«Τασσόμαστε υπέρ μιας Ευρωπαϊκής διάσκεψης χρέους και υπέρ του κουρέματος του χρέους της Ελλάδας. Είναι πραγματικά απίστευτο το ότι η γερμανική κυβέρνηση από τη μια αρνείται να εξοφλήσει το αναγκαστικό δάνειο που πήραν οι ναζί από το ελληνικό κράτος και να καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις, ενώ από την άλλη η Γερμανία αποκομίζει κέρδος ύψους 1,34 δισ. ευρώ από δάνεια και αγορές ελληνικών ομολόγων», λέει Ντίτμαρ Μπαρτς, επικεφαλής του ψηφοδελτίου τη γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στην αποκλειστική του συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον Αντώνη Πολυχρονάκη.
Ο Γερμανός πολιτικός χαρακτηρίζει τη μέχρι σήμερα γερμανική πολιτική για την Ελλάδα αλαζονική, ταπεινωτική και λησμονά την ιστορία. Υποστηρίζει ότι η Αριστερά της Ευρώπης, της γερμανικής συμπεριλαμβανομένης, θα πρέπει να αναρωτηθεί πως θα μπορέσει να βοηθήσει την Ελλάδα αποτελεσματικότερα από ότι μέχρι τώρα και ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να πάρει ξανά στα ίδια του τα χέρια το πεπρωμένο του.
Αντί να τίθεται σε ομηρία ο λαός μιας υπερχρεωμένης χώρας πρέπει να υπάρξει μια δεσμευτική απόφαση ελάφρυνσης του χρέους με ρεαλιστικούς όρους, ώστε να αναπτυχθεί περαιτέρω οικονομικά», τoνίζει ο Ντίτμαρ Μπαρτς. Επικρίνει παράλληλα την κ. Μέρκελ και τον Σόιμπλε ότι «με τις εντολές της τρόικας, την αυστηρή πολιτική λιτότητας και την αποτυχημένη πολιτική στο προσφυγικό που επέβαλαν ώθησαν το ευρωπαϊκό εγχείρημα στο χείλος της καταστροφής, ενώ για το προσφυγικό εκτιμά ότι έγινε μια απαράδεκτη συμφωνία με την Τουρκία του Ερντογάν, η Ιταλία και η Ελλάδα αφήνονται στην πραγματικότητα μόνες με τα τεράστια προβλήματα».
Τάσσεται υπέρ μίας συνετούς σχέσης με την Ρωσία, παρά την όποια δικαιολογημένη κριτική στον Πούτιν. Για τις προτάσεις Μακρόν λέει ότι βρίσκονται σε θετική κατεύθυνση, εκφράζει όμως τον φόβο ότι οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις που προτείνει κατά το γερμανικό πρότυπο θα συμβαδίζουν με την κοινωνική κατεδάφιση, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων κλπ. Αυτό θα ήταν καταστροφή για την Γαλλία και ένα κακό μήνυμα για την Ευρώπη».
Εκτιμά ότι ο μεγάλος πλούτος της χώρας του κατανέμεται εξαιρετικά άδικα και ζητά μια ριζική φορολογική μεταρρύθμιση. Πιστεύει ότι δύσκολα θα υπάρξει ένας κοκκινο-κοκκινο-πράσινου συνασπισμού, καθιστά σαφές όμως ότι η Αριστερά είναι κατά βάση πρόθυμη να αναλάβει κυβερνητική ευθύνη στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Υποστηρίζει τέλος ότι η Τουρκία εξελίσσεται σε ισλαμική δικτατορία, τάσσεται όμως υπέρ της ενίσχυσης της κοινωνίας των πολιτών και της αντιπολίτευσης.