Παρέμβαση στο παλαιό κτίριο του υπουργείου Ναυτιλίας (Γρ. Λαμπράκη 150), στο Πασαλιμάνι, στο οποίο στεγάζονται υπηρεσίες της επιθεώρησης εμπορικών πλοίων και η Ρυθμιστική Αρχή Λιμένων, πραγματοποίησαν περίπου 30 μέλη της Ομάδας Ρουβίκωνα.
Πέντε με έξι άτομα εισέβαλαν στους ορόφους του κτιρίου πετώντας φέιγ βολάν, στα οποία ανέφεραν «Ο Κλάδος Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων συνένοχος στο έγκλημα του Σαρωνικού», και «το θαύμα της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας βρωμάει θάνατο».
Σε προκήρυξη που αναρτήθηκε στο Indymedia αναφέρονται τα εξής:
ο λεγόμενο θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας βρωμάει. Βρωμάει μίζες, διαφθορά, ξεζούμισμα των εργαζομένων, βρωμάει θάνατο, ανηθικότητα και εκμετάλλευση του χειρίστου είδους από την αρχή μέχρι το τέλος του. Πριν προχωρήσουμε στο ναυάγιο που κατέστρεψε το Σαρωνικό για δεκαετίες, θεωρούμε απαραίτητο να σκιαγραφήσουμε το βούρκο αυτό και να πούμε δυό λόγια για την κατάσταση όπως πραγματικά έχει. Η αξία του ελληνόκτητου στόλου ανέρχεται σε πάνω απο 95 δις ευρώ και με όρους χωρητικότητας οι έλληνες εφοπλιστές κατέχουν περίπου το 20% του παγκόσμιου στόλου ή το 50% σε επίπεδο ΕΕ, ενω τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούν ετήσιες επενδύσεις της τάξης των 8 δις ευρω.
Κρισή; Ποια κρίση;
Δε θέλει και πολύ μυαλό λοιπόν για να αντιληφθεί κανεις την πραγματικότητα πίσω απο τους πηχυαίους τιτλους: κατά το διάστημα της κρίσης, από το 2010 ως το 2016 δηλαδή, η χωρητικότητα του ελληνόκτητου στόλου έχει αυξηθεί κατα 59%, καθώς οι έλληνες εφοπλιστές αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα πλοία. Η ωμή πραγματικότητα δεν κρύβεται. Την ώρα που οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο στενάζουν την ώρα που κλυδωνίζονται ή και κλείνουν ακόμα και κραταιές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, οι εν λόγω κύριοι όχι απλά ζουν και βασιλεύουν αλλά αναπτύσσονται και ευημερούν. Αυτές οι ομολογουμένως αξιοζήλευτες επιδόσεις βέβαια, ουδεμία σχέση έχουν με το «επιχειρηματικό δαιμόνιο», την «αξιοσύνη» των εφοπλιστών ή τη «ναυτική μας παράδοση» όπως αρέσκονται να λένε τα φερέφωνα τους. Η μόνη αιτία πίσω από αυτές τις εντυπωσιακές επιδόσεις δεν είναι άλλη από τη σκανδαλώδη φορολογική ασυλία την οποία απολαμβάνουν οι εφοπλιστές απο την εποχή της χούντας, οπότε και καθιερώθηκε συνταγματικά. Την ίδια στιγμη λοιπόν που όλοκληρη η κοινωνία βιώνει μια τρομακτική οικονομική αφαίμαξη και η φορολογία των ναυτικών στα χρόνια της κρίσης έχει αυξηθει πάνω από 700%, οι διάφοροι Κροίσοι συνεχίζουν να παραμένουν ανέγγιχτοι από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις πληρώνοντας απλά ένα τέλος χωρητικότητας που ανέρχεται στο «ιλιγγιώδες» ύψος των λίγων χιλιάδων ευρώ ανα πλοίο, ενώ παραμένουν εντελώς απαλλαγμένοι από οποιοδήποτε φόρο επί των κερδών τους. Επειδή δε θέλουμε να κουράσουμε με ανούσια νούμερα, θα δώσουμε ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Ο ετήσιος φόρος που πληρώνει ένα μέλος του κατώτερου πληρώματος ενός πλοίου, είναι περίπου ίσος με το τέλος που πληρώνει ο εφοπλιστής για αυτό το καράβι αυτό για ένα χρόνο. Τα πράγματα βέβαια είναι ακόμα χειρότερα όσο ανεβαίνουν οι απολαβές κάποιου κι έτσι οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί ενός εμπορικού πλοίου πληρώνουν για την εργασία τους σε ένα αυτό δύο και τρεις φορές περισσότερα απ’όσα πληρώνει το αφεντικό τους για το ίδιο καράβι. Κάντε τις αναλογίες με οποιαδήποτε πολυεθνική εταιρεία αντίστοιχα μεγάλου μεγέθους στη στεριά και θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε ην πραγματικότητα.
