Ο αντιστασιακός και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μανιός σχολιάζει το σώμα που συγκροτεί ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης με τη Νίκη Κεραμέως
Ησυγκρότηση της Ομάδας Προστασίας των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ) από χίλιους αστυνομικούς με αρμοδιότητες σύλληψης και προανάκρισης δεν στοχεύει φυσικά στην καταπολέμηση της ανομίας ούτε στην εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Θυμίζει όμως έντονα σκοτεινές για τη δημοκρατία εποχές και φέρνει στη μνήμη όσων έζησαν τη μαύρη επταετία το περίφημο «σπουδαστικό» της Ασφάλειας.
Ενας από αυτούς, ο αντιστασιακός και πρώην βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μανιός σχολιάζοντας στο Documento την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας αναφέρεται στον αβίαστο παραλληλισμό της με το «σπουδαστικό» της Ασφάλειας, το οποίο ταυτιζόμενο με το σώμα που συγκροτεί ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης με τη Νίκη Κεραμέως είχε έναν στόχο: την εξάλειψη διακίνησης ιδεών.
«Προϋπήρχε της χούντας. Στο πανεπιστήμιο γεννιόντουσαν οι πολιτικοί άνθρωποι και αυτοί ήταν ο στόχος. Λόγου χάρη, το κίνημα του 1-1-4 ή η “προίκα στην παιδεία” γεννήθηκαν από αριστερές οργανώσεις και έβρισκαν γόνιμο έδαφος στη σπουδάζουσα και μαθητιώσα νεολαία. Οι ιδέες είναι σπόροι, αλλά χρειάζεται και η ανάλογη κοινωνική οργάνωση για να τις ποτίσει και να τις θεριεύσει» σημειώνει.
Με ελευθέρας στις σχολές
Μάλιστα, ο Ν. Μανιός θυμάται ότι οι άντρες του «σπουδαστικού» της Ασφάλειας μπορεί να μην είχαν γραφεία μες στις σχολές, όμως είχαν ελευθέρας για να κυκλοφορούν στα πανεπιστήμια και πήγαιναν συχνά πυκνά στα γραφεία των καθηγητών που συνεργάζονταν με το δικτατορικό καθεστώς. «Πήγαιναν στις γραμματείες των σχολών που βρίσκονταν οι πρωτοετείς φοιτητές για να γραφτούν με μοναδικό σκοπό το “χαφιέδισμα” των νεαρών» αφηγείται και προσθέτει ότι η κατάσταση αυτή έπαψε μετά τη χούντα, αφού το σώμα μπορεί να υπήρχε, όμως δεν είχε δικαίωμα να βρίσκεται στους πανεπιστημιακούς χώρους. «Η θεσμοθέτηση επακολούθησε την καθιέρωση του ασύλου από τη φοιτητική κοινότητα. Πρώτα καθιερώθηκε το άσυλο από τους φοιτητές και μετά θεσμοθετήθηκε» διευκρινίζει.
Επανερχόμενος στο σήμερα και στην προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να αναστήσει αυτό το σώμα που έδρασε τα μεταπολεμικά χρόνια και καταργήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Ν. Μανιός συμπλήρωσε ότι «το άκουσμα της είδησης μου θύμισε όταν το 1973 με την αμνηστία που δόθηκε επέστρεψα στο πανεπιστήμιο για να ξαναγραφτώ γιατί ήμουν φυλακή. Μέσα, λοιπόν, στη γραμματεία της σχολής ήταν και επόπτευε ένας ασφαλίτης, ο οποίος είχε το παρατσούκλι “υδραυλικός”. Ετσι τον έλεγαν οι άλλοι φοιτητές γιατί ήταν στην ομάδα των βασανιστών. Πέρα από αυτό, το γεγονός ότι ξαναϊδρύθηκε το “σπουδαστικό” της Ασφάλειας δεν είναι απλώς μια ένδειξη ότι έχουμε μια κυβέρνηση που ρέπει προς τον αυταρχισμό. Είναι σηματοδότηση ότι έχουμε μπει σε μια νέα εποχή που θα είναι εξίσου σκληρή και ακόμη πιο απάνθρωπη απ’ ό,τι ήταν η δικτατορία. Η μόνη διαφορά θα είναι ότι δεν θα φοράνε χακί και δεν θα κυκλοφορούν με τανκς, όπως γινόταν επί χούντας που τους είχαμε απέναντί μας και τους πολεμάγαμε. Επίσης, εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η οποία έχει αντιληφθεί πως η τελείως απάνθρωπη έκφραση που έχει πάρει ο σημερινός νεοφιλελευθερισμός παράγει μόνο βία, καταστολή και δυστυχία στις κοινωνίες».
«Θα προκαλούν…»
Οσον αφορά τις φωνές ακόμη και προοδευτικών πολιτών που υποστηρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα ανομίας στα πανεπιστήμια, αποκρίθηκε: «Κι εγώ είμαι κατά της ανομίας, η οποία έχει δύο όψεις. Η μία αφορά ως επί το πλείστον τα ναρκωτικά και πρόκειται για ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του. Να μην έχουμε ναρκέμπορους που εντοπίζονται και δεν πάνε φυλακή ή αν πάνε σε λίγο βγαίνουν. Το Documento έχει γράψει αρκετές φορές γι’ αυτούς που είναι ναρκέμποροι και δεν τιμωρούνται… Η άλλη όψη αφορά την πολιτικοποιημένη αντίδραση ορισμένων ομάδων. Οταν η πολιτική δράση αυτών των ομάδων ξεφεύγει από το καθιερωμένο πλαίσιο αγώνα (συνελεύσεις, συγκεντρώσεις και καταλήψεις) της φοιτητικής κοινότητας, τότε ας αντιμετωπιστούν από το ίδιο το φοιτητικό κίνημα. Διότι αν αστυνομικοί μπουν στο πανεπιστήμιο, τότε θα προκαλούν συνέχεια τις συγκεκριμένες ομάδες, γεγονός που θα επιφέρει τη σύγκρουση μεταξύ αυτών των ομάδων και των φοιτητικών οργανώσεων. Δεν αποκλείεται η κατάσταση αυτή να δημιουργήσει και έναν τρίτο πόλο, με φοιτητές να προκρίνουν τη λύση της αστυνομικής παρουσίας. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι το νέο σώμα που θέλει να συστήσει η κυβέρνηση θα περιπλέξει την κατάσταση στο πανεπιστήμιο και δεν θα λύσει το πρόβλημα».
Στην επισήμανση ότι η ιστορία δεν έχει δείξει πως το φοιτητικό κίνημα έχει απαντήσει σε αυτό, ο Ν. Μανιός σχολίασε: «Η φοιτητική κοινότητα δεν είναι κατασταλτική κοινότητα. Πολιτικά δεν την έχει ενοχλήσει το ζήτημα όσο θα έπρεπε, αλλά τίποτε και κανείς δεν εγγυάται πως όσοι βγαίνουν ή μπαίνουν στο πανεπιστήμιο δεν είναι άνθρωποι της αστυνομίας. Κι ας μου κάνει μήνυση ο κ. Χρυσοχοΐδης. Και να ξέρετε, τα πάντα θα δούμε όσο ανεχόμαστε τα πάντα».
