Μοντέλο ανώτατης εκπαίδευσης με λιγότερους φοιτητές, περισσότερο αυταρχισμό και καμιά σχέση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα
Σε μια προσπάθεια «δολοφονίας» του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου αλλά και εδραίωσης του δόγματος «νόμος και τάξη», με στόχευση την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στους κόλπους της σπουδάζουσας νεολαίας, καταστέλλοντας επιτόπου την όποια αντίσταση στη δρομολογούμενη επιστροφή σε σκοτεινά μονοπάτια αλήστου μνήμης εποχών, τα δύο ιερά τοτέμ της κυβέρνησης της ΝΔ ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και η Νίκη Κεραμέως ενώθηκαν και παρουσίασαν το σχέδιο νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ο ευσεβής πόθος της Δεξιάς για ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με σταδιακή αποσύνθεση των δημόσιων ιδρυμάτων έχει μπει στην τελική ευθεία, με τη «γαλάζια» παράταξη να επιχειρεί να παίξει τον ρόλο του «αρχιμάγειρα», διά της προληπτικής καταστολής και της επαναφοράς των πειθαρχικών συμβουλίων, της χειραγώγησης των ελεύθερων μυαλών και των ανεπιθύμητων φρονημάτων.
Με δεδομένο ότι μετά την κατάργηση του ασύλου η αστυνομία μπορούσε να εισβάλλει ελεύθερα στα πανεπιστήμια, η πολιτική στόχευση είναι σαφής: δημόσια πανεπιστήμια με λιγότερους φοιτητές αλλά με μόνιμους χωροφύλακες να κάνουν κουμάντο.
Πρόκειται για τερατούργημα που γέννησε η αγαστή συνεργασία Χρυσοχοΐδη – Κεραμέως εγκαθιδρύοντας επί κυβερνήσεως Κυριάκου Μητσοτάκη το υπερυπουργείο Αστυνομοκρατίας της Παιδείας.
«Στο στόχαστρο η διακίνηση ιδεών»
«Η κυβέρνηση φυσικά επενδύει πάνω στην αστυνομοκρατία (και) στα πανεπιστήμια διότι γνωρίζει ήδη από τα κινήματα του παρελθόντος τις ήττες που δέχτηκε και τις υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει προκειμένου να ικανοποιήσει τα μαζικά κινήματα των φοιτητών που διαμαρτύρονταν. Στόχος της αστυνομίας δεν θα είναι να πατάξει το έγκλημα με οποιαδήποτε μορφή του, αλλά αυτό που έχει βάλει στο στόχαστρο η κυβέρνηση είναι η διακίνηση ιδεών μέσα στο πανεπιστήμιο, η πολιτικοποίηση και γενικότερα η δραστηριότητα των φοιτητών η οποία σε περιπτώσεις κατά το δοκούν της αστυνομίας θα καταστέλλεται, είτε αυτό αφορά το μοίρασμα ενός φυλλαδίου είτε την κατάληψη μιας σχολής» σημειώνει στο Documento ο Ραφαήλ Πράσινος, φοιτητής στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών Βόλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Ετσι, προσπαθώντας να αποφύγουν οποιαδήποτε αντίδραση ικανή να τους προκαλέσει ακόμη μία ήττα σε σχέση με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, οι ιθύνοντες νόες του νομοσχεδίου αποφάσισαν: ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης και επιτήρησης, ελεγχόμενη είσοδο, διαγραφή «αιώνιων» φοιτητών και αυστηρές πειθαρχικές ποινές για τους φοιτητές, που φτάνουν ακόμη και στην οριστική διαγραφή τους σε περίπτωση που επιχειρήσουν οποιαδήποτε μορφή δράσης ή διαμαρτυρίας, από… ηχορρύπανση έως κατάληψη. Την ίδια ώρα προωθείται και η αλλαγή των όρων εισαγωγής στα πανεπιστήμια, που θα έχει αποτέλεσμα την αξιοσημείωτη μείωση των εισακτέων.