Όχι άλλο κάρβουνο
Την ώρα λοιπόν που η ελληνική κυβέρνηση αντιστέκεται αποτελεσματικότατα στις γκρίνιες του Σόιμπλε για το ουσιαστικό αφορολόγητο των ελλήνων εφοπλιστών, η κατάσταση μέσα στα πλοία και οι συνθήκες εργασίας προσιδιάζουν όλο και πιο πολύ σε συνθήκες γαλέρας. Ατελείωτα ωράρια κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες που φέρνουν τους ναυτικούς σε κατάσταση εξάντλησης και αμέτρητες παραβάσεις κάθε κανονισμού περι ανάπαυσης των εργατών λόγω της έλλιπούς επάνδρωσης, περικοπές στην τροφοδοσία και ελλιπής εφοδιασμός στα απαραίτητα ανταλλακτικά υπό το πρόσχημα της κρίσης, επιθεωρήσεις όπου ο επιθεωρητής λαδώνεται και δεν ελέγχει τίποτα: αυτή είναι η άλλη όψη του νομίσματος στο «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας. Για όσους πέφτουν από τα σύννεφα με αυτές τις πληροφορίες, αρκεί μια βόλτα στην πιάτσα του Πειραιά και μια μικρή συζήτηση με τους ναυτικούς που συχνάζουν εκεί για να βεβαιωθούν.
Βέβαια, όλα αυτά δε θα τα δείτε σε κανένα διθυραμβικό αφιέρωμα και σε κανένα ρεπορτάζ-ξέπλυμα των εφοπλιστών, όπως δε θα δείτε σχεδόν ποτέ να γίνεται λόγος για τις κάθε λογής απατεωνιές και για τα εγκλήματα στα οποία έχουν προβεί επανειλημμένα οι έλληνες εφοπλιστές. Τα δεκάδες εσκεμμένα ναυάγια του παρελθόντος όπου πλοία βυθίστηκαν σχεδόν αύτανδρα με σκοπό την είσπραξη της αποζημίωσης από την ασφάλεια, σπάσιμο του εμπάργκο που είχε επιβληθεί στο καθεστώς του απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική, σπάσιμο του εμπάργκο του περσικού κόλπου τη δεκαετία του 90 με άμεσο κίνδυνο της ζωής των ναυτικών, πληθώρα περιβαλλοντικών εγκλημάτων μπροστά στα οποία το ναυάγιο του Αγία Ζώνη ΙΙ μοιάζει κυριολεκτικά με παιδική ζαβολιά, όπως ήταν για παράδειγμα η καταστροφή που προκάλεσε πλοίο του Αλαφούζου στη Βενεζουέλα με αποτέλεσμα την επιβολή προστίμων ύψους 184 εκατομμυρίων ευρω, τα λαθρεμπόρια του Μελισσανίδη για τα οποία βοά ο τόπος και το πρεζοκάραβο του Μαρινάκη που οι μάρτυρες κατηγορίας πέθαιναν σωρηδόν ακόμα και μέσα στα κελιά της αστυνομίας είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Είναι τόσο πολλές οι αντίστοιχες περιπτώσεις που θα χρειαζόμασταν σελίδες ολόκληρες απλά και μόνο για να τις αναφέρουμε επιγραμματικά. Θεωρούμε ότι αυτά αρκούν για να καταδείξουν το μέγεθος της βρωμιάς που κρύβεται πίσω από το «θαύμα».
