Αφού σε κάποιους αρέσουν πολύ οι συνωμοσίες και τα σενάρια συνωμοσίας, ας παραθέσουμε και ένα που δεν θα τους αρέσει. Σύμφωνα με αυτό, λοιπόν, ο καθηγητής της Σχολής Δημόσιας Υγείας Νίκος Μανιαδάκης λίγο καιρό προτού επιχειρήσει να αποδράσει στο εξωτερικό επισκέφθηκε κάποιον συμβολαιογράφο Αθηνών, στον οποίο κατέθεσε εγγράφως μακροσκελή αφήγηση.
Τι κατέθεσε ο σύμβουλος πάντων των υπουργών και αγαπημένος απανταχού των φαρμακευτικών; Οτι είναι ένας από τους προστατευόμενους μάρτυρες στην υπόθεση της Novartis και πιέζεται από τους εισαγγελείς να καταθέσει εναντίον πολιτικών προσώπων για να τα ενοχοποιήσει.
Αυτή την εξομολόγηση προς τον συμβολαιογράφο ο Νίκος Μανιαδάκης –επιμένει το σενάριο συνωμοσίας– τη σταύρωσε και τη σφράγισε, δίνοντας σαφή εντολή να αποσφραγιστεί όταν δώσει την άδεια.
Στη συνέχεια ο Μανιαδάκης, τον οποίο ο πρώην πρόεδρος της Novartis αποκαλούσε με νόημα Money-dakis, όπως λένε μάρτυρες, ετοίμασε τη φυγή του στο εξωτερικό. Νοίκιασε σπίτι στη Μαδρίτη, φόρτωσε την οικοσκευή του σε τρία τέσσερα φορτηγά και αφού δημιούργησε την εντύπωση σε όλους ότι πάει να γιορτάσει κάπου μαγευτικά τις άγιες μέρες, κίνησε για το αεροδρόμιο.
Σκοπός του Μανιαδάκη –επιμένει το σενάριο συνωμοσίας, που μοιάζει με αυτά που συνηθίζει να διακινεί ο φίλος του Νίκου Μανιαδάκη Αδωνης Γεωργιάδης– ήταν μόλις ασκηθούν διώξεις εναντίον πολιτικών προσώπων για τη Novartis να δώσει συνέντευξη από το εξωτερικό όπου θα κατήγγειλε ότι δέχεται πιέσεις για να ενοχοποιήσει τους άλλοτε συνεργάτες του υπουργούς. Προς επιβεβαίωση όσων θα κατήγγειλε θα ανέσυρε την επτασφράγιστη κατάθεση στον συμβολαιογράφο με την οποία θα αποδεικνυόταν ότι δεχόταν πιέσεις και επειδή δεν μπορούσε να κάνει κάτι αλλά φοβόταν κιόλας, αναγκάστηκε να καταθέσει σε συμβολαιογράφο. Με τον τρόπο αυτό οι διώξεις, τα στοιχεία για τις διώξεις και όλα τα σχετικά με τη δικογραφία θα τινάζονταν στον αέρα. Γιατί, όπως πάντα, στον κατηγορούμενο αρκεί η αμφιβολία ή η σύγχυση.
Είναι αληθινή αυτή η θεωρία συνωμοσίας; Τα σχεδίασε όλα αυτά ο Νίκος Μανιαδάκης, έχοντας μάλιστα τη στήριξη όσων πολιτικών είχε καρφώσει ως «Γιάννης Αναστασίου» για να τον αγαπήσουν τελικώς ως Μανιαδάκη ξεκουκούλωτο; Αν πρόκειται να μιλήσουμε με γεγονότα που έχουν διασταυρωθεί, το βέβαιο είναι ότι ο κομψός καθηγητής είχε συχνά επισκεφθεί το τελευταίο διάστημα συμβολαιογράφο Αθηνών για «λογιστικά – φορολογικά» του θέματα, όπως λέει.
Επίσης αληθές είναι ότι μετά την αποτροπή της φυγής του όντως χρησιμοποίησε το επιχείρημα της πίεσης από τους εισαγγελείς. Αρα το θέμα είναι αν επιτρέπεις στον εαυτό σου να αποδεχτεί όλα τα ενδιάμεσα για να κάνεις δεκτό ένα σχέδιο συνωμοσίας που δημιουργήθηκε για να στοιχειοθετηθεί ότι όσα λέγονται για τα πολιτικά πρόσωπα και τη σχέση με τη Novartis είναι τελικώς συνωμοσία. Της συνωμοσίας το κάγκελο, γι’ αυτό ας μείνουμε στην πραγματικότητα, που είναι και πιο χρήσιμη.
