Κυβέρνηση συνεργασίας στην Ιταλία με πρωθυπουργό τον πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ
Ο Ντανίλο Tάινο στο οικονομικό ένθετο της «Corriere della Sera» της περασμένης Τετάρτης αναρωτιόταν πώς θα κυβερνήσουν οι πρώην κεντρικοί τραπεζίτες Ντράγκι και Γέλεν. Αναφερόταν βέβαια στον οικονομολόγο πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας και πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι και στην οικονομολόγο και πρώην πρόεδρο της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) Τζάνετ Λουίζ Γέλεν.
Ο πρώτος, ως εντολοδόχος πρωθυπουργός, θα διαχειριστεί τα 209 δισ. ευρώ από τα ευρωπαϊκά κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης σε μια προσπάθεια να οδηγήσει την κλονισμένη ιταλική οικονομία στο ξέφωτο της μετα-Covid εποχής. Η δεύτερη, ως υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ στην κυβέρνηση Μπάιντεν (είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει το αξίωμα αυτό), θα αναζητήσει τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και του μέσου Αμερικανού που βλέπει τη γη όπως την ήξερε μέχρι πρότινος να χάνεται κάτω από τα πόδια του.
Ωστόσο τι οδήγησε δύο κορυφαίους τραπεζίτες στην πολιτική; Είναι ένα σημάδι ότι η τεράστια δύναμη της Fed και της ΕΚΤ οδηγεί στην αναπόφευκτη ώσμωση με την πολιτική και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού; Είναι ο «πατριωτισμός», όπως έγραψε η «Wall Street Journal»;
Γιατί ξεκινάνε τη νέα τους καριέρα από διαφορετική αφετηρία από τους παραδοσιακούς πολιτικούς;
Ο Μάριο Ντράγκι το 2015, από τη θέση του προέδρου της ΕΚΤ, αφού αντικατέστησε τον ΖανΚλοντ Τρισέ, τράβηξε τον αναπνευστήρα από την ελληνική οικονομία και την τότε νεοεκλεγείσα αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και την άφησε εκτός του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης (QE). Να θυμίσω ότι η Ελλάδα είχε προηγηθεί τον Νοέμβριο του 2011 με την επιλογή του μέχρι τότε οικονομολόγου και τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου στη θέση του πρωθυπουργού με τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, ο οποίος πέρασε το δεύτερο και σκληρότερο μνημόνιο, το γνωστό δεκασέλιδο του τρόμου.
Οικουμενική… κυβέρνηση
Στη νέα κυβέρνηση του «σούπερ Μάριο» θα μετέχουν η κεντροαριστερά, το κόμμα Ζωντανή Ιταλία του Ρέντσι, η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, τα Πέντε Αστέρια και η ακροδεξιά Λέγκα του Σαλβίνι, ο οποίος μιλούσε για τη «δικτατορία των τραπεζιτών και των γραφειοκρατών»! Δηλαδή το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας πλην της Αριστεράς του 3%.
Η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» μάλιστα αναρωτιέται πού οφείλεται η φιλοευρωπαϊκή μετάλλαξη του Σαλβίνι, η «κοπερνίκεια στροφή» όπως την αποκαλεί ο ιταλικός Τύπος. Μια απόρριψη, επισημαίνει η εφημερίδα, του πρώην τραπεζίτη Ντράγκι, με το κύρος που έχει σε πολυεθνικές όσο και σε οικογενειακές επιχειρήσεις, θα είχε κόστος στο κόμμα που έχει ιδιαίτερες σχέσεις στον χώρο της οικονομίας.
Εικόνες από το παρελθόν
Φυσικά η σημερινή πρόεδρος της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ και πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ έσπευσε να στηρίξει τον «σούπερ Μάριο» λέγοντας ότι «έχει όλα τα απαιτούμενα προσόντα, την ικανότητα, το θάρρος, την ταπεινότητα που απαιτούνται για να επιτύχει σε αυτή τη νέα αποστολή: να εκκινήσει εκ νέου την ιταλική οικονομία με την υποστήριξη της Ευρώπης».
Για την ουσία, στο επίκεντρο του κειμένου που θα στείλει η κυβέρνηση Ντράγκι στις Βρυξέλλες θα βρίσκονται οι μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, τη Δικαιοσύνη και τη φορολογία –κάτι μας θυμίζουν όλα αυτά– προκειμένου η γειτονική χώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