Ένα μικρό χρονικό των γεγονότων
Την περασμένη Κυριακή τα ξημερώματα έγινε το μεγαλύτερο ίσως περιβαλλοντικό έγκλημα στην πρόσφατη ιστορία της γωνιάς του πλανήτη όπου έτυχε να γεννηθούμε. Το πλοίο ανεφοδιασμού Αγία Ζώνη ΙΙ βυθίστηκε στον κόλπο της Ελευσίνας, φορτωμένο με πάνω απο 2.500 τόνους πετρελαίου, την ώρα που στην περιοχή επικρατούσαν ιδανικές καιρικές συνθήκες. Το εν λόγω πλοίο ήταν 45 χρονών, σε άθλια κατάσταση και την ώρα του ναυαγίου ήταν επανδρωμένο με μόλις 2 μέλη του πληρώματος, απο τα 11 μέλη που προέβλεπαν οι κανονισμοί. Σύμφωνα με πληροφορίες απο την ΠΕΜΕΝ, οι εργασίες αντιμετώπισης του ναυαγίου ξεκίνησαν περισσότερο από 24 ώρες μετά ενώ η πλοιοκτήτρια εταιρεία, FOS PETROLEUM S.A., χρειάστηκε 3 μέρες για να βγάλει μια ανακοίνωση της κακιάς ώρας και να μας ενημερώσει “ότιτο πλοίο ήταν αξιόπλοο, τα πιστοποιητικά του ήταν σεισχύκαι είχε υποβληθεί σε όλους τους ελέγχους, όπως η κείμενη νομοθεσία απαιτεί” και ότι “η υποψία που εκφράζεται από οιονδήποτε σχετικά με υποτιθέμενη μη καταλληλότητα του πλοίου να εκτελεί το έργο για το οποίο προοριζόταν είναι ψευδής, συκοφαντική και η εταιρεία επιφυλάσσεται των δικαιωμάτων της”. Με αυτά ακριβώς τα λόγια. Στο μεταξύ ΥΕΝ, κυβέρνηση και λιμενικό μας διαβεβαίωναν ότι όλα βαίνουν καλώς και συνέχιζαν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Ενδεικτική είναι η απορία που εξέφρασε 5 (ολογράφως: πέντε) ημέρες αργότερα ο υπουργός Ε.Ν., Π. Κουρουμπλής, όπου ως άλλη Μαρία Αντουανέτα αναρωτιόταν “μα γιατί να μην κάνει μπάνιο ο κόσμος;”. Την ίδια ώρα ο ιδιοκτήτης της εταιρείας έπαιρνε σβάρνα τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές Τατιάνες για να μας πει τον πόνο του, ότι καταστράφηκε, ότι δεν έφταιγε καθόλου, πόσο καλή και αξιόπλοη ήταν η γαλέρα του και διάφορες άλλες φαιδρότητες. Κάπως έτσι πέρασε όλη η βδομάδα και μόλις την Παρασκευή εδέησε ο πρωθυπουργός να συγκαλέσει έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου, με θεμα “την αντιμετώπιση της ρύπανσης στο Σαρωνικό, τη λήψη περαιτέρω άμεσων μέτρων για την διερεύνηση των αιτίων της βύθισης του πλοίου και την ταχύτατη απόδοση των ευθυνών.” Γελάσαμε λίγο και συνεχίσαμε να παρακολουθούμε την υπόθεση και τις προεκτάσεις της.