Στην πραγματικότητα λοιπόν τι έχουμε; Ο Νίκος Μανιαδάκης, καθηγητής της Σχολής Δημόσιας Υγείας (αυτής της σφηκοφωλιάς των φαρμακευτικών που δεν άγγιξε χέρι εισαγγελέα) και σύμβουλος υπουργών, είχε σχέση με τη Novartis. Σε τέτοιο βαθμό που τα έγγραφα του FBI τον εμφανίζουν ως γνώστη του σκανδάλου και το ίδιο το FBI του ζήτησε να καταθέσει. Ο Μανιαδάκης χωρίς κουκούλα καταθέτει στις αρχές ότι δεν γνωρίζει τίποτε, αλλά ως Γιάννης Αναστασίου καρφώνει Αδωνη, Σαλμά, Λοβέρδο και Σαμαρά. Αυτοί τους οποίους ενοχοποιεί υπόσχονται ότι θα τον ξεκουκουλώσουν, θα τον μηνύσουν, θα τον γδάρουν και θα τον ανασκολοπίσουν. Αλλοι μάρτυρες τον υποδεικνύουν ως «το βαλιτσάκι της Novartis».
Οι εισαγγελείς τον καλούν να απαντήσει αν ισχύουν όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες, ότι δηλαδή ήταν αυτός που χρημάτιζε τα πολιτικά πρόσωπα, αλλά δηλώνει άγνοια. Μερικές μέρες μετά, και αφού ζητά εγγράφως να σταματήσει η αστυνομική φύλαξή του, φορτώνει τα προικιά του σε φορτηγά και προσπαθεί να φύγει από τη χώρα. Εναντίον του ασκείται δίωξη και τότε δηλώνει ότι πιέζεται από τους εισαγγελείς, χειροκροτούμενος από όσους θα του έπαιρναν το σκαλπ όπως έκαναν οι Ινδιάνοι στα παλιά γουέστερν, οι οποίοι τον ανακηρύσσουν τελικώς σερίφη στην κοιλάδα με το χρυσάφι. Στις συνεντεύξεις του δηλώνει αθώος και κυρίως έντιμος, ενώ αποκρύπτει ότι σε έλεγχο των λογαριασμών του βρέθηκε αδικαιολόγητο χρήμα και αναγκάστηκε να πληρώσει πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ για να τύχει των ευνοϊκών διατάξεων του νόμου.
Στα στοιχεία της πραγματικότητας η φαντασία του καθενός μπορεί να προσθέσει ό,τι θέλει: ότι προσπάθησε να γλιτώσει και όταν δεν τα κατάφερε έκανε πολιτική συμφωνία με όσους προηγουμένως κάρφωσε προσμένοντας αλλαγή της πολιτικής κατάστασης, ότι ήταν αφελής και δεν ήθελε να καταλάβει ότι τα στοιχεία θα οδηγούσαν στον ίδιο, ότι, ότι, ότι…
Αν οι καταγγελίες Μανιαδάκη εμφανίζονταν όταν είχε ολοκληρωθεί η έρευνα, θα την τίναζαν στον αέρα. Σήμερα δημιουργούν μόνο ερωτήματα και ειρωνεία. Γιατί ο Νίκος Μανιαδάκης κατέθεσε ως προστατευόμενος μάρτυρας στις ελληνικές και αμερικανικές αρχές; Δεν το έχει απαντήσει ακόμη. Δεν έχει απαντήσει δηλαδή γιατί έκρυβε την ταυτότητά του και παραπλανούσε τους πρώην συνεργάτες του δίνοντας και άλλες αθώες καταθέσεις με το όνομά του. Το happy end που ενδεχομένως προσδοκούσαν και ο κύριος καθηγητής και οι εντιμότατοι φίλοι του δεν προέκυψε. Αυτήν τη στιγμή υπάρχει μόνο χάπι end, που ταυτίζεται με την ανάγκη να ολοκληρωθεί η έρευνα για το Novartis-gate και να αποδοθούν οι ευθύνες για όλα αυτά τα χάπια και τα φαρμάκια που κατανάλωσε η Ελλάδα για να πλουτίσουν συγκεκριμένες παρέες.