αρχόντων, με τα χάδια στις φαιές μειοψηφίες και τις απάνθρωπες δράσεις τους, καλλιεργεί ένα κλίμα διχασμού. Που γίνεται ανοιχτή προσπάθεια χυδαίας εκμετάλλευσης μιας κρίσης για μικροκομματικούς σκοπούς. Εξ ου και οι επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δούμε την προπαγάνδα τους δύο είναι τα μέτωπα στα οποία καλούν πολεμική πανστρατιά. Τα σύνορα, και ο ΣΥΡΙΖΑ!
Και λοιπόν, τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Κατ’ αρχήν να τελειώνει με την αμηχανία που γεννάει η ταλάντευση ανάμεσα στον ανθρωπισμό και την ανάγκη να ληφθούν μέτρα για τη φύλαξη των συνόρων και την ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας των πολιτών.
Με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα να αντιταχθεί στο προπαγανδιστικό κύμα, που μόνο στην υπεράσπιση της πατρίδας δεν αποσκοπεί. Περί πάρτης και όχι περί πάτρης.
Να πει όχι σε κάθε είδους βία, και αυτοδικία. Και στη βία εις βάρος των δυστυχισμένων που ο Ερντογάν ελπίζει να γίνουν κρέας για τα ελληνικά κανόνια, ή τροφή για τα ψάρια του Αιγαίου. Και στη βία πολύ Ελλήνων εναντίον λιγότερο Ελλήνων.
Να αναδείξει χωρίς φόβο και μισόλογα τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που άφησε -επίτηδες;- τα νησιά να γίνουν αποθήκες ψυχών. Που οργάνωσε αστυνομική εισβολή στη Χίο και στη Μυτιλήνη, ενώ η Τουρκία ετοίμαζε τη δική της επιχείρηση εκβιασμού και αποσταθεροποίησης. Που αιφνιδιάστηκε από την αθλιότητα του Ερντογάν, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις του και το σήμα κινδύνου από τις εξελίξεις. Που επιδεικνύει επικίνδυνη ανικανότητα στην αντιμετώπιση της κρίσης. Και πού για να αποφύγει τις ευθύνες της και να κεφαλαιοποιήσει κομματικά την κατάσταση δεν διστάζει να διχάζει τους Έλληνες σε μια στιγμή που θα έπρεπε να τους ενώνει. Και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για δικαιολόγηση κάθε τραγικής εξέλιξης για τη χώρα και για ανθρώπινες υπάρξεις.
Τώρα.
Που η κυβερνητική ανευθυνότητα, η ανικανότητα, η εθνική επιπολαιότητα, η γιέσμεν νοοτροπία, συνδυασμένη με τη χυδαία πατριδοκαπηλία, και τις εμφύλιες κραυγές για προδοσίες και κόκκινους δράκους, βρίσκονται σε επίθεση, με πατριωτικό μάλιστα μανδύα, θα φανεί αν όντως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την καθαρότητα σκέψης και γραμμής, τη σταθερότητα αρχών, και την αποφασιστικότητα δράσης, για να γίνει η κινητήρια δύναμη της δημοκρατικής πλειοψηφίας.
Του πατριωτισμού που μπορεί και ξέρει να υπερασπίζεται την πατρίδα χωρίς υποσημειώσεις, και να σέβεται ταυτόχρονα τις επιταγές του ανθρωπισμού. Χωρίς υποσημειώσεις, επίσης.
Διότι, για να μην ξεχνιόμαστε: Το νυν υπέρ πάντων ο αγών πάντα διαβαζόταν διαφορετικά από την αντίδραση και την άκρα Δεξιά, και εντελώς διαφορετικά από τις δυνάμεις της αριστεράς και της δημοκρατίας.