Δυο λόγια για τον εφοπλιστή, την εταιρεία του και τους συνεργάτες τους
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Θ. Κουντούρης, ένας μαφιοζάκος της κακιάς ώρας που εδώ και χρόνια κυκλοφορεί με μπράβους, δεν είναι η πρώτη φορά που απασχολεί την επικαιρότητα. Τα έργα και οι ημέρες του ως παραγοντίσκος της τοπικής ερασιτεχνικής ομάδας τα προσπερναμε, καθώς μας αφήνουν αδιάφορους, σε αντίθεση με το ποινικό του παρελθόν που είναι πολυ πλούσιο και άκρως ενδιαφέρον. Πριν από 4 περίπου χρόνια, μετά από έφοδο στα άλλα δύο πλοία του, Αγ. Ζώνη Ι και Αγ. Ζώνη ΙΙΙ (τα οποία παρεπιπτόντως είναι στα ίδια χάλια με το Αγ. Ζώνη ΙΙ, ηλικίας τότε 44 και 38 χρονών αντίστοιχα), το λιμενικό τον έπιασε στα πράσα με πάνω από 500 τόνους λαθραίο πετρέλαιο. Οι τους διαφυγόντες φόροι μόνο από το εν λόγω φορτίο ανέρχονταν σε 137.000 ευρώ και οι γνώστες της συγκεκριμένης αγοράς λένε ότι αυτές οι δουλειές γίνονται έως και αρκετές φορές το μήνα. Τα πλοία κατασχέθηκαν και ο ίδιος καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 2,5 χρόνια φυλάκισης, αλλά λίγο αργότερα το Συμβούλιο Εφετών διόρθωσε το αρχικό λάθος του δικαστή πού μπερδεύτηκε και νόμιζε ότι δικάζει καστανάδες, απαλλάσοντας τον με βούλευμα ενώ του επιστράφηκαν και τα κατασχεμένα πλοία για να συνεχίσει το έργο της εταιρείας με “ΠΟΙΟΤΗΤΑ – ΣΥΝΕΠΕΙΑ – ΕΥΘΥΝΗ”, όπως είναι και το σλόγκαν της εταιρείας.
Με ποιότητα, συνέπεια και ευθύνη συνέχισε να κλέβει το δημόσιο και να λαδώνει αριστερά και δεξιά όλα αυτά τα χρόνια ενώ με κάθε αξιοκρατία προσέλαβε όλο του το σόι στο ΔΣ της εταιρείας του για να τους μάθει τα μυστικά της δουλειάς. Εδώ αξίζει να τονίσουμε ότι δεν πρόκειται για κάποιον τυχάρπαστο απατεωνίσκο αλλά για έναν μικρό μεν, ισότιμο δε παίκτη της εγχώριας ναυτιλίας. Ο εν λόγω κύριος έχει επί σειρά ετών συνεργασία με τα ΕΛΠΕ, συμφερόντων Λάτση. Στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ μάλιστα είχαν μεταφερθεί οι 500 τόνοι λαθραίου πετρελαίου της υπόθεσης του 2013, κάτι που σημαίνει ότι η διοίκηση των ΕΛΠΕ γνώριζε πλέον πολύ καλά με ποιον συνεργάζεται, αν υποθέσουμε ότι το αγνοούσε και ποτέ. Δεδομένων λοιπόν των μεγεθών, είναι λογικό να εικάσουμε ότι από τέτοιου είδους συνεργασίες τη μερίδα του λέοντος τη νέμεται ο λέων, που στην προκείμενη δεν είναι άλλος από τον αξιότιμο κύριο Λάτση.
