Ένα βιβλίο που θα μείνει στην ιστορία περισσότερο ως πλυντήριο έγραψε ο εμπλεκόμενος με το σκάνδαλο Novartis, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια ιδρυτής της Ριζοσπαστικής Κίνησης Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας, μετά συμμετέχοντoς στην Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη, στη συνέχεια και πάλι ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΑΛ (και δεν συμμαζεύεται), Ανδρέας Λοβέρδος.
Για τον Ανδρέα Λοβέρδο που έχοντας ως ασπίδα μερικούς σοσιαλιστικούς ακκισμούς, ταγμένος πλέον ουσιαστικά στη δεξιά παράταξη, εννοείται πως οι κατηγορίες εναντίον του για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Novartis, είναι «σκευωρία».
Η όλη υπόθεση τον «δένει» βέβαια με όλη την ιδεολογία και κομματική ταύτιση με τη Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη για να μην πούμε με τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, επίσης εμπλεκόμενο στο ίδιο σκάνδαλο.
Τελευταία πράξη της πολιτικής του προσπάθειας να αποτινάξει από πάνω του τις κατηγορίες είναι ένα βιβλίο με τον εύλογο τίτλο «Απόπειρα Δολοφονίας», προφανώς εννοώντας της πολιτικής του δολοφονίας.
Προφανώς πολλοί «εμίσησαν» την πολιτική καριέρα του Ανδρέα Λοβέρδου, την ανιδιοτέλειά του, και τις προοδευτικές του περγαμηνές και θέλησαν να τον πλήξουν πολιτικά.
Σε αυτό το βιβλίο που προφανώς πολλά φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ θα σπεύσουν να δημοσιοποιήσουν, μεταξύ άλλων αποκαλύπτει τα σχέδιά του… να δείρει τον πρώην πρωθυπουργό και νυν αρχηγό του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα.
Προφανώς, το άδικο τον έπνιξε και ήρθε και έδεσε με την οργή του…
Και η οργή του αυτή προέρχεται από ένα «βάναυσο συναίσθημα» για όσους «διέσπειραν συκοφαντίες» για το πρόσωπό του σε σχέση με τη Novartis, όπως αναφέρει ο ίδιος.
Και αντί να απαντήσει με έγγραφα και λόγια το μίσος ξεχείλισε κατά των κατακριτών του, και του ήρθε η ιδέα να σπάσει στο ξύλο τον Αλέξη Τσίπρα…
«Τους εκπροσωπούσε ο αρχηγός τους, ο τότε πρωθυπουργός», γράφει. «Έτσι γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα να τον δείρω. Κυριολεκτώ. Την οργάνωσα, μάλιστα, λίγο στο μυαλό μου. Θα επεδίωκα, σκεφτόμουν, να διασταυρωθώ μαζί του, όταν θα ερχόταν στην αίθουσα της Βουλής για να μιλήσει και τότε θα του έσπαγα τη μύτη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Σοβαρολογούσα».
Μετέφερε μάλιστα τη σκέψη του σε δύο συνεργάτες του, τον Άγγελο Καραχάλιο και τη Μαρία Μιλήνη που έμειναν αγάλματα. «Είμαι τόσο ξένος και ριζικά αντίθετος με όλα αυτά, που έψαχναν να βρουν κάτι να πουν. Μετά άρχισαν να διαμαρτύρονται, ίσως και να φωνάζουν. Τους κοιτούσα απολύτως αδιάφορος».
Όπως ο ίδιος γράφει πιο ήρεμες σκέψεις τον έκαναν να αλλάξει στάση:
«Μετά το συζήτησα για λίγο και με τον εαυτό μου. Δεν θα μπορούσα στην πραγματικότητα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο. Ωστόσο, το είχα σκεφτεί».
Ο Ανδρέας Λοβέρδος όμως περιγράφει στο βιβλιο του και τις σχέσεις του με επιφανείς δημοσιογράφους, όπως τον Γιάννη Πρετεντέρη, για τον οποίο ο Ανδρέας Λοβέρδος λέει ότι τον παρακάλεσε να του κλείσει ραντεβού με τον Σάμπυ Μιωνή και τον Σταύρο Παπασταύρου κι εκείνος «ανταποκρίθηκε χωρίς καθυστέρηση» ή τον Τάσο Καραμήτσο του «Πρώτου Θέματος» που τον ενημέρωνε, όπως λέει για τη θεματολογία της εφημερίδας που θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμη.
Μιλάει ωστόσο και για τις σχέσεις του με πολιτικά πρόσωπα, που μεταξύ άλλων του εξέφραζαν την συμπαράστασή τους για την υπόθεση Novartis, όπως ο Κώστας Σημίτης. Αναφέρει ακόμα ότι με τον Θάνο Πλεύρη έγραφαν μαζί τροπολογίες που κατέθετε μετά το ΚΙΝΑΛ, ενώ για τον Ευάγγελο Βενιζέλο αποκαλύπτει ότι πολλές φορές έγραφε με ψευδώνυμο στον Τύπο για υποθέσεις που συζητούσαν οι δύο πολιτικοί, όπως η Novartis.
Και βέβαια, ο κάθε πρώην υπουργός, πολιτικός μπορεί να γράφει όποιο βιβλίο θέλει. Ωστόσο δεν παύει ως δημόσιο πρόσωπο να δέχεται κριτική και να προκαλεί αντιδράσεις και συναισθήματα.
Αλλά ο Ανδρέας Λοβέρδος καταφέρνει όπως φαίνεται στο βιβλίο αυτό να κάνει αποκαλύψεις για την ίδια τη διαπλοκή, αν και η αρχική του προσπάθεια ήταν να αποτινάξει από πάνω του την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Novartis.
Υστερόγραφο:
Για την ιστορία, σύμφωνα με τον Ανδρέα Λοβέρδο, τον επανέφερε στην τάξη ο 14χρονος γιός του, θαυμαστής του Μέσι, λέγοντάς του:
«Μπαμπά,
μην το κάνεις. Εγώ ξέρεις πως είμαι Μέσι, φουλ Μέσι. Αν, όμως, ο Μέσι χτυπήσει
τον Ρονάλντο, θα πάρω τη θέση του Ρονάλντο. Δεν έχω άλλον τρόπο να στο πω, αλλά
πρέπει να με καταλάβεις, μην το κάνεις».
Πάλι καλά που ένα 14χρονος είχε περισσότερο μυαλό(προφανώς) από τον πατέρα του!
