Ο κύβος ερρίφθη. Η ΝΔ μετατρέπει οριστικά και αμετάκλητα την αγορά εργασίας σε ζούγκλα. Μαζί της, σε έναν ιδιότυπο χορό του Ζαλόγγου, τεράστιοι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας παρασύρονται στον γκρεμό. Πώς αλλιώς μπορούν να εξηγηθούν οι μαύρες τρύπες των κενών θέσεων εργασίας σε τουρισμό (100.000), κατασκευές (200.000) και εργάτες γης;
Η απάντηση είναι ότι δεν συμφέρει πλέον να εργάζεται κάποιος σε δύσκολες εργασίες αφού το μεροκάματο είναι πενιχρό και τα μέτρα προστασίας ανύπαρκτα λόγω της ανυπαρξίας ελέγχων. Αλλωστε το φαινόμενο των κενών θέσεων εργασίας με βάση την ΕΛΣΤΑΤ άρχισε να υφίσταται από τον Ιούλιο του 2021, όταν τέθηκε –μεταξύ άλλων δυσμενών εξελίξεων– σε εφαρμογή το ελαστικό οκτάωρο για να μαζέψει ο μισθωτός ελιές.
Η συντριβή του κόσμου της μισθωτής εργασίας –που άρχισε τον Ιούλιο του 2019 ο επονομαζόμενος και «Προκρούστης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων» Γιάννης Βρούτσης και τη συνέχισε ο Κωστής Χατζηδάκης με το ελαστικό οκτάωρο, που σημαίνει τζάμπα υπερωρίες (1 εκατ. μισθωτοί απώλεσαν το 20% των ετήσιων αποδοχών τους λόγω της κατάργησης της υπερωριακής αμοιβής), έρχεται με το εργασιακό νομοσχέδιο που έθεσε σε διαβούλευση την προηγούμενη Παρασκευή ο Αδωνης Γεωργιάδης. Πλέον αναφερόμαστε στην ταφόπλακα του κόσμου της μισθωτής εργασίας ή διαφορετικά στον θάνατο του ιδιωτικού υπαλλήλου και του εργάτη. Ο Αδ. Γεωργιάδης βάζει τις τελευταίες πινελιές στο νεοφιλελεύθερο καθεστώς που θα διέπει πλέον τις εργασιακές σχέσεις με προμετωπίδα την εργασία (έστω σε δύο εργοδότες) των 13 ωρών.
Το σήμα σαφές και ευανάγνωστο. Οι αμοιβές για μισθωτή εργασία θα μείνουν καθηλωμένες. Οι εργοδότες θα δρουν ανεξέλεγκτα και αν θες να εξασφαλίσεις τα προς το ζην θα εργάζεσαι 13 τουλάχιστον ώρες ημερησίως!
Ολα αυτά μάλιστα με την αμετροέπεια του Αδ. Γεωργιάδη που τολμά να χαρακτηρίσει το νέο νομοσχέδιο «προστασία των εργαζομένων», μέσω της ενσωμάτωσης της οδηγίας 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 «για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην ΕΕ»!
Θεσπίζει 13ωρο
Σε μια… πάσα προς τους ομίλους επιχειρήσεων να καταργήσουν πλήρως την υπερωριακή αμοιβή, η κυβέρνηση έρχεται να επιβάλει 13 ώρες εργασίας σε δύο εργοδότες. Ετσι όμως όταν έχουμε περίπτωση διασυνδεμένων επιχειρήσεων μπορεί ο μισθωτός να εργάζεται στη μητρική επιχείρηση για οκτώ ώρες και να του επιβάλλεται εξάωρη σύμβαση μερικής απασχόλησης στη θυγατρική της για να κάνει την ίδια εργασία.
Ολα αυτά –και παρόλο που δεν υφίσταται λέξη περί αυτού στην οδηγία που ενσωματώνεται στο ελληνικό δίκαιο– χαρακτηρίζονται από τον αρμόδιο υπουργό ως «νομιμοποίηση και άρση των στρεβλώσεων στην αγορά εργασίας που δεν επιτρέπουν την πολλαπλή απασχόληση πέραν του οκταώρου ημερησίως». Εύκολα μπορεί κάποιος να κατανοήσει ότι έτσι εξαφανίζεται η αμοιβή από την υπερωριακή απασχόληση.