Το “Τζέλλα Δ”δεν είχε φουγάρα
Η βόλτα στον Πειραιά που λέγαμε πιο πάνω, μας έμαθε κι άλλα χρήσιμα πράγματα. Οποιοσδήποτε έχει δουλέψει στα βαπόρια, ξέρει να σας πει ότι όσο καλοσυντηρημένο και να είναι ένα πλοίο (που δεν ήταν), όταν είναι 45 χρονών δε μπορεί παρά να είναι όχι απλά κάτεργο αλλά ένα ατύχημα που απλά δε συνέβη ακόμα: μια ωρολογιακή βόμβα κυριολεκτικά. Όπως δήλωσε σε καθεστωτική εφημερίδα έμπειρος επιθεωρητής μεγάλου ξένου νηογνώμονα, «Στο μηχανοστάσιο κάτω από τη μηχανή τα πλοία αυτού του τύπου πονάνε: επειδή δεν είναι εύκολο ούτε φτηνό να αλλαχτούν εκεί οι λαμαρίνες, όσες επιβιώνουν καλύτερα να κυκλοφορούν με το εικόνισμα του Αγίου Νικόλαου αγκαλιά…». Αρκεί να πούμε ότι, ακριβώς όπως και το “Εξπρές Σάμινα” που πριν από λίγα χρόνια παρέσυρε στο θάνατο 80 συνανθρώπους μας, έτσι και το “Αγία Ζώνη ΙΙ” ταξίδευε μεληγμένα πιστοποιητικά: τα χαρτιά του είχαν λήξει στις 26 Ιουλίου 2017. Τότε, κατά την πάγια τακτική που ασκείται συχνα πυκνα στη διαδικασία πιστοποίησης, είχε δοθεί παράταση από την αρμόδια υπηρεσία ελέγχου, τον Κλάδο Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων, μέχρι τις 6 Αυγούστου, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε και δεύτερη παράταση που έληγε στις 27 Σεπτεμβρίου. Ένα ακόμα στοιχείο που θεωρούμε άξιο λόγου είναι οι καταγγελίες ότι ήταν υπερφορτωμένο, κυριολεκτικά μέχρι τα μπούνια, σε σημείο που επηρεαζόταν έντονα η αξιοπλοΐα του.
Τι είναι οι νηογνώμονες. Ποιες είναι οι ευθύνες του Κλάδου Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων (ΚΕΕΠ).
Με απλά λόγια, οι νηογνώμονες είναι για τα πλοία ό,τι είναι τα ΚΤΕΟ για τα αυτοκίνητα. Είναι ο φορέας που πιστοποιεί ότι ένα πλοίο πληρεί τις μίνιμουμ προδιαγραφές ώστε να είναι ικανό να πλέει με ασφάλεια για τους εργαζόμενους πάνω σε αυτό, για το φορτίο του και εν γένει για το περιβάλλον. Οι σοβαρές ναυτιλιακές εταιρείες, για λόγους πρεστίζ, συνεργάζονται με νηογνώμονες διεθνούς κύρους όπως ο DNV, oABS, oLloyds κλπ. κι εκεί με απλά λόγια τα περιθώρια για απατεωνιές είναι ελάχιστα. Και εκεί υπάρχει η διαφθορά και οι λαμογιές, αλλα ως εξαίρεση και όχι ως κανόνας. Επειδή όμως η πιστοποίηση από αυτούς κοστίζει, το ελληνικό κράτος μερίμνησε εδώ και χρόνια να υπάρχει μια πιο «οικονομική» επιλογή για τους μικρότερους παίκτες της εγχώριας αγοράς, πιο αναξιόπιστη ακόμα και από τον ανεκδιήγητο Ελληνικό Νηογνώμονα: ο Κλάδος Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων (ΚΕΕΠ). Αυτός είναι ο φορέας που υποτίθεται ότι ήλεγχε το συγκεκριμένο σαπιοκάραβο για την αξιοπλοΐα του. Αυτός ήταν επιφορτισμένος να ελέγχει τις πραγματικές συνθήκες τόσο σε αυτό, όσο και σε ενα σωρό άλλα αντίστοιχα κάτεργα. Είναι ο φορέας που στην ουσία ευθύνεται για το γεγονός ότι ολόκληρος ο αργοσαρωνικός κόλπος καταστράφηκε για δεκαετίες από την εγκληματική αμέλεια των αργυρώνητων υπαλληλίσκων του που λαδώνονται για τριάντα αργύρια προκειμένου να χορηγούν πιστοποιητικά αξιοπλοΐας σε σαπιοκάραβα που είναι έτοιμα να πάνε στον πάτο.
