«Εμείς στην πράξη δεν είμαστε μία από τα ίδια. Οι κομμουνιστές μπορούν να δώσουν ανάσες στο δοκιμαζόμενο λαϊκό εισόδημα, κόντρα στις κυβερνήσεις, τους εργολάβους και τα επιχειρηματικά συμφέροντα» τονίζει μιλώντας στο Documento o υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τη Λαϊκή Συσπείρωση Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος από το 2010.
Δηλώνει ότι θα σταθεί απέναντι στην πολιτική συρρίκνωσης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών του δήμου και θα απαιτήσει από τμήματα του κεφαλαίου να πληρώσουν αυτά που δεν πληρώνουν στον δήμο.
Ολοι ονειρεύονται να γίνουν δήμαρχοι για να αλλάξουν την Αθήνα, έως και να την κάνουν μητροπολιτικό κέντρο…
Εχει χορτάσει ο κόσμος από μεγάλα λόγια, οράματα, σχέδια, μεγαλεπήβολους στόχους. Εχει κουραστεί. Αυτή την κούραση πρέπει να την εκφράσει μαχητικά. Θα κάνει την πραγματική διαφορά ψηφίζοντας ΚΚΕ. Η κόκκινη ψήφος είναι ανάσα, είναι ανάταση. Μια ψήφος που δεν θα σιχτιρίσεις μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, που θα τη βρεις μπροστά σου σε έναν καθημερινό αγώνα.
Τι απαντάτε όταν σας λένε ότι ένας κομμουνιστής δήμαρχος εντός καπιταλιστικού εδάφους βουτά στη διαχείριση και κάνει τα ίδια με τους άλλους;
Εμείς στην πράξη δεν είμαστε μία από τα ίδια. Οι κομμουνιστές μπορούν να δώσουν ανάσες στο δοκιμαζόμενο λαϊκό εισόδημα, κόντρα στις κυβερνήσεις, τους εργολάβους και τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Δεν μπορεί ο δήμαρχος να καταργήσει την ανεργία, δεν μπορεί να διαμορφώσει μια ανάπτυξη η οποία αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Αυτά προϋποθέτουν την αλλαγή τάξης στην εξουσία, τη σύγκρουση, το ποιος έχει τον πλούτο στα χέρια του. Αυτό δεν αναιρεί την προσπάθεια που έχει γίνει ήδη στους δήμους που διοικούνται από κομμουνιστές, με χειροπιαστά αποτελέσματα.
Ελεγε κάποτε ο Λέων Αυδής ότι η Αθήνα δεν είναι καρτ ποστάλ κι εσείς λέτε ότι δεν υπάρχει όμορφη πόλη με άνεργους κατοίκους…
Οι συζητήσεις περί οραμάτων, περί σχεδίων, για το ότι η Αθήνα θα αλλάξει είναι λόγια του αέρα. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι από θέσεις αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση και την πολιτική της EE να μπεις σφήνα στην προσπάθεια ο δήμος της Αθήνας να δουλεύει για το μοντέλο «Αθήνα-βιτρίνα, Αθήνα-τουριστικό προϊόν». Προτάσσοντας την ανάγκη για παιδικούς σταθμούς, στηρίζοντας τις υπηρεσίες του δήμου απέναντι σε μια πολιτική συρρίκνωσης και ιδιωτικοποίησης, υπερασπίζοντας τους τελευταίους ελεύθερους χώρους της πόλης, μειώνοντας δραστικά τη δημοτική φορολογία και φυσικά απαιτώντας από τμήματα του κεφαλαίου να πληρώσουν αυτά που δεν πληρώνουν.
Ποιοι δεν πληρώνουν;
Για παράδειγμα οι ξενοδόχοι δεν αποδίδουν το τέλος διαμονής στον δήμο της Αθήνας ενώ το εισπράττουν. Η είσπραξή του από τα 270 ξενοδοχεία που βρίσκονται στην Αθήνα μπορεί να δώσει έσοδα στον δήμο που αγγίζουν τα 5 εκατ. ευρώ, με βάση τον τζίρο που οι ίδιοι ανακοινώνουν ότι έχουν ετησίως. Επίσης, είναι ανάγκη να φορολογηθεί η πλατφόρμα βραχυχρόνιας μίσθωσης με συντελεστή επαγγελματικής στέγης και να αποδίδεται στον δήμο το αντίστοιχο τέλος διαμονής.
