Το «Ολομόναχος» του Νίκου Παναγιωτόπουλου (Εκδόσεις Μεταίχμιο) είναι μια συλλογή διηγημάτων. Είναι ένα γραπτό σίριαλ με επεισόδια για τη σχέση του συγγραφέα με τον πατέρα του.
Όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας «δεν υπάρχει τίποτα το επινοημένο» μέσα στα κείμενα του βιβλίου.
Ακόμη και όταν είναι σπαρακτικός, ο Παναγιωτόπουλος δεν καταφεύγει σε φτηνιάρικο ψάρεμα συναισθημάτων. Μας βάζει στο οικογενειακό του σύμπαν και τον παρακολουθούμε να δίνει τη δική του μάχη επιβίωσης, επιβεβαίωσης, αναζήτησης της αγάπης, και πάνω από όλα μιας μάχης κατανόησης της πατρικής φιγούρας.
Σίγουρα αυτό δεν είναι μόνο δικό του θέμα! Και κάπως έτσι αρχίσαμε την κουβέντα μας.
Γιατί κάτι τόσο προσωπικό αφορά τους αναγνώστες;
Το προσωπικό μου θέμα δεν αφορά κανέναν. Ελπίζω ότι επειδή αυτή η σχέση (εννοεί με τον πατέρα) είναι μια σχέση εξ’ ορισμού συγκρουσιακή, και χωρίς να κάνω τον μετριόφρονα – εκ των υστέρων από τις αντιδράσεις των αναγνωστών συνειδητοποίησα ότι αφορά πολύ περισσότερους από ότι φανταζόμουν. Ακριβώς επειδή αυτή η σχέση είναι συγκρουσιακή εξ’ ορισμού.
Άνθρωποι μου γράφουν : Α, τέτοια ήταν η σχέση με τον πατέρα μου, την ίδια δυσκολία είχαμε να μιλήσουμε, το ίδιο πρόβλημα κουβαλάω κι εγώ.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Νίκου Παναγιωτόπουλου στο Viewtag.gr