Οι συνέπειες του ναυαγίου
Μη γελιέστε. Ο κάθε καρεκλοκένταυρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο κάθε σοβαροφανής τηλεμαιντανός διαβεβαιώνει ελαφρά τη καρδία ότι σε 15-20 μέρες «το πρόβλημα θα έχει λυθεί». Εδώ αξίζει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι μομφές μας δεν απευθύνονται στους ανθρώπους που ανέλαβαν είτε εθελοντικά, είτε επαγγελματικά να περιορίσουν την καταστροφή και τις επιπτώσεις της, όσο κάτι τέτοιο είναι ανθρωπίνως και τεχνικώς δυνατό. Σε αυτούς ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο για το δύσκολο έργο τους και στρέφουμε όλες μας τις κατηγορίες εξ’ολοκλήρου προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τους χαμερπείς δημοσιογραφίσκους που σε αντίστοιχες περιπτώσεις που συμβαίνουν στο εξωτερικό και εμπλέκονται τα αφεντικά τους, όπως ο Αλαφούζος, τηρούν μια ομερτά ανάλογη με αυτή των εκβιαστών, των υψηλόβαθμων παπάδων που είναι βουτηγμένοι στα σκάνδαλα, και των μαφιόζων. Χαρακτηριστική είναι οι περίπτωση οπου πριν από 15 χρόνια είχε κινητοποιηθεί η πολεμική μηχανή του γαλλικού κράτους για να αποτρέψει την είσοδο στα γαλλικά χωρικά ύδατα ενός πλοίου συμφερόντων Αλαφούζου, με τον τότε Γάλλο πρόεδρο να δηλώνει καθαρά και ξάστερα ότι δεν θα ανεχθεί εφοπλιστές με «σαπάκια» να συμπεριφέρονται σα γκάνγκστερστις ακτές της Γαλλίας.. Το θέμα φυσικά πήρε παγκόσμιες διαστάσεις, αλλά τα ελληνικά καθεστωτικά δεν το βρήκαν άξιο λόγου κι έτσι οι μόνοι που έγραψαν γι’αυτο ήταν κάποιοι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, δυστυχώς, κι ας μην ξεγελάει κανέναν όλος αυτός ο ορυμαγδός πληροφοριών και δημοσιευμάτων σχετικά με το “Αγία Ζώνη ΙΙ”. Στην καλύτερη περίπτωση απλά συσκοτίζουν τα γεγονότα λόγω άγνοιας και προχειροδουλειάς των συντακτών, στη χειρότερη αποτελούν συνειδητό ξέπλυμα των καθαρματών.
Πίσω στο θέμα μας, οι συνέπειες αυτού του ναυαγίου θα είναι εδώ για χρόνια, αν όχι δεκαετίες. Αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως αυτές των ναυαγίων του Prestige στα ανοιχτα της Ισπανίας, του ExxonValdez στα ανοιχτά της Αλάσκας και η συντριπτική οικολογική καταστροφή στη Βενεζουέλα, πάλι απο πλοίο συμφερόντων Αλαφούζου – ξανά μανά συγκάλυψη – είναι ενδεικτικές. Πρόστιμα εκατοντάδων εκατομμυρίων στους υπεύθυνους, κατά κανόνα μετά απο δικαστικές μάχες που διήρκεσαν δεκαετίες, λυσσαλέες προσπάθειες αποφυγής κάθε είδους ευθύνης, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής πληρωμής των προστίμων, εξαγορά πολιτικών, δικαστών, συνειδήσεων. Το τίμημα για όλους εμάς είναι ασύλληπτο. Κρανίου τόπος και καμένη γη που αφήνουν πίσω τους κάτι τύποι με χλιδάτα κότερα και εκλεπτυσμένα γούστα. Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται και χωρίς να υπεισέλθουμε σε τεχνικές λεπτομέρειες καθώς μας λείπει η απαραίτητη εξειδίκευση, θα αρκεστούμε απλά να υπογραμμίσουμε το αυτονόητο: Κάθε φορά που συμβάινει αντίστοιχη καταστροφή, οι γύρω περιοχές δέχονται συντριπτικό άμεσο πλήγμα και οι μακροχρόνιες συνέπειες συνεχίζουν να υφίστανται για δεκαετίες. Ζώα, φυτά, άνθρωποι, όλο ανεξαιρέτως το οικοσύστημα καταστρέφεται.
Όλόκληρη η παράκτια ζώνη του αργοσαρωνικού κόλπου θα βιώσει στο πετσί της τις συνέπειες αυτού του εγκλήματος. Μας είναι αδιάφορο αν πρόκειται για εγκληματική αμέλεια ή για καθ’εαυτό έγκλημα. Αυτό που ξέρουμε έιναι ότι όλοι εμείς που βρίσκαμε σε αυτή την περιοχή είτε το μεροκάματο είτε μια ανάσα δροσιάς από τη σκουπιδούπολη, όλα τα θαλάσσια ζώα και όλα τα οικοσυστήματα ευρύτερα, όλοι μας θα το πληρώνουμε ακριβά για πολλά χρόνια. Είτε στην περίπτωση που μιλάμε για εγκληματική αμέλεια, είτε μιλάμε για ένα προσχεδιασμένο, perse έγκλημα, το συγκεκριμένο κάθαρμα όπως και οι πρακτικές του ούτε άγνωστος στους ελεγκτικούς μηχανισμούς ήτανε, ούτε κανένας παρίας για την -κατα τα άλλα αξιοσέβαστη- ναυτιλιακή κοινότητα. Για αυτό το έγκλημα, όπως και για ένα σωρό άλλα οι άμεσα συνένοχοι είναι πολλοί και έχουν όνομα και θεσμικές θέσεις:
-
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, Θ. Κουντούρης, ως ο άμεσος αυτουργός.
-
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την παροιμιώδη ανικανότητα της να αντιμετωπίσει τις συνέπειες και την εν γένει αποτυχία της να αποσοβήσει τετοια γεγονότα εν τη γενέσει τους.
-
Ο ανεκδιήγητος Κούλης με τα επικοινωνιακά ξεφτιλίκια του που μόνο σκοπό έχουν τη μικροπολιτική εκμετάλλευση ενός τέτοιου γεγονότος. Δεν περιμέναμε κατι καλύτερο, αλλά ας του πει κάποιος οτι το πόπολο δε θαμπώνεται απο χαζομάρες του τύπου “ποζάρω με το βαμβακάκι στο χέρι μπρόστα στον πρώην υπουργό εμπορικής ναυτιλίας που τραβάει σέλφι σε μια κατεστραμμένη παραλία”. Αυτογελοιοποιείστε και μας εξοργίζετε.
-
Οι πάσης φύσης και βαθμού υπάλληλοι, λιμενικοί και πολιτικό προσωπικό, του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας που με την ολιγωρία και τη διαφθορά τους αφήνουν να διαιωνίζονται τέτοιες καταστάσεις.
Για όλους τους παραπάνω λόγους βρεθήκαμε σήμερα εδώ, στο κτίριο του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας που στεγάζει την υπηρεσία που με τις πράξεις και τις παραλείψεις της ευθύνεται για την καταστροφή όσο και ο Κουντούρης. Θελήσαμε να τους συναντήσουμε από κοντά και να τους πούμε κατάμουτρα αυτο που δεν τολμάει να πει δημόσια σχεδόν κανείς. Οι ευθύνες τους είναι βαρύτατες και στα μάτια μας δεν είναι λιγότερο ένοχοι απο τα αφεντικά τους. Τους Κουντούρηδες, τους Λάτσηδες, τους Μελισσανίδηδες, τους Μαρινάκηδες, τους Αλαφούζους.
Φυσικά, ξέρουμε πάρα πολύ καλα ότι δεν ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο όπως ξέρουμε και ότι πολλά από αυτά τα τομάρια πολύ θα ήθελαν να συνεχίσουν όλα ως έχουν: να λαδώνονται στα μουλωχτά, να τα αρπάζουν απ’όπου βάλει ανθρώπου νους και να λουφάρουν όσο γίνεται περισσότερο. Ας ξέρουν λοίπον όλοι οι παραπάνω ότι εμείς θα απαντάμε σε αυτά τους τα εγκλήματα στοχοποιώντας τους προσώπικα στο μικρό βαθμό που μας το επιτρέπουν οι δυνάμεις μας και ότι θα μας βρίσκουν απέναντι τους κάθε φορά που μας καταστρέφουν τη ζωη.
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας
Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας
