Είδαμε τη σειρά «North water» που διαδραματίζεται στην απέραντη Αρκτική.
Από το «North water» που προβάλλεται αυτό τον καιρό στο Cinobo τίποτε δεν λείπει και τίποτε δεν περισσεύει. Η πλοκή, ο ρυθμός, οι διάλογοι, οι ερμηνείες και η σκηνοθεσία είναι τόσο καλοδουλεμένα και ολοκληρωμένα, αλλά και τόσο δεμένα μεταξύ τους όσο λίγες φορές έχουμε την ευκαιρία να δούμε σε τηλεοπτική σειρά. Η ιστορία διαδραματίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο νεαρός γιατρός Πάτρικ Σάμνερ (τον υποδύεται ο Τζακ Ο’Κόνελ), έχοντας μόλις επιστρέψει από την Ινδία όπου πολεμούσε για λογαριασμό της Βρετανίας, αναζητά την τύχη του σε ένα φαλαινοθηρικό το οποίο κατευθύνεται στην Αρκτική. Πέρα από την ταραχή που του προκαλεί ο εγκλεισμός, έχει να αντιμετωπίσει ναυτικούς με σοβαρή παραβατική συμπεριφορά, η οποία στρέφεται εναντίον του υπόλοιπου πληρώματος. Ωστόσο η πιο επώδυνη επαφή του με τη νέα πραγματικότητα θα γίνει μέσα από την αποκάλυψη ενός σκοτεινού μυστικού (ο τηλεθεατής το ξέρει από νωρίς). Ο καπετάνιος σκοπεύει να βουλιάξει το πλοίο προκειμένου η πλοιοκτήτρια εταιρεία να εισπράξει γενναία αποζημίωση.
Η μίνι σειρά έξι επεισοδίων του BBC (που γυρίστηκε το 2021) βασίζεται στο μυθιστόρημα «Σκοτεινός αρκτικός» (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Γιώργος Μπλάνας) του Αγγλου συγγραφέα και ακαδημαϊκού Ιαν ΜακΓκουάιρ, το οποίο περιλαμβανόταν στη μακρά λίστα για το βραβείο Μπούκερ το 2016. Πρόκειται για έναν άρτια οπτικοποιημένο φιλοσοφικό στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη φύση, χωρίς ίχνος ακαδημαϊσμού. Από τα πιο δυνατά χαρτιά της σειράς είναι η ερμηνεία του Κόλιν Φάρελ στον ρόλο του τυχοδιώκτη Χένρι Ντραξ, απόλυτου εκφραστή του κακού, με τον τρόπο που συνηθιζόταν να αποτυπώνεται στην υψηλή λογοτεχνία του 19ου αιώνα.
Η δύναμη του βιβλίου του ΜακΓκουάιρ όπως και του σεναρίου, το οποίο συνυπογράφει με τον σκηνοθέτη της σειράς Αντριου Χέιγκ, είναι η καλή γνώση της προ- ψυχαναλυτικής εποχής στην οποία αναφέρεται. Την ίδια στιγμή αποδίδεται με αληθοφάνεια η μεγάλη εικόνα μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου μέσα από τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας και της καταστροφικής παρέμβασης του ανθρώπου στη φύση, ενώ σχολιάζεται η αλόγιστη συσσώρευση πλούτου στα χέρια της αριστοκρατίας με ό,τι σήμαινε αυτό για τις κοινωνικές ανισότητες και τη μη απόδοση δικαιοσύνης. Για το τέλος, μια λεπτομέρεια που όμως κάνει τη διαφορά: τα ρούχα των ηθοποιών έχουν τη σκόνη και τη λάσπη της εποχής, ενώ τα δόντια τους είναι εκείνα που θα είχε ένας άνθρωπος του 19ου αιώνα πριν από τη χρήση του φθορίου στο νερό και πολύ πριν από την ολέθρια για την αληθοφάνεια στο σινεμά και στην τηλεόραση λεύκανση που έχει επιβάλει το Χόλιγουντ.