«Η κυβέρνηση εφαρμόζει προληπτική καταστολή»
«Η βασική στόχευση είναι ο περιορισμός του δικαιώματος στη διαμαρτυρία και εντάσσεται σε ένα συνολικότερο πλαίσιο επιβολής ενός διαφορετικού μοντέλου για τα πανεπιστήμια, το οποίο είναι το πανεπιστήμιο της αγοράς. Το πανεπιστήμιο που θα ετοιμάζει φοιτητές για να γίνουν φτηνό εργατικό δυναμικό, ένα υποχρηματοδοτούμενο πανεπιστήμιο από τη μεριά του κράτους, το οποίο θα πρέπει να αναζητήσει χρηματοδότηση από ιδιώτες με πληρωμή προγράμματος σπουδών και ούτω καθεξής. Επειδή αυτό είναι κάτι που θα σηκώσει αντιδράσεις και η κυβέρνηση το γνωρίζει, εφαρμόζει προληπτική καταστολή, όπως κάνει συνολικά σε όλη την κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, η οποία φυσικά είναι μια διαδικασία που καλλιεργείται χρόνια, δημιουργώντας ένα σκηνικό ανομίας στα πανεπιστήμια, το οποίο υφίσταται σε πολύ μικρότερο βαθμό απ’ ό,τι το παρουσιάζει η κυβέρνηση» λέει στο Documento ο Ζήσης Σούρλας, φοιτητής Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και προσθέτει: «Ταυτόχρονα εφαρμόζεται αύξηση των πειθαρχικών ποινών για αδικήματα που τελούνται στα πανεπιστήμια που σημαίνει ότι ένας φοιτητής που συμμετείχε σε μια κατάληψη, ακόμη και αν αυτή γινόταν με απόφαση του φοιτητικού συλλόγου, μπορεί να αντιμετωπίσει ποινή μέχρι και διαγραφής του».
Προβλήματα όπως η υποχρηματοδότηση ή η υποστελέχωση των δημόσιων πανεπιστημίων δεν φαίνεται να υπάρχουν για το αρμόδιο υπουργείο που επαναφέρει τα πειθαρχικά συμβούλια με μοναδικό στόχο να ποινικοποιηθεί η όποια διεκδίκηση, ενώ η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας αποδεικνύει στην πράξη την εμμονή της κυβέρνησης με το δόγμα «νόμος και τάξη».
«Ανομία, αλλά από την πλευρά του κράτους»
Η ανησυχία μάλιστα εντείνεται αν αναλογιστεί κανείς ότι η ελληνική αστυνομία έχει δεχτεί πληθώρα καταγγελιών για αυθαιρεσία, υπέρμετρη βία, κατάχρηση εξουσίας και καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα η διορισμένη από τον Μιχ. Χρυσοχοΐδη επιτροπή Αλιβιζάτου έβγαλε πόρισμα στο οποίο αναφέρει ότι δεν υπάρχει μηχανισμός ελέγχου αυτής της αυθαιρεσίας εντός της αστυνομίας διότι παρακωλύονται συστηματικά οι ΕΔΕ.
«Εγώ ως φοιτήτρια αυτό που έχω αντιμετωπίσει πάρα πολλές φορές ως ανομία είναι η ίδια η στάση του κράτους και των αστυνομικών που πολλές φορές έχουν επιτεθεί σε φοιτητές. Οι φοιτητές νομίζω ότι δεν έχουν με κάποιον τρόπο επικίνδυνη στάση ούτε μεταξύ τους ούτε προς τους καθηγητές ούτε προς κανέναν, σε αντίθεση με τη στάση που έχουν επιδείξει οι ίδιοι οι αστυνομικοί απέναντί τους» τονίζει στο Documento η Δέσποινα Δαριβιανάκη, φοιτήτρια Ψυχολογίας στα Ιωάννινα.
Πόσο ασφαλές είναι λοιπόν αυτή η αστυνομία να βρίσκεται μες στα πανεπιστήμια; Και ποια πραγματικά προβλήματα είναι ικανή να λύσει, αφού με το υπάρχον πλαίσιο μετά την κατάργηση του ασύλου μπορεί να εισέλθει στον χώρο των πανεπιστημίων ανά πάσα ώρα και στιγμή, ωστόσο οι εστίες ανομίας που επικαλείται η κυβέρνηση συνεχίζουν να υπάρχουν;
«Επανειλημμένως και ειδικά από τότε που καταργήθηκε το άσυλο και η αστυνομία μπορεί να επεμβαίνει στα πανεπιστήμια ελεύθερα δεν έχει κάνει τίποτε εκτός από το να χτυπάει φοιτητές και να καταστέλλει κινητοποιήσεις. Ποτέ δεν κυνήγησε ναρκέμπορους και ανθρώπους που εγκληματούν εντός του πανεπιστημίου. Είναι πολιτική στόχευση η εισαγωγή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια» υπογραμμίζει ο Ζ. Σούρλας, ενώ ο Ρ. Πράσινος προσθέτει: «Αυτό που στην ουσία χρειάζεται το πανεπιστήμιο είναι οικονομική ενίσχυση και καλύτερη οργάνωση. Στον Βόλο έχουμε μόνο μία κεντρική αμφιθεατρική αίθουσα και όλα τα υπόλοιπα μαθήματα γίνονται σε προκάτ στα οποία φυσικά δεν υπάρχει η κατάλληλη θέρμανση. Παράλληλα λόγω της χρόνιας υποχρηματοδότησης των πανεπιστημίων έχουν κοπεί πάρα πολλά μαθήματα εξαιτίας της έλλειψης διδακτικού προσωπικού αλλά και η έλλειψη προμηθειών και υλικών στα εργαστήρια έχει αναγκάσει τους καθηγητές να τα κάνουν προσβάσιμα κυρίως στους μεταπτυχιακούς φοιτητές και τους προπτυχιακούς που κάνουν διπλωματική. Αντί λοιπόν να δοθούν χρήματα για να στελεχωθούν τα πανεπιστήμια γίνονται χίλιες προσλήψεις ειδικών φρουρών για να καταστείλουν τις διεκδικήσεις των φοιτητών που ζητούν τη στελέχωσή τους».
