Πέθανε την Παρασκευή στην Αβάνα σε ηλικία 84 ετών ο διακεκριμένος συγγραφέας Ντανιέλ Τσαβαρία. Γεννημένος στην Ουρουγουάη, ρίζωσε στην Κούβα από το 1969. Αυτοπροσδιοριζόταν ως «κουβανός συγγραφέας γεννημένος στην Ουρουγουάη», καθώς επίσης ως κομμουνιστής και ένθερμος υποστηρικτής της κουβανικής επανάστασης.
Άνθρωπος με πολλά ταλέντα, μιλούσε με ευφράδεια πέντε γλώσσες, γι’ αυτό και εργάστηκε ως μεταφραστής γερμανικής λογοτεχνίας από το 1975 έως το 1986 για το Κουβανικό Ινστιτούτο Βιβλίου, και παράλληλα ως καθηγητής Λατινικών, Ελληνικών και Κλασικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας.
Παρόλο που στο έργο του περιλαμβάνονται διηγήματα και διδακτικό υλικό, έχει δηλώσει ότι τον ενδιέφεραν μόνο τα μυθιστορήματα, σε τρεις βασικές κατηγορίες: πολιτικά, ιστορικά και picaresca (σατιρικά). «Δεν είμαι εξεζητημένος συγγραφέας· προσπαθώ να κάνω μια λογοτεχνία που να είναι προσιτή από ευρέα τμήματα του πληθυσμού. Αλλά με αξιοπρέπεια, χωρίς να πέφτω στην ανόητη εμπορευματική λογική», έχει πει χαρακτηριστικά.
Μεταξύ των λογοτεχνικών του διακρίσεων συγκαταλέγονται το βραβείο Hammett της Μαύρης Εβδομάδας της Χιχόν (1992), το βραβείο Planeta de Novela (1993), το βραβείο Casa de las Américas (2000) στην κατηγορία του μυθιστορήματος και το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Κούβας.
Σε τιμητική εκδήλωση από τις εκδόσεις Capitán San Luis και Letras Cubanas, εκμεταλλευόμενος τη ευκαιρία της Ουρουγουάης ως Τιμώμενης Προσκεκλημένης Χώρας, ο Λόπες Σάτσα εκθείασε τον πολυγραφότατο συγγραφέα, τον οποίο χαρακτήρισε ως έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς, και έκανε μια αναδρομή στο εκτενές έργο του.
Σχετικά με την ικανότητά του να περνάει στα βιβλία του τη λαϊκή κουβανική αργκό, παρότι ξένος, ο Σάτσα δήλωσε ότι αυτός ο δημιουργός ανήκει στη γενιά των μουσικών συγγραφέων, με αυτιά εκπαιδευμένα για να μεταφράζουν τον μελωδικό τρόπο ομιλίας των γηγενών της Κούβας.
Στα πιο γνωστά του μυθιστορήματα, τα περισσότερα αστυνομικά, συγκαταλέγονται τα: Joy (1978), Το Έκτο Νησί (1984), Αν με ξαναδείτε Γράφτε μου (1994), Κάποτε στη Μαδρίτη (1999), Το Κόκκινο στο Φτερό του Παπαγάλου (2001), Πρίαπος (2005) και Yo soy el Rufo y no me rindo (2013) [1].
Στο συγγραφικό έργο του Τσαβαρία περιλαμβάνονται ακόμα πολυάριθμα λογοτεχνικά και πολιτικά άρθρα, καθώς και σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Πηγή: Left.gr / Juventud Rebelde via proyectonumantino)
[1] Οι τίτλοι στα ελληνικά έχουν παρθεί από τις μεταφρασμένες εκδόσεις των βιβλίων του Τσαβαρία. Το τελευταίο βιβλίο που αναφέρεται -ακόμα μετάφραστο- είναι μια βιογραφία του ηγέτη των Τουπαμάρος Ραούλ Σεντίκ.