Εδώ και χρόνια ο Νίκος Μαραντζίδης έχει βαλθεί να καταρρίπτει μύθους. Στο πόνημα για τον Εμφύλιο, που υπογράφει μαζί με τον Καλύβα, καταρρίπτει για παράδειγμα τον μύθο των γερμανοτσολιάδων: «Αν στο παρελθόν χρειάστηκε να ξεπεραστεί το αφήγημα των “Εαμοβούλγαρων”, σήμερα είναι ανάγκη να αποδομηθεί το αντίστοιχο των “γερμανοτσολιάδων”». Οι ένοπλοι αυτοί δεν ήταν παρά «αντίπαλες –του ΕΛΑΣ– ένοπλες ομάδες που εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς». Καταρρίπτει επίσης τον μύθο της Εθνικής Αντίστασης. Οι ένοπλοι στην υπηρεσία των Γερμανών ήταν περισσότεροι από τους ένοπλους του ΕΛΑΣ. Καταρρίπτει, τέλος, τον μύθο ότι οι ταγματασφαλίτες ήταν σφαγείς. Μετρώντας πτώματα κατέληξε σε ισοπαλία τους με τον ΕΛΑΣ.
Καταρρίπτοντας έτσι τους κατάλληλους μύθους κατάφερε να γίνει ο ίδιος «μύθος» για τη Δεξιά, που τον έβαλε στο εικονοστάσι της μαζί με τον Τσαούς Αντών, χάρη στο απορρυπαντικό του αφήγημα για τον Εμφύλιο. Και είναι να απορεί κανείς γιατί ύστερα από αυτά βρέθηκε στην εκλογική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και αμέσως μετά στην επικοινωνιακή ομάδα της Εφης Αχτσιόγλου. Αλλά βρέθηκε. Και αφού βρέθηκε δεν ήταν δυνατό να μην ασκήσει το «λειτούργημά» του. Να καταρρίψει νέους μύθους. Τον μύθο του Τσίπρα, ας πούμε. Και του ΣΥΡΙΖΑ επίσης. Γράφει χαρακτηριστικά στα «Νέα» στις 30/9, σχολιάζοντας την εκλογή Κασσελάκη, ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν στελέχη που θα ψήφιζαν και τον Μουσολίνι εάν αυτό εξυπηρετούσε τις καριέρες τους! Αλεπού ο Μαραντζίδης!
Οπως κάποτε οι χρυσοπληρωμένοι «θεωρητικοί του αντικομμουνισμού» ήταν συνήθως ανανήψαντες κομμουνιστές που ήξεραν τα πράγματα «από μέσα», έτσι κι αυτός ύστερα από μερικές εβδομάδες στην Κουμουνδούρου έγινε ειδικός στα του ΣΥΡΙΖΑ. Και πουλάει τα φούμαρά του σε… φιλόξενα ΜΜΕ. Εφτασε μάλιστα μέχρι το ψυχογράφημα του Τσίπρα. «Είμαι σίγουρος πως ο Τσίπρας θα θλίβεται σήμερα αλλά δυστυχώς για τον ίδιο θα μείνει στην Ιστορία για την αδυναμία του να προβάλει οποιαδήποτε αντίσταση. Ισως αυτό το πάθημα να αποτελέσει για τον ίδιο ένα καλό μάθημα για το μέλλον, διαφορετικά θα αρκεστεί στη συγγραφή ενός βιβλίου αναμνήσεων με τον πικρό τίτλο: Πώς μου έκλεψαν το κόμμα μέσα από τα χέρια μου». Αλεπού ο Μαραντζίδης!
Το κόμμα το έκλεψε ο Κασσελάκης από τον Τσίπρα δηλαδή. Αυτό δεν δένει βέβαια και τόσο με το αφήγημα ότι ο Τσίπρας υπογείως στήριζε τον Κασσελάκη, αλλά σιγά μην αφήσει ο Μαραντζίδης την αλήθεια να του χαλάσει τον τουπέ της αυθεντίας περί της Αριστεράς. Αφού πρόκοψε με τις συμβουλές του τον ΣΥΡΙΖΑ, κατέστρεψε την Εφη Αχτσιόγλου και τον πήραν χαμπάρι οι πάντες, έγινε από αλεπού της επικοινωνίας αλώπηξ λιμώττουσα του Αισώπου: όμφακες εισίν. Αγουρίδες τα σταφύλια που δεν μπόρεσε να φτάσει. Ταιριάζει εδώ μια δική του αποκάλυψη στην «Καθημερινή» το 2014: τα ξαδέλφια του, που είναι κομμουνιστές, τον θεωρούν προδότη της οικογένειας. Οχι άδικα και όχι μόνο της οικογένειας, εδώ που τα λέμε…