Με τη σειρά του ο Τάσος Π., μέλος της φοιτητικής παράταξης Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη, στηλιτεύει την προβληματική κατάσταση στα πανεπιστήμια και τη «χουντικής» έμπνευσης αστυνομοκρατία: «Σε πολλά πανεπιστήμια πέφτουν οι σοφάδες από τους τοίχους και αντί να φτιάξουν τις αίθουσες θέλουν να δώσουν πολλαπλάσια λεφτά για να βάλουν κάμερες και να επιτηρούν αυτή την άθλια κατάσταση. Πρόκειται για ένα ξεκάθαρο χτύπημα στο κίνημα και στις καταλήψεις. Το 60% των φοιτητών θα καταλήγει να παρανομεί, αφού απαγορεύονται τα πάντα. Αυτές είναι χουντικές πρακτικές. Στόχος είναι να κατασταλούν οι ιδέες. Το επόμενο στάδιο ποιο είναι; Να απαγορεύσουν τις παρατάξεις στα πανεπιστήμια;».
Η Δέσποινα Δαριβιανάκη λέει το αυτονόητο: «Μου φαίνεται εξωφρενικό ότι αυτήν τη στιγμή το σύστημα υγείας είναι στα πατώματα και ουρλιάζει για βοήθεια και η κυβέρνηση το μόνο στο οποίο δείχνει να δίνει μια ενίσχυση είναι η αστυνομία και ο στρατός. Ωστόσο πέρα από το ζήτημα του κόστους προκύπτει το ζήτημα του κατά πόσο ελεύθεροι θα μπορούμε να είμαστε, μέσα σε ένα χώρο δημιουργίας και έκφρασης όπως το πανεπιστήμιο».
Ο πρύτανης, η ταμπέλα και η υποκρισία
Δεν ήταν λίγες οι φορές που τέθηκε ως παράδειγμα, προκειμένου να ενισχυθεί η θέση της αναγκαιότητας ύπαρξης των κατασταλτικών μέτρων, η φωτογραφία του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ) με την ταμπέλα «Αλληλεγγύη στις καταλήψεις» κρεμασμένη στον λαιμό του. Αναμενόμενο μεν, άκρως υποκριτικό δε από την κυβέρνηση η οποία έχει τοποθετήσει στη θέση του υφυπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής τον Κώστα Κατσαφάδο, ο οποίος το 2003 επιτέθηκε και ψέκασε με πυροσβεστήρα τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Πειραιά Βασίλειο Μπένο, προσπαθώντας να διαλύσει εν εξελίξει συνεδρίαση του εκλεκτορικού σώματος για την εκλογή μέλους ΔΕΠ. Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν ο Β. Μπένος να οδηγηθεί στο νοσοκομείο με έντονα αναπνευστικά προβλήματα.
«Το να καταστείλεις ένα ολόκληρο πανεπιστήμιο για πράξεις που δεν χαρακτηρίζουν εν γένει το σύνολο των φοιτητών είναι περίεργο. Βρέθηκε ένα πάτημα με αυτή την περίπτωση. Είναι διαφορετικό όμως να βλέπεις μια ταμπέλα που να λέει αλληλεγγύη στις καταλήψεις και πολύ διαφορετικό να βλέπεις την αστυνομία να εισβάλλει σε εστίες φοιτητών όπως έγινε στην Αθήνα. Αυτές είναι εικόνες πραγματικής βίας και τρομοκρατίας. Να εισβάλλουν στο σπίτι σου» επισημαίνει η Δέσποινα Δαριβιανάκη.
Η προπαγάνδα των ΜΜΕ και ο φόβος των πολιτών
Τον δικό τους ρόλο στην εύκολη πέψη της ίδρυσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας έπαιξαν φυσικά τα ΜΜΕ, τα οποία καλλιεργούν τον φόβο παρουσιάζοντας τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ως άντρο ανομίας, επιλέγοντας να προωθήσουν μεμονωμένες εικόνες ως κανόνα.