Κατά παραγγελία εργασία
Μέχρι τώρα η «ετοιμότητα προς εργασία» πληρωνόταν. Ο Αδ. Γεωργιάδης καταργεί και αυτή την προστατευτική διάταξη για τους εργαζόμενους, προσφέροντας τη δωρεάν εγρήγορση του εργαζόμενου προς κάλυψη των εργοδοτικών αναγκών με τη θεσμοθέτηση των «συμβάσεων εργασίας κατά παραγγελία».
Σύμφωνα με όσα φαιδρά υποστηρίζει η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υπουργού Εργασίας, «αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της μη προβλέψιμης εργασίας, ένεκα της οποίας δεν μπορεί να τηρηθεί οργανωμένος σχεδιασμός εκτέλεσής της, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στις μεταφορές προϊόντων, στον χώρο της εστίασης και του catering, στις εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος, σε επισκευαστικές εργασίες κ.λπ. Για τη σύναψη συμβάσεων κατά παραγγελία τίθενται συγκεκριμένοι προστατευτικοί όροι για τον εργαζόμενο, ώστε να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά ο αιφνιδιασμός του εργαζόμενου, η τυχόν απώλεια εισοδήματός του και η αποφυγή καταχρήσεων».
Χωρίς ελεύθερο χρόνο
Αυτά υποστηρίζει ο Αδ. Γεωργιάδης για να εξωραΐσει την κατάσταση. Στην πραγματικότητα όσοι ενταχθούν σε αυτήν τη μορφή απασχόλησης θα περιμένουν χωρίς να πληρώνονται –όπως ισχύει σήμερα– να τους καλέσει ο εργοδότης και να εργαστούν συγκεκριμένες ώρες. Ελεύθερος χρόνος μηδέν. Απασχόληση με βάση τις διαθέσεις και τις ώρες του εργοδότη.
Τελικά «υποδούλωση» χωρίς να μπορείς να διαχειριστείς τη ζωή σου και με πληρωμή ελάχιστη. Ολα αυτά βαφτίζονται προστασία του εργαζόμενου και θα γίνει προσπάθεια –είναι σίγουρο τούτο– από τα συστημικά ΜΜΕ να βαφτίσουν το κρέας ψάρι.
Ομως περιλαμβάνει και άλλα το νομοσχέδιο που τέθηκε στη διαβούλευση. Συγκεκριμένα:
• Θεσπίζεται υποχρέωση του εργοδότη να ενημερώνει τον εργαζόμενο αναφορικά με τους βασικούς όρους της ατομικής σύμβασης εργασίας εντός μίας εβδομάδας. Σήμερα ισχύει η ίδια υποχρέωση αλλά δίνεται προθεσμία δύο μηνών. Οπως εύκολα γίνεται κατανοητό, ουδέν αλλάζει πέραν του χρονικού διαστήματος.
• Ξεκαθαρίζεται η έννοια της δοκιμαστικής περιόδου και του δόκιμου εργαζόμενου στη μισθωτή εξαρτημένη εργασία, τόσο για την αορίστου χρόνου όσο και για την ορισμένου χρόνου, κατά την οποία ο εργαζόμενος δοκιμάζει τη σχέση του με τον εργοδότη. Αυτή δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από έξι μήνες και αυτός ο χρόνος θα μετράει ως χρόνος προϋπηρεσίας όταν τα δύο μέρη αποφασίσουν να συνεχίσουν τη συνεργασία τους. Σε περίπτωση που δεν έχει αίσιο τέλος η συνεργασία, η σχέση θα λύεται αυτοδικαίως. Το ανούσιο της διάταξης είναι πρόδηλο. Μέχρι τώρα και συνεπεία μνημονιακών νόμων θεωρούνταν δοκιμαστική περίοδος για την εργασία το διάστημα των δώδεκα μηνών από την έναρξη της εργασιακής σχέσης. Αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι αν η απόλυση γίνει προτού ο μισθωτός κλείσει έτος υπηρεσίας, δεν οφείλεται αποζημίωση λόγω καταγγελίας της σύμβασης. Αρα το να βαφτίσεις δοκιμαστική περίοδο τους έξι μήνες ουδέν προσφέρει στον μισθωτό.