Υπάρχουν χρέη από μεγάλες επιχειρήσεις, οφειλές που ο δήμος δεν κάνει κινήσεις να εισπράξει;
Ετησίως υπάρχουν δεδομένες οφειλές του 1,3 εκατ. ευρώ από ξενοδόχους και 2,5 εκατ. ευρώ ετησίως από τους διαφημιστές. Εισπράττονται από κάθε κατηγορία μόνο 70-80.000 ευρώ…
Μια σκληρή εικόνα που έχετε δει στην Αθήνα ποια είναι;
Σκληρή… Κοιτάξτε. Τη Μ. Πέμπτη είχαμε επισκεφτεί το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης. Εικόνες φτώχειας. Στην Αθήνα υπάρχει μεγάλη ζώνη ανέχειας, ένδειας. Ο κόμβος έχει καταγραμμένους 42.000 δικαιούχους με εισόδημα από 0 μέχρι 4.560 ευρώ τον χρόνο. Αυτοί εκπροσωπούν πάνω από 100.000 κόσμο. Μιλάμε για πάνω από το 1/6 του πληθυσμού της Αθήνας που ζει σε αυτές τις συνθήκες. Είναι η εικόνα που δείχνει ένα σύστημα στο οποίο μια μερίδα ανθρώπων ζει πολύ καλά, στη χλιδή και στον πλούτο, σκορπά σε μια μέρα το ετήσιο εισόδημα μιας οικογένειας, και από την άλλη είναι ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων το οποίο συνεχώς διευρύνεται και πέρα από την ακραία φτώχεια – μία στις τρεις πολυκατοικίες της Αθήνας δεν βάζει πετρέλαιο, τα καλοριφέρ δεν λειτουργούν εδώ και χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει ως αντίπαλο δέος στη φασιστική απειλή το «αντιακροδεξιό μέτωπο». Είναι μια απάντηση;
Είναι ανέκδοτο να μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ για μέτωπο απέναντι στην ακροδεξιά. Συγκυβερνούσε και συγκυβερνά με την ακροδεξιά τέσσερα χρόνια τώρα, με τους ΑΝΕΛ. Και όχι μόνο αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται γιατί έχει ξεπλύνει τη Χρυσή Αυγή σε πολλές περιπτώσεις.
Οπως;
Οπως με την πρόσκλησή της σε εκδηλώσεις στο υπουργείο Αμυνας, με την πρόσκλησή της από την κ. Δούρου στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, με τις κοινές φωτογραφίες στο Καστελόριζο, με μια δίκη που συνεχίζεται τέσσερα χρόνια.
Απέναντι στο μαύρο των φασιστών είναι το κόκκινο;
Είναι οι αντίπαλοι των νεοναζιστών. Και αυτοί είναι οι κομμουνιστές. Στην πράξη, στον δρόμο, στους αγώνες, αλλά και μέσα στο δημοτικό και το περιφερειακό συμβούλιο και στη Βουλή, την απομόνωση του νεοναζισμού, της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, μπορεί να την εγγυηθεί το κόκκινο ψηφοδέλτιο.
Τι λέτε για το ότι στην Ισπανία ένα 10% ψήφισε το ακροδεξιό Vox;
Ακουμπάει στο γεγονός ότι στην Ισπανία τα υπολείμματα του Κομμουνιστικού Κόμματος βρίσκονται στην αγκαλιά των Podemos και διάφορων άλλων (έχασαν και αυτοί στηρίζοντας τα προηγούμενα χρόνια τον Σάντσες, τους σοσιαλδημοκράτες), έχοντας πλέον μετεξελιχθεί σε κόμμα του συστήματος, μια «συστημική» –ας την πω έτσι– «αριστερά», σαν αυτή που βλέπουμε και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.