«Την πρακτική να παρουσιάζονται οι χώροι του πανεπιστημίου ως χώροι ανομίας την είδαμε και στη διαδικασία για την κατάργηση του ασύλου όπου εκεί έρχεται να πατήσει η κυβέρνηση για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Οπως πάντα με κάποιον τρόπο πληθώρα των ΜΜΕ προπαγανδίζουν όσα θέλει η κυβέρνηση να περάσει» αναφέρει η Δέσποινα Δαριβιανάκη.
Ο… μύθος του ευρωπαϊκού προτύπου
Ενα ακόμα ζήτημα που προκαλεί αντιδράσεις είναι η επιμονή της κυβέρνησης να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα εκσυγχρονίζεται ακολουθώντας το παράδειγμα του εξωτερικού σχετικά με την ίδρυση του ειδικού τμήματος της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια. Κάτι που αποδεικνύεται απολύτως ψευδές.
«Στην Ευρώπη δεν υφίσταται ειδική αστυνομία στις σχολές. Τα περισσότερα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια έχουν προσωπικό φύλαξης το οποίο δεν έχει αστυνομικά καθήκοντα» σημειώνει ο Ζ. Σούρλας τον οποία επιβεβαιώνει και η Κατερίνα Τελμετίδη, φοιτήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ στην Αγγλία: «Δεν υπάρχει αστυνομία στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τα κτίρια φυλάνε security χωρίς καμία εξουσία. Αυτό που γίνεται στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια μόνο ως αστυνομοκρατία μπορεί να χαρακτηριστεί και εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης τρομοκράτησης των νέων αγωνιζόμενων ανθρώπων».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται με τις δηλώσεις του και ο Ισμαέλ Χιμένεθ Πινιάτ, φοιτητής του Πανεπιστημίου της Μάλαγας στην Ισπανία: «Φυσικά και δεν έχουμε αστυνομική παρουσία στις δικές μας εγκαταστάσεις, ούτε στο πανεπιστήμιο στην Πολωνία (σ.σ.: όπου παρακολουθούσε με το πρόγραμμα Erasmus) είχαμε και γι’ αυτό είμαστε ευγνώμονες ως φοιτητική κοινότητα. Το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος χαράς και προσωπικής ανάπτυξης. Γι’ αυτό δεν νομίζω ότι η 24ωρη παρουσία της αστυνομίας θα βελτιώσει την ασφάλεια, αντίθετα θα κόψει τα προνόμια».
Χωρίς αστυνομία όπως φαίνεται είναι και η Γερμανία αφού η Μπίρτε Πέτερς, φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Ολντενμπουργκ, αναφέρει στο Documento: «Εξεπλάγην φοβερά όταν άκουσα για την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας στην Ελλάδα. Στο δικό μου πανεπιστήμιο στη Γερμανία δεν έχουμε τέτοιο ειδικό σώμα αστυνομίας. Η πανεπιστημιούπολη είναι ανοιχτή και έχουν πρόσβαση και μη μέλη του πανεπιστημίου. Θα ένιωθα πολύ άβολα αν υπήρχε αστυνομία στην πανεπιστημιούπολη».
Δηλώσεις φοιτητών/φοιτητριών
«Ποτέ δεν κυνήγησε ναρκέμπορους και ανθρώπους που εγκληματούν εντός του πανεπιστημίου. Είναι πολιτική στόχευση η εισαγωγή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια»
Ζήσης Σούρλας, Φοιτητής Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών
«Μου φαίνεται εξωφρενικό ότι αυτήν τη στιγμή το σύστημα υγείας είναι στα πατώματα και ουρλιάζει για βοήθεια και η κυβέρνηση το μόνο στο οποίο δείχνει να δίνει μια ενίσχυση είναι η αστυνομία και ο στρατός»
Δέσποινα Δαριβιανάκη Φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
«Στόχος της αστυνομίας θα είναι η διακίνηση ιδεών μέσα στο πανεπιστήμιο, η πολιτικοποίηση και γενικότερα η δραστηριότητα των φοιτητών, η οποία σε περιπτώσεις κατά το δοκούν της αστυνομίας θα καταστέλλεται, είτε αυτό αφορά το μοίρασμα ενός φυλλαδίου είτε την κατάληψη μιας σχολής»
Ραφαήλ Πράσινος, Φοιτητής στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών Βόλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
«Το 60% των φοιτητών θα καταλήγει να παρανομεί, αφού απαγορεύονται τα πάντα. Αυτές είναι χουντικές πρακτικές. Στόχος είναι να κατασταλούν οι ιδέες. Το επόμενο στάδιο ποιο είναι; Να απαγορεύσουν τις παρατάξεις στα πανεπιστήμια;»
Τάσος Π. Μέλος της φοιτητικής παράταξης Